Devlet, bazı kurumlar aracılığı ile halkı tehlikelere ve tehlikelerin zararlarına karşı korumaya çalışır ve ekonomik ve sosyal hayata müdahalede bulunur. Bu kurumların en önemlileri; Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı, Sosyal Güvenlik Kurumu ve Türkiye İş Kurumu’dur.

Sanayileşme, 19. Yüzyılda yaşanan değişimlerin kaynağı olmuştur. Sanayileşme ile beraber gelen sosyal hayattaki değişiklikler ve ekonomik işleyiş, yaşanan değişimin kaynağıdır.

Medreseler ve ilgili sorunlar, Cumhuriyet öncesi dönemde sosyal politika'yı oluşturan bileşenlerden biri olarak sayılamaz.

Türklerde devlet anlayışı kökleri çok derinlerde bulunan ve sağlam bir düşünce sistemini yansıtan bir dünya görüşüne dayanmaktadır. Türk devlet yapılanmasındaki en önemli olgu “adalet” kavramıdır.

Demokratik siyasal rejimlerin hüküm sürdüğü ülkelerde meslek kuruluşları, sivil toplum örgütleri, üniversiteler, sosyal örgütlenmeler ve sendikalar sosyal politikaların oluşturulma aşamasında önemli rol oynayan kurumlardır. Doğru cevap E'dir.

Sanayileşme beraberinde iş imkânları ile birlikte aşırı çalışmaya bağlı olarak sosyal hayat ve aile hayatında olumsuzluklar getirmiştir. Bütün bu olumsuz koşulların sonucunda da sosyal politika alanında gelişmeler zorunlu hale gelmiştir.

Temel felsefesini tabiatçılık ve bireysellik üzerine kuran liberal düşünce, toplumu devletin ve diğer kuruluşların müdahalesinden kurtarmayı amaçlayan, bırakınız yapsınlar, bırakınız geçsinler şeklinde özetlenen sloganları ile iktisadi düşüncelerine uygun bir sosyal yapılanmayı hedeflemiştir.

Aileye gerçek manada alternatif teşkil edebilecek başka bir sosyal kurumun olmaması, sosyal politika uygulamaları çerçevesinde aile kurumunun daha fazla önem kazanmasına neden olmuştur.

Sosyal politikanın ortaya çıkışını hazırlayan koşullar temelde iki tarihsel gerçeğe dayanmakla beraber tarihin akışı içinde birçok olayla ilişkilendirilebilir. Sosyal politikanın ortaya çıkışına yol açan ilk olay Fransız İhtilali ve ihtilal sonrası ortaya çıkan düşünce ortamıyken diğeri Sanayi Devrimi'dir.

1942 yılında İngiliz Hükümetine hazırlanan, işsizliği azaltmayı, ulusal bir sağlık sistemi kurmayı ve asgari bir ücreti garanti etmeyi hedefleyen, günümüz modern sosyal güvenlik sistemlerinin de temelini oluşturan belge Beveridge raporudur. Doğru cevap C'dir. 

Bağımlı statüde çalışma kavramının içine yalnızca işçiler değil, sözleşmeli çalışanları, kamu görevlileri, memurlar ve başka statüler altında bağımlı olarak çalışanlar girmektedir. Ancak tüccarlar bu kapsama girmez.

Sanayileşme süreci önce İngiltere’de başlamıştır. Doğru cevap A'dır. 

Anarşizmin başarıya ulaşamaması 19. yüzyılın sonunda sendikalizm hareketinin doğuşunu getirmiştir. Bu hareketin önemli temsilcisi Fernand Pelloutier’dir. Sendikalizm, kapitalist sistemin ortadan kaldırılmasını ve bunun yerine işbirliğine dayanan bir sosyal düzenin kurulmasını öngörmüştür. Seçeneklerden Sosyal Hristiyanlık, yaşanan sosyal sorunların nedenini dinin emirlerine uyulmamasında bulan bir  yaklaşımdır, emek ve sermaye arasındaki uyumun sağlandığı bir lonca düzenini öngörmektedir. Dayanışmacılık ise, toplum içerisinde yaşayan insanların doğumlarından önce mevcut olan bir bağ ile birbirlerine bağlı olduklarını, bunun da bir borçluluk ilişkisi olduğunu ortaya atan Fransız Leon Bourgeois’in geliştirdiği ekoldür. Anarşizm,19.yüzyılın en aşırı sosyal protesto hareketlerinden biri de anarşizmdir. Bireyin üstünlüğü düşüncesine dayanan yaklaşım, gücünü baskıcı otoriteden alan siyasi, sosyal, ekonomik ve dini bütün kurumlara karşıdır.

Yazının icat edilerek kullanıldığı Mezopotamya bölgesi en eski yazılı hukuk kurallarının olduğu bölgedir. Bu bölgede kurulmuş Sümer, Babil, Asur, İbrani ve Eti medeniyetlerinin çalışma hayatına ilişkin birtakım yazılı kuralları ortaya koyarak emeğin hukuki statüsüne yönelik önemli adımlar attıkları görülmüştür.

Devlet çalışma hayatını özel sektöre bırakmamış aksine müdahalelerde bulunarak özel sektörün önem vermediği birçok Anadolu şehrinde sanayi işletmelerinin kurulması mümkün olmuştur.

Geniş anlamda sosyal politikalar, sadece çalışma ilişkileri ile sınırlı değildir. Bunun yanında siyasetle ilişkisi oy hakkı ile sınırlı değil, daha geniş anlamda siyasetle iç içedir. E şıkkında yer alan ifade geniş anlamda sosyal politikayı tanımlar. Kapsamı iktisatla sınırlı değildir.

Sanayi Devrimi’nin batıda ortaya çıkarmış olduğu bireyci yaklaşım, üretim anlayışı, sınıfsal çatışmalar ve toplumsal ilişkiler bütünü, kendi sosyo-kültürel yapıları içerisinde şekillenerek kendine özgü kurumların ortaya çıkmasını sağlamıştır. 

Tanzimat ve Meşrutiyet dönemlerinde, II. Mahmut zamanında başlanılan ve Abdulmecid döneminde sürdürülen yapı, deri, cam, halı, dokuma ve savaş donatım sanayisinin kurulması çabaları sonucu İstanbul ve Rumeli’de çoğu yabancı sermaye ve ortaklıklar tarafından kurulup işletilen bu fabrikalardaki işçi sayılarında artışlar olmuştur. Bu koşullar altında, işçi statüsünde çalışanların iş ilişkilerinde korunmalarını öngören politikaların izleneceği bir ortam da oluşmaya başlamıştır. İş ilişkilerini düzenleyen geleneklere dayalı kuralların yerini pozitif hukuk kuralları almış, birbirini izleyen nizamnameler ile ilk yazılı hukuk kurallarına işlerlik kazandırılmıştır.

Toplumsal hayatta bazı kesimler özel olarak korunmaya muhtaçtırlar. Bu kesimlerin toplum içerisinde var olmaları ve toplumla bütünleşmeleri kolay olmamaktadır. Bu nedenle bu kesimlere ilişkin sosyal politikalar üretilmek durumunda kalınmaktadır. Çocuklar, yaşlılar, özürlüler, eski hükümlüler, gençler, kadınlar, göçmenler ve tüketiciler olarak toplumun tamamı bu grupta yer almaktadır.

Liberal devlet modelinin tipik bir örneğini yansıtan 1924 Anayasası sosyal devlet ilkelerinden uzak kalmış, sosyal sorunlar bireylere daha fazla hak ve özgürlüğün verilmesi ile çözülmek istenmiştir. Anayasa’nın belirlediği özgürlükler ortamında bireysel iş ilişkilerini düzenleyen Borçlar Kanunu 1926 yılında kabul edilmiştir.