Bunlardan ilki, etkinlik kaybı etkisidir.  Daha önce de üzerinde durulduğu üzere aktif istihdam politikaları yüksek maliyet gerektirdiğinden belirli dezavantajlı grupları hedef almaktadır. Burada hedeflemenin yanlış yapılması durumunda etkinlik kaybı etkisi ortaya çıkmaktadır. - İkinci olarak istihdam sübvansiyonu uygulaması ile işverenlere doğrudan parasal yardım yapılması ya da vergi indirimi sağlanması yoluyla hedeflenen kitlenin istihdam maliyetleri azaltılmakta ve söz konusu kişilerin istihdamı işverenler açısından göreli olarak karlı hale gelmektedir. Dolayısıyla, hedeflenen kitlenin istihdamı işgücü piyasasındaki diğer kişilerin istihdamının azalmasına yol açabilmektedir. Örneğin; gençlerin istihdamının sübvanse edilmesi işe alımlarda yetişkinlerin daha az tercih edilmesine neden olabilir. Bu durumda, karşılaşılan olumsuz etki ikame etkisi olarak adlandırılmaktadır  İkame etkisinin ortaya çıkması durumunda işsizlik genel anlamda azaltılamamakta işsizliğin çeşitli gruplar arasındaki dağılımı değişmiş olmaktadır. - Son olarak, aktif istihdam programlarının yarattığı diğer bir olumsuz etki işten çıkarılma etkisidir.  Aktif istihdam politikaları ile hedeflenen grupların (gençler, kadınlar, uzun süreli işsizler) istihdamı sübvanse edilerek göreli olarak ucuz hâle getirildiğinde, bu işsizleri çalıştıran işverenler işgücü piyasasında rekabet avantajı kazanmaktadırlar. Bu durumda, söz konusu firmaların piyasa payları artmakta ve piyasadaki rekabet yapısı bozulmaktadır. Dolayısıyla, diğer firmalar küçülme yoluna gidebilmekte ve işçi çıkarmayı tercih edebilmektedirler.

ILO’ya göre “Düzgün İş” insan onuruna yakışır çalışma koşullarında, işçi sağlığı ve güvenliği koşullarına uygun, sosyal güvenlik imkânlarına sahip, sendika aracılığı ile temsil gücü olan, zorla çalıştırma ve çocuk işçiliğinin olmadığı, yaptığı iş karşılığında hak ettiği ücreti alabilen ve kısacası çalışmaya ilişkin temel hak ve ilkelerin üç tara?ı uzlaşma ile gerçekleştirilebildiği işler olarak tanımlanmaktadır. Kavram; insanların çalışma ve istihdam haklarına, işçi sağlığı ve sosyal güvenlik koşullarına ve imkânlarına ve sendikalar yoluyla veya diğer araçlarla kendini ifade etme haklarına göndermede bulunan bir kavramsal çerçeveyi içermektedir

Türkiye, aralarında temel çalışma haklarına ilişkin 8 sözleşmenin de bulunduğu uluslararası çalışma sözleşmelerinden 59’unu onaylayarak ulusal mevzuatına katmıştır. Ancak burada sorulması gereken asıl soru, 189 Sözleşme’ye karşılık niçin hala 59 Sözleşme onaylamış olduğumuzdur. Üye olmak için müracaat ettiğimiz Avrupa Birliği’nin üyesi ülkeler, Türkiye’nin iki katından daha fazla sözleşme onaylamıştır.

Liberal refah rejiminde devlet, ya sadece asgari bir refah düzeyini garanti etmek yoluyla pasif olarak ya da özel refah programlarını teşvik ederek aktif olarak piyasayı desteklemektedir.

Tamamı insana yakışır işin amaçları arasındadır.

Uluslararası sosyal politika araçlarının ortaya çıkışı, ülkelerin ekonomik ve sosyal politikalarının karşılıklı etkileşiminin bir sonucu olarak ortaya çıkan sorunların birlikte çözümlenmesi düşüncesinin gelişmesinin bir sonucudur.

Rezervasyon Ücreti: Bireylerin işgücü piyasasında çalışmaya razı oldukları en
düşük ücret düzeyi.

Kolektif ücretin belirlenmesinde işçi sendikaları ile işveren veya işveren sendikalarının pazarlık güçleri etkilidir.

Ana ücret, kök ücret veya çıplak ücret olarak da adlandırılan, ücret haddi; emeğin belirli bir zaman veya üretim birimi başına elde ettiği para miktarını ifade etmektedir. Doğru cevap A'dır. 

İlave İşgücü Etkisi: Özellikle ekonomik kriz dönemlerinde hanehalkı içinde istihdamda yer alan kişinin (genellikle aile reisi) işini kaybetmesiyle, hanehalkının halihazırda işgücüne katılmayan diğer fertlerinin (genellikle kadınlar ve gençler) iş araması durumudur.

İşsizliğin toplumsal etkileri:
- İşsizlik, sosyal, ahlaki ve ailevi pek çok değerin kaybolmasına yol açar. Bu sebeple, toplumda huzur, güven ve istikrarı bozar.
- İşsizlik sosyal dışlanmaya neden olur.
- İşsiz kitlelerin artışı, toplumsal çözülmeleri ve sosyal gerginlikleri artırır. Yapılan bazı araştırmalar, işsizlik ile toplumun düzeni ve istikrarı açısından tehdit unsuru olarak kabul edilen hırsızlık, kapkaç, suç işleme eğilimi, boşanma, intihar, alkol ve uyuşturucu madde kullanımı arasında pozitif yönlü bir ilişki olduğunu ortaya koymaktadır.

Kırılgan istihdam, serbest meslek çalışanlarını ya da aile çalışanlarına katkıda bulunanları ifade eder.

Muhafazakâr-korporatist refah rejimi, statü farklılıklarının korunması ve hakların sınıf ve statüye bağlı olarak verilmesine dayalı bir modeli yansıtmaktadır. Bu refah rejiminde devletin statü farklılıklarını muhafaza etme vurgusu, sosyal transfer ler ya da diğer kamu politikası araçları ile gelirin toplumun çeşitli kesimleri arasında yeniden dağıtımına yönelik etkisinin sınırlı kalmasına neden olmaktadır. Devlet, ailenin kendi üyelerine hizmet etme kapasitesi tükendiğinde tamamlayıcı bir rol üstlenerek devreye girmektedir.

Yoksulluğun ölçülmesinde kullanılan üç yöntem vardır. Bunlar;

• Kafa Sayısı Yöntemi
• Yoksulluk Açlığı Yöntemi
• Sen Endeksi’dir.

Üçüncü refah rejimi sosyal demokrat refah rejimidir. Bu refah rejiminde evrensellik ve sosyal hakların metalaştırılmaması ilkelerinin hâkim olduğu görülmektedir. Sosyal demokrat refah rejiminde sosyal demokrasi açık bir biçimde sosyal reformların arkasındaki hâkim gücü oluşturmaktadır. Yüksek standartlarda eşitliğin desteklendiği bu refah rejiminde, çalışanların daha zengin ve yüksek gelirli kesimlerin sahip olduğu hakların kalitesine erişimini sağlamak amaçlanmaktadır. 

Metalaştırmama sosyal demokratik refah ilesinin bir gereğidir, yoksullukla mücadele politikaları arasında sayılmaz.

Devlet açısından ücret; gelir dağılımını, istihdamı, gelişme hızını, enflasyonu, yatırım ve tasarrufları etkileme aracı olarak önemlidir.

Muhafazakâr-korporatist refah rejimi, statü farklılıklarının korunması ve hakların sınıf ve statüye bağlı olarak verilmesine dayalı bir modeli yansıtmaktadır. Bu refah rejiminde devletin statü farklılıklarını muhafaza etme vurgusu, sosyal transferler ya da diğer kamu politikası araçları ile gelirin toplumun çeşitli kesimleri arasında yeniden dağıtımına yönelik etkisinin sınırlı kalmasına neden olmaktadır.