Paternalizm, yönetimde hiyerarşik bir yapının varlığını ve alınacak kararların da ideal kişi ya da kişiler tarafından alınması gerekliliğini savunan yönetim sistemi'ne verilen addır.

Yanıt E. Ütopik Sosyalistler, Sosyal Hristiyanlık, Kürsü Sosyalizmi, Müdahalecilik ve Dayanışmacılık akımı gibi akımlar, hep kapitalizmin ürettiği sorunlara çözüm aramış ve uluslararası sosyal politika araçlarının doğumuna kaynaklık etmişlerdir. Aynı şekilde, ilk örgütlü hareketler şeklinde karşımıza çıkan, 1856 yılındaki “Yardımseverlik Uluslararası Kongresi” ve 1864 yılında yapılan Birinci Enternasyonel, düşünce ve eylem alanında önem taşıyan adımlardır. 

Asgari ücretin yasal kesintisi en çok SGK priminde %14  olarak gerçekleşir.

Ücret haddinden ayrı olarak ücret gelirini artıran ücret unsurlarışunlardır:
• Fazla çalışma ücreti
• Çalışılmayan zamanlar için ücret ödenmesi
• İkramiyeler
• Primler
• Sosyal yardımlar.

"İş müddeti" bu unsurlardan biri değildir.

Toplumun bir bütün olarak sahip olduğu refah düzeyi, sosyal imkanlar ve ekonomik anlamdaki zenginliklerinin bütünü olarak ifade edilen kavram sosyal refahtır.

İşveren, ücreti ödeyen taraf olduğu için ona göre ücret; bir maliyet unsuru veya masraf faktörü iken, işçi açısından ise ücret; emeğinin karşılığı olarak elde
ettiği satın alma gücüdür. Buna benzer bir şekilde; iktisatçılar, emeğin bir üretim
faktörü olduğunu düşünerek, ücreti faktör geliri olarak tanımlamışlardır.

Sosyal politikanın uluslararası araçlarının ortaya çıkış nedenleri şu şekilde sıralanabilir;

-Ulusal sosyal politikaların yetersizliği

-Siyasal barışın ancak sosyal adaletle sağlanabileceği düşüncesi

-Uluslararası rekabetin eşitlenmesi düşüncesi

-Düşünce alanında yaşanan değişimler

-Mesleki örgütlerin uluslararası organizasyonlara katılma çabaları.

Ekonomi politikalarının neoliberal politikalar ekseninde yeniden şekillenmesi, artan rekabet ve teknolojik gelişmeler 1980 sonrası süreçte işgücü piyasalarında önemli dönüşümlerin yaşanmasına neden olmuştur.

Üretim, girdilerin insan ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde çıktılara dönüştürülmesi olarak ele alındığında, karşımıza üretim faktörleri çıkmaktadır. Ekonomik faaliyetleri meydana getiren temel üretim faktörleri ise; emek, sermaye, teşebbüs ve doğa (toprak) dır. Üretime katılan bu faktörlerin temel amacı, ekonomik faaliyetler sonucunda gelir elde etmektir. Söz konusu gelirler; ücret, kâr, faiz ve rant’tır.

Faiz, ekonomik faaliyetleri meydana getiren temel üretim faktörlerinden değildir. Faiz, üretime katılan bu faktörlerin ekonomik faaliyetler sonucunda elde ettiği gelirlerdendir. Dolayısıyla III. numaralı madde yanlıştır. Bu nedenle doğru cevap I, II ve IV numaralı maddeleri içeren D seçeneğidir.

Liberal refah rejiminde ABD, Kanada ve Avustralya bu modelde öne çıkan ülkelerdir. Muhafazakâr-korporatist refah rejimini temsil eden ülkeler arasında Avusturya, Fransa ve Almanya öne çıkmaktadır. Sosyal demokrat refah rejimine İsveç, Norveç, Danimarka gibi İskandinav ülkeleri dahil olmuştur. Güney Avrupa veya Akdeniz refah rejimi olarak adlandırılan refah rejimine İspanya, Portekiz, Yunanistan ve İtalya gibi Akdeniz ülkeleri dahil olmuştur. Doğru cevap E’dir.

Nüfus baskısı, aile yapısındaki değişimler ve göç gibi demografik etmenler de yoksulluğun önemli nedenleri arasında yer almaktadır.

Politika uygulayıcılarının kamu kaynaklarını, toplumun bütününü gözetmek yerine, belirli toplumsal kesimlerin ya da kendilerine oy veren veya oy verme potansiyeli bulunan seçmen kitlelerinin kayırılması doğrultusunda kullanmalarını ifade etmek için kullanılan terim klientalizmdir. 

Devlet; tam istihdamı, fiyat istikrarını gerçekleştirmek, ekonomik kalkınmayı ve ödemeler dengesini sağlamak amacıyla ulusal gelir dağılımına ve dolayısıyla da ücretlere “ekonomik”, çalışanlara insan onuruna yakışır asgari bir hayat düzeyi sağlamak için “sosyal”, iç ve dış baskılar karşısında da “siyasal” nedenlerle müdahalede bulunmaktadır. (Tokol ve Alper, 2015: 172). E şıkkında verilen "Sosyal barışı sağlamak" bu ekonomik nedenler arasında değildir.

Adil olmayan, düşük veya yüksek ücret, ekonomik ve sosyal yaşantıyı çeşitli biçimlerde etkilemektedir. Her şeyden önce düşük ücretler toplumda sosyal barışı tehlikeye sokarken, huzursuzlukların artmasına neden olmaktadır. Ayrıca işe ilgiyi azaltmakta ve işçilerin nitelikleri üzerinde olumsuz etkiler yapmaktadır. Bunun sonucunda işin verimi düşmekte ve ekonominin büyüme hızında azalmalar görülmektedir. Diğer taraftan yüksek ücretler ise toplumda işsizliği doğurabilmektedir.

Çalışma Bakanlığına bağlı bir birim olarak 1946 yılında kurulan Kurumun ilk adı, İş ve İşçi Bulma Kurumudur. Bu Kurum 2003 yılında 4904 Sayılı Kanun ile bugünkü teşkilat yapısına kavuşmuş ve Türkiye İş Kurumu adını almıştır.

Gelişmekte olan pek çok ülkede olduğu gibi, Türkiye’de de nüfus artış hızı yüksektir. Ancak ekonomik yapı içinde işgücü miktarındaki artışı karşılayacak oranda istihdam imkanı yaratılamamaktadır. • Kırsaldan kente göç ve hızlı şehirleşme, istihdam sorununun niteliğini değiştirmektedir. Kırsal kesimde yaşayan ve tarımsal faaliyet içinde ücretsiz aile işçisi olarak istihdamda kabul edilen kişiler, şehre göç ettiklerinde açık işsiz haline dönüşmekte ve özellikle hizmetler sektöründe kayıt dışı işlere yönelmektedir.

Kişiler yoksul olmasalar da çeşitli nedenlerle sosyal dışlanmaya maruz kalabilmektedirler. Örneğin, engelliller, eski hükümlüler, etnik ya da ırksal temelde ayrımcılıkla karşı karşıya kalanlar, göçmenler bu kapsamda belirtilebilir.

Yukarıda yer alan amaçlarda toplumun değişik kesimleri arasındaki eğitim, sağlık, güvenlik, beslenme, barınma, korunma, istihdam, ücret ve gelir dağılımı gibi alanlarda ortaya çıkan farklılıkları, çatışmaları ve zıtlıkları giderme amacına dikkat çekilmektedir. Bu sağlandığı takdirde sosyal adalet, barış ve huzur gerçekleşmiş olacaktır.

Sosyal adaletsizlikleri gidermek üzere müdahalelerde bulunan devlet anlayışı sosyal refah devletidir.