Osmanlı Devleti’nde basın ve yayın hareketleri Avrupa ülkelerinden geç başlar. Bunda etkili olan en temel sebep matbaanın ülkeye geç girmesidir. Osmanlı’da önce İspanya’dan göçen Yahudilerin, yabancı temsilciliklerin ve azınlıkların matbaa kurduğu, basın yayın işlerine el attığı görülür. Daha sonra devletin ana unsuru durumundaki Türklerin matbaacılığa yönelmesi gerçekleşir. Ülkede kitap basımının gelişmeye başlamasından bir süre sonra gazete ve dergiler de yayın hayatına girer.

IV. ifade hariç verilen ilk üç ifade de Namık Kemal ile ilgili doğru ifadelerdir. 

Belirtilen şiiri Sadullah Paşa çevirmiştir. Doğru cevap D'dir.

İlk resmi gazete Takvim-i Vekayi'dir. Doğru cevap C'dir.

Sayfalarını ilana açarak çok sayıda ilanın yayınlanmasını sağlayan ve “Sefiller” romanının tercümesini yayınlayan gazete Ceride-i Havadis’tir.

Doğru cevap E dir. “Şiir ve İnşa’’ makalesinin yazarı Ziya Paşadır.

Edebiyatımızda önemli bir sözlük ve gramer kitabı olarak bilinen ve Şemseddin Sami’nin yazdığı eseri ‘’Kamus-ı Türki’’ dir.

Üst Kurmaca (Meta-Fiction), bir romanda anlatılan olaylar dizisinin yanı sıra romanın yazılışını da konu edinen anlatım tekniğine verilen addır. Doğru cevap C'dir.

Barok, batı sanatında dengeden çok devinime, düşünceden çok duyuma, biçimlerin serbestçe yaratılmasından duyulan coşkuya önem veren, abartmalı, etkileyici, çelişkiden çekinmeyen sanat akımıdır.

Sanatını Batılı anlayışa sınırlı da olsa açmış, yeni fikirlere yer veren eklektik bir anlayış geliştirmiştir.

Dilde ve üslupta ayıklamaya gidilerek sade bir söyleyişe yönelmek istenmiştir. Divan şiirinin soyut dünya algısının yerine daha somut bir dünya algısı getirilmiştir. Ölçü olarak yine aruz kullanılmış, ara sıra hece ölçüsüyle şiirler de yazılmıştır. S¸iire hak, hukuk, hürriyet, kanun, vatan, millet, adalet gibi yeni kavramlar girmiştir. Divan şiirinde karşılaşılan parça güzelliği yerine bütün güzelliğine değer verilmiştir. 

Letâif-i Rivâyât, Meddah hikâyeleriyle modern hikâye arasında geçiş ürünü olarak değerlendirilen eserdir.

19. yüzyıl Türk edebiyatı tarihini “her şeyden evvel Türk insanında başlayan bir buhranın ve yeni ufuklar ve değerler etrafında yavaş yavaş kurulan bir iç düzenin tarihi” olarak tanımlayan edebiyatçı Ahmet Hamdi Tanpınar'dır. Doğru cevap B'dir.

Tanzimat Dönemi Türk şiirinin genel özellikleri şöyle ifade edilebilir:

- Dilde ve üslupta ayıklamaya gidilerek sade bir söyleyişe yönelmek istenmiştir. Özellikle İbrahim Şinasi, konuşma diline yakın bir şiir dili ve sade bir üslup kurma çabası içinde olmuştur.

- Divan şiirinin soyut dünya algısının yerine daha somut bir dünya algısı getirilmiştir.

- Divan şiirinin gazel, kaside, murabba, terci-i bent, terkib-i bent gibi nazım şekilleri önemli ölçüde sürdürülmüş, bununla birlikte az da olsa yeni nazım şekilleri denenmiştir.

- Ölçü olarak yine aruz kullanılmış, ara sıra hece ölçüsüyle şiirler de yazılmıştır.

- Şiire hak, hukuk, hürriyet, kanun, vatan, millet, adalet gibi yeni kavramlar girmiştir.

- Divan şiirinde karşılaşılan parça güzelliği yerine bütün güzelliğine değer verilmiştir.

- Divan şiirinin mazmunları çözülmüş, hayal sistemi değişmiştir.

Şiirde sosyal ve siyasi konular ele alınmaya başlanmıştır.

Doğru cevap C'dir.

Encümen-i Şuarâ, kaynaklarda zaman zaman “encümen-i edebî”, “meclis-i şuarâ”, “encümen-i hikmet” veya “encümen-i şiir” gibi isimlerle de karşılanmaktadır.Doğru cevap D'dir.

İstanbul’da tiyatro binalarının eksik olmasından dolayı hemen tiyatro binaları yapılmaya başlanır. 1840’ta İstanbul, bir tiyatro binasına sahip olur.

Mutavassıt Sözlük karşılığı “bir orta yol tutturan” yahut “iki şey arasında aracılık eden” olsa da edebiyatımızda Batılılaşma gayretlerine paralel olarak beliren ve bir Doğu-Batı
sentezinden yana olan edebiyatçıların ortak adıdır. Doğru cevap A'dır.

Yukarıda tanımı verilen sanat akımına barok adı verilmektedir. 

Türkî-i Basit XV. yüzyılın ikinci yarısı ve XVI. yüzyılın başlarında bazı şairler tarafından bilinçli bir şekilde başlatılan dilin sadeliğini koruma hareketidir.

Osmanlı’nın son klasik tezkiresi olan Tezkire-i Hâtimet’ül eş’ar’ın yazarı Fatin Efendi’dir. 1853 yılında biten ancak 1855 yılında yayımlanan bu tezkire, hâl tercümeleri (öz geçmiş) ve şiir örneklerinden oluşur. Doğru seçenek A’dır.