Türkiye’nin kalkınmasında önemli etkileri olan tarım sektörünün gelişmesinde, başlangıçta kamusal yatırımların büyük payı olmuştur. Kamu yatırımlarıyla tarımsal üretimle ilgili Sümerbank, Şeker Fabrikaları, İçki Fabrikaları, Et ve Balık Kurumu, Süt Endüstrisi Kurumu, Çaykur, Yem Sanayi gibi kurumların faaliyetleri gelişmiş, sonraları kalkınma planı ile birlikte tarım sektöründe özel sektör yatırımlarına alan oluşturulmuştur.

Tarım ekonomisinin, tarımın teknik dalları ve ekonomi ile yakından ilişkisi vardır. Tarım ekonomisi, tarımsal üretim bilgisi ile ekonomi ve işletme bilimlerini bir araya getirerek, tarımsal faaliyetin, ekonomik boyutunu inceler. Tarım ekonomisi, tüketicilerin, tüketim alışkanlıklarını ve tercihlerini belirlemeyi, bunları tatmin edecek ürünlerin yetiştirilmesini, bu ürünlerin en uygun şekilde üretim ve dağıtımını, ürün pazarlama yöntemlerini, işletmelerin verimli çalışmasını sağlayacak işletme yönetimini, tarım politikalarını, tarımsal kalkınma ekonomisini, ulusal ve uluslararası ekonomiyi ilgi alanına almıştır. Yukarıdaki tüm maddeler tarım ekonomisinin amaçlarındandır.

2013 yılında tarımda desteklerin maliyeti karşılama oranı tahıl grubunda %22-23, yağlı tohumlarda %35-66, baklagillerde %28, 2009 yılında sertifikalı tohum üretim ve kullanımında %15-29'dur. Hayvansal üretimde 2009 yılında desteklerin maliyeti karşılama oranı; su ürünlerinde %13-33, çiğ süt %6 ve ette %12’dir.

Sadece hayvancılık faaliyetinde bulunan işletmelerin oranı %2,8 düzeyindedir. Türkiye’de tarla arazileri son kullanım sınırına ulaşılmıştır ve artık tarım arazilerini artırarak üretimi yükseltmek mümkün değildir. Çözüm, birim alandan daha fazla üretim sağlamaktır, yani verimliliği yükseltmektir.

Özel maliyetlere Bir üretim faaliyetinde sadece bir teşebbüsü ilgilendiren maliyetlerdir. Bu maliyetlere direk maliyetlerde denilmektedir.

Tarım makinelerinin kullanımı, mevsime, arazi yapısına, işletme büyüklüğüne, işgücü varlığına, yetiştirilen ürünlerin çeşitliliğine göre değişebilir. Bu sebeple yaygın biçimde makine kullanımı her zaman mevcut değildir.

Vergi değişen masraflar kategorisinde yer almaz.

b.Döner Sermaye: Kısa dönem üretim sürecinde, üretime bir defa katılan, katıldığında kaybolan ve ürünün bünyesine geçen vasıtalardır. Örneğin; tohum, gübre, ilaç vb. döner sermayelerdir.
Tarım işletmelerinde bulunan sermayeyi likiditesine göre sınıflandırarak, şu şekilde ifade etmek mümkündür:
1. Aktif Sermaye
A. Döner Sermaye (Dönen Varlıklar)
A1. Para mevcudu ve alacaklar (TL, Döviz, Altın vb. varlıklar)
A2. Malzeme ve mühimmat (Tohum, ilaç, gübre vb. varlıklar)
A3. Satılacak Hayvanlar (Sürü yenileme dışı satılacak hayvanlar, sığır besi hayvanları)
A4. Büyümekte olan bitkiler (Tarlada olan ürünler, tarla demirbaşı)
Tarla demirbaşı: Henüz tarlada mevcut faydalanılamayacak olan ürünler için yapılan sürüm, atılmış gübre, tohum v.b. için yapılan masraflar tarla demirbaşını oluştururlar.
A5. Önceden ödenmiş giderler
B. Orta Vadeli Varlıklar
B1. Damızlık Hayvan Varlığı (İnek, Koyun, Keçi vb. varlıklar)
B2. Makine Alet Varlığı (Traktör, Pulluk, Disk vb. varlıklar)
C. Sabit Sermaye(Duran Varlıklar)
C1. Toprak Varlığı (Amortisman hesaplanmaz)
C2. Arazi ıslahı varlığı (Kuyu, tesviye, bahçe duvarı vb. varlıklar)
C3. Bina varlığı (Konut, Ahır, Ağıl, Ambar, samanlık vb. varlıklar)
C4. Bitki varlığı
C4.1.Meyve Ağaçları (Kiraz, elma, şeftali vb. varlıklar)
C4.2.Bağ
C4.3.Orman Ağaçları
2. Pasif Sermaye
A. Borçlar
A1. Kısa vadeli borçlar (vadesi 1 yıldan az)
A2. Orta vadeli borçlar (vadesi 1-5 yıl arası)
A3. Uzun vadeli borçlar (vadesi 5 yıldan fazla)
B. Öz Sermaye

Yeryüzündeki kara parçalarının %27 sinde tarım yapılmaktadır.

Tarım, her ekonomide önemli olan ve dünyadaki ekonomik, ekolojik ve nüfus artışındaki gelişmeler göz önüne alındığında, en stratejik sektörlerin başında yerini alan bir sektördür.

Tarımsal ürünlerde maliyet hesaplamak şu faydaları sağlamaktadır:
• Birim maliyeti belirleme
• Maliyetlerin kontrol altında tutulması
• Planlamaya yardımcı olmak
• İşletme kararlarına yardımcı olmak.

Belli bir zaman içerisinde hesaplanan maliyetlerin artıp artmadığını kontrol edilmesi.

İthalat açısından sektörlerin dağılımında, tarım sektörünün payı 1950 yılında %0,1’den 2016 yılında %3,3’e yükselmiştir.

Tarım Ekonomisinin ilk çalışmaları 1880'li yıllarda yaşanan şiddetli ve uzun tarımsal bunalımına bir çözüm olarak başlamıştır.

Türkiye’de tarımsal üretim genel olarak küçük arazilerde, bölünmüş parsellerde, aile işletmeciliği tarzında, çoğunlukla mülk topraklar üzerinde yapılmaktadır. Ortalama arazi genişliği tarım işletmelerinde 61 dekar olup oldukça küçüktür.

Aile işgücü ve Yabancı işgücü, tarımsal işlerin iki temel kaynağıdır.

Dedüksiyon (tümden gelim) yönteminde; genel kurallardan, özel veya bireysel sonuçlar çıkarılır.

Türkiye’de tarımsal üretim genel olarak küçük arazilerde, bölünmüş parsellerde, aile işletmeciliği tarzında, çoğunlukla mülk topraklar üzerinde yapılmaktadır. Ortalama arazi genişliği tarım işletmelerinde 61 dekar olup oldukça küçüktür.

Tarım çalışanlarının statülerine göre sosyal güvenliklerini sağlayan yasalar şunlardır:
• Bir ve birkaç işverene bağlı olarak, sürekli hizmet akdiyle çalışanlarla ilgili 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu
• Süreksiz hizmet akdi ile çalışanlarla ilgili 2925 sayılı Tarım İşçileri Sosyal Sigortalar Kanunu
• Tarımda bağımsız çalışanlarla ilgili 2926 sayılı Tarımda Kendi Adına ve Hesabına Çalışanlarla İlgili Sosyal Sigortalar Kanunu
• 5510 Sayılı Sosyal Sigortalar Ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu
• 5502 Sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu.