Soru kökünde ürün yaşam eğrisinin olgunluk aşamasının tanımı yapılmıştır.

Seçeneklerin tamamı tarım ekonomisinin başlıca dallarını oluşturmaktadır.

1902 yılında Amerika Birleşik Devletlerinde iki agronomist (W.M.Hays ve
A.Bos) ilk defa tarımsal üretim maliyetleri ve gelirleri konusunda çalışmalar başlattılar. Belli sayıda tarım işletmelerinden maliyetlere ait bilgiler toplanarak işletme tipleri, işgücü ve diğer girdi ihtiyaçları yönünden karşılaştırıldı.

Birleşmiş Milletler Çevre ve Kalkınma Komisyonu tarafından hazırlanan Ortak Geleceğimiz Raporu (Brunthland Raporu)1987 yılında hazırlanmıştır.

Uluslararası politikalar kırsal kalkınma yaklaşımlarının zaman içinde farklılaşmasına yol açan etmenlerden değildir.

Ürünün insanların beslenmesinde temel gıda maddesi niteliğinde olması ve stratejik bir önem sahip olması desteklemede aranan özelliklerdendir.

Kalite kontrolü, üretim süresince olumsuzlukları önleme, kontrol işlemlerinin planlanması ve izlenmesidir.

Cb = Cy/Cö = 50.000 / 200.000 = 1/4 = % 25 olacaktır.

Toptancı halleri yaş sebze ve meyve pazarlanmasında kullanılan önemli kanallardandır.

Tarımsal ürünlerde maliyet hesaplamak şu faydaları sağlamaktadır;Birim maliyeti belirleme, Maliyetlerin kontrol altında tutulması, Planlamaya yardımcı olmak, İşletme kararlarına yardımcı olmak.

Ülkeler tarım politikaları belirlediği amaçlara ulaşabilmek için değişik politika araçlarına başvurabilirler. Burada tarım politikasının araçlarını 3 grup altında toplamak mümkündür. Bunlar;
1. Fiyat politikası
2. Yapısal politika
3. Sosyal politika.

İnsanlar başta olmak üzere tüm canlılar doğa içinde yaşamaktadırlar. Doğa canlıların yaşam ortamı olup, buna evrensel dilde habitat denir.

Tarım sektörünün sosyal, ekonomik ve diğer özellikleri, tarımsal finansmanı şekillendirmektedir. Verimli ve karlı bir düzeyde gerçekleşebilecek tarımsal faaliyetin ya da üretimin sürdürülmesinde 4 temel unsur vardır:
• Gerekli üretim girdilerinin işletme içi veya dışından sağlanması
• Üretim faaliyetinin devamlılığının sağlanması
• Ürün satış ve pazarlama sürecinin istikrarlı sürdürülmesi
• İşletme organizasyonu ve planların yürütülmesi

Tarımsal işte uzmanlaşma oranı düşüktür.

Standardizasyon, bir ürünün ileri sürülen gerçek değerini ölçmeye ve anlamaya yarayacak nitelik ve maddelerin belirlenerek, ürünün ve ambalajının bir örnek haline getirilmesidir.

Türkiye’de tarımın temel sorunlarından biri tarımsal işletmelerin fazla, işletme genişliğinin az olmasıdır.

1950 sonrasında çevre bilinci ve tüketici haklarına dikkat çekilmesi ile pazarlama anlayışlarında bir takım değişikler olmuştur. Bu değişimde tarımda yeşil pazarlama, iyi tarım uygulamaları, organik ürün ve çevre dostu üretim gibi birçok üretim teknikleri ve anlayışlar gündeme taşınmıştır. 1950 öncesinde benimsenen anlayış üretim-ürün merkezli anlayıştır.

Tarım sektörünün sosyal, ekonomik ve diğer özellikleri, tarımsal finansmanı şekillendirmektedir. Verimli ve karlı bir düzeyde gerçekleşebilecek tarımsal faaliyetin ya da üretimin sürdürülmesinde 4 temel unsur vardır:
• Gerekli üretim girdilerinin işletme içi veya dışından sağlanması
• Üretim faaliyetinin devamlılığının sağlanması
• Ürün satış ve pazarlama sürecinin istikrarlı sürdürülmesi
• İşletme organizasyonu ve planların yürütülmesi
Belirtilen tüm aşamalarda tarım işletmeleri uygun ve düzenli bir şekilde finansal faaliyette bulunmak zorundadırlar. Bu fonksiyonların yerine getirilmesinde tarımsal işletmenin finansman konusunun da sürekli dikkate alınması gereklidir. “Ayrıcalıklı ya da özel finansman” olarak görülen tarımsal finansman, büyük ölçüde tarımın yapısal özelliklerinden etkilenmekte ve şekillenmektedir. "Gereksiz harcamalara devam edilmesi" seçeneği gereksiz harcamalara yönelik bir eğilimi olumlar yönde ifadeye sahiptir.

Özel maliyettir.