Tarım sektörünün doğal kaynaklara ve tabiat koşullarına bağımlılığı, arz imkânları ve esnekliği üzerinde büyük oranda kısıtlayıcı etki yapmaktadır.

Büyümeye katkısı yönünden tarımın büyük önemi bulunmaktadır. Düşük nitelikli kırsal iş gücünün istihdamı, ürünlerin dış satımıyla döviz kazanılması,doğal kaynakların kullanımı ve korunması, yatırım sermayesi yaratılması ve işleme sanayi, tarımsal girdi sanayii, ticaret, mali hizmetler, ulaştırma, depolama vb. başta olmak üzere diğer sektörlerle güçlü etkileşim içinde bulunulması millî hasılanın büyümesine katkı sağlamaktadır.

Türkiye’de yapılan çalışmalarla 2002 yılında 90 bin hektar alanda, 310 bin ton, 150 çeşit organik ürün, 2010 yılında 510 bin hektar alanda, 1,34 milyon ton, 216 çeşit organik ürün üretilirken, 2017 yılında ise 544 bin hektar alanda, 2,40 milyon ton, 214 çeşit organik bitkisel ürün üretilmiştir.

Tarımsal desteklemenin ve doğrudan gelir desteği sisteminin olumsuz yanlarından bazıları kısaca şöyledir:Kaliteli ürünler yanında kalitesiz ürünlerin de desteklenmesi üretime uygun olmayan yerlerde de üretim yapılmasına neden olmuştur. Kaliteli ve kalitesiz ürünlerin üretimine de aynı miktarda ödeme yapılması da çok büyük eleştiri almıştır.Doğrudan gelir desteği sistemi adaletsiz bir sistemdir. Çünkü bazı iller çok yüksek oranda destek alırken bazı iller ise çok düşük oranda doğrudan gelir desteği ödeneği alır.Doğrudan gelir desteği ödemeleri nerdeyse hiçbir zaman tam zamanında yapılamamıştır. Kaynak yetersizliğinden dolayı birçok ilde ödemelerin ancak yarısı yapılabilmektedir.Doğrudan gelir desteğine geçilmesiyle tarım üreticisine yapılan tarımsal desteklemelerde düşüş görülmüştür.Tüm üreticiler doğrudan gelir desteğinden yararlanamamaktadır. Özellikle,hayvancılıkla uğraşan tarım üreticileri doğrudan gelir desteğinden hiçbir şe-kilde faydalanamamaktadır. Dolayısıyla birçok üretici desteksiz kalmaktadır.

Türkiye’de tarıma yönelik destekleme uygulamaları, gerçek anlamda ilk defa 1928-1930 döneminde gündeme gelmiştir.

Ülkemiz, üretim miktarında görülen artış neticesinde 2006 yılı itibariyle mısır dış ticaretinde de uzun yıllar ilk kez net ihracatçı konumuna gelmiştir. Net ihracatçı olduğumuz arpada en büyük ihraç pazarlarımız Suriye, Suudi Arabistan, Tunus ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti olup buğday ihracatında ise İtalya, Yemen, Kenya, Bangladeş, Cezayir ve Irak en önemli yeri tutmaktadır. 2006 yılına kadar net ithalatçı olduğumuz mısırda ithalatımızın önemli bir kısmı Arjantin, ABD, Fransa ve Romanya’dan gerçekleştirilmiş olup pirinç ithalatımız ise büyük ölçüde Mısır, ABD ve İtalya’dan gerçekleştirilmektedir. 2006 yılında önemli ölçüde artış gösteren mısır ihracatımız özellikle Suriye, İtalya, ispanya, Fransa ve İsrail’e yönelmiş bulunmaktadır (İTO:17-19).

Devlet tarımsal üretimi yönlendirmek amacıyla çeşitli tarımsal destekleme politikalarını kullanabilir. Bu anlamda iç talebi karşılama, uluslararası piyasalardaki pazar payını genişletme ya da ürün ve üretim alanlarını etkileme, dış talebi destekleme amaçları esas alınabilir.

Cumhuriyet’in ilk döneminde (1923-1929) tarım sektörünün ekonomideki önemi, istihdamdaki payının %89, GSYİH’daki payının %44.5 ve büyüme hızının %27 olmasından anlaşılmaktadır.

Cumhuriyet Dönemi’nin tarımla ilgili ilk önemli atılımı, 1925 yılında Aşar Vergisinin kaldırılması ve 1926 yılında Medeni kanunun kabulü ile çiftçilerin toprak mülkiyeti hakkının tanınması olmuştur. Bu iki politika da başlangıçta çift-çiler için yararlı politikalar olarak kabul edilmiştir. Devletin tarıma yönelik kamu örgütlenmesi, bu dönemde gerçekleşmiş ve 1924’de “Ziraat Vekaleti” adıyla yeni bir bakanlık kurulmuştur.

Türkiye’de tarımsal destekleme politikalarının genel görünümü, üretici ve tü-ketici kesimlerini fiyat dalgalanmalarına karşı korumak ve dengeli bir gelir dağılımı sağlama şeklindedir. Daha geniş bir ifadeyle Türkiye’de tarımsal destekleme politikalarıyla tarım ürünleri arz ve talep dengesinin kurulması, piyasadaki fiyat dalgalanmalarının önlenmesi, tarım kesimi gelir seviyesinin diğer sektörlerle uyumlu hâle getirilmesi, tarıma dayalı ihraç ürünlerinin gelirlerinde istikrarın korunması, artan nüfusun ve sanayinin ek talebinin karşılanması, verimliliğin arttırılması, pazarlama organizasyonunun sağlanması amaçlanır.

Osmanlı Devleti’nde 1838 yılında tarımsal üretimi artırma, ihracata yönelik ürünlerin teşviki ve ziraatın modernleştirilmesi için Ziraat ve Sanayi Meclisi, 1843 yılında da Ziraat Meclisi kurulmuştur. Eğitim ve uygulama kurumları kurularak köylüye kredi dağıtılmıştır.

Faktörler arası ikame, üretim faktörlerinin birbirlerinin yerine kullanılmasını ifade etmektedir

Dünya tarım sektöründe görülen temel sorunları; yüksek enerji fiyatları, iklim değişiklikleri, su kıtlığı, gelecekteki belirsizlikler, bioyakıt talebindeki artış (etanol ve biodizel), bölgesel göçler, ekonomik krizler ve arazi baskısı başlıkları altında sıralayabiliriz; Bu sorunların bir kısmı bölgesel olmakla birlikte dünya ülkelerinin tamamında az ya da çok mevcuttur. Bu sorunların çözümünde ülkeler kendi başlarına politikalar geliştirmekle birlikte uluslararası kuruluşlar da çaba harcamaktadırlar. Doğru cevap A'dır.

Ülkemiz, üretim miktarında görülen artış neticesinde 2006 yılı itibariyle mısır dış ticaretinde de uzun yıllar ilk kez net ihracatçı konumuna gelmiştir. Net ihracatçı olduğumuz arpada en büyük ihraç pazarlarımız Suriye, Suudi Arabistan, Tunus ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti olup buğday ihracatında ise İtalya, Yemen, Kenya, Bangladeş, Cezayir ve Irak en önemli yeri tutmaktadır. 2006 yılına kadar net ithalatçı olduğumuz mısırda ithalatımızın önemli bir kısmı Arjantin, ABD, Fransa ve Romanya’dan gerçekleştirilmiş olup pirinç ithalatımız ise büyük ölçüde Mısır, ABD ve İtalya’dan gerçekleştirilmektedir. 2006 yılında önemli ölçüde artış gösteren mısır ihracatımız özellikle Suriye, İtalya, ispanya, Fransa ve İsrail’e yönelmiş bulunmaktadır (İTO:17-19).

2007 yılı tarım sektörü için -%7’lik bir üretim azalması ile en kötü yıl olmuştur.

Organik tarımın amacı: Toprak ve su kaynakları ile havayı kirletmeden çevre, bitki, hayvan ve insan sağlığını korumaktır.

İthalat: Yurt dışında üretilmiş malların, ülkedeki alıcılar tarafından satın alınmasıdır. Dış alım da denir.

İhracat: Bir malın yabancı ülkelere döviz karşılığı yapılan satışıdır. Dış satım olarak da adlandırılmaktadır.

Gayri Safi Milli Hasıla (GSMH): Belli bir dönemde bir ülke vatandaşlarının sahip oldukları üretim faktörleri kullanılarak üretilmiş bütün nihai mal ve hizmetlerin piyasa fiyatları ile hesaplanmış değeri olarak tanımlanır. Doğru cevap C'dir.

2014 yılı verilerine göre Avrupa Birliği ile Türkiye arasında tarım ürünleri ticaretinde en yüksek paya tarım ürünleri sahiptir.

Doğru cevap B'dir.

Avrupa Birliği, üye ülkeler arasındaki farklılıkları en aza indirmek veya ortadan kaldırmak ve tarımsal üretimde dışa bağımlılığı ortadan kaldırmak için kendi aralarında uygulanmak üzere ortak bir tarım politikası belirlemiştir. Pazar birliği, topluluk tercihi ve mali dayanışma ilkeleri üzerine kurulmuş olan Ortak Tarım Politikası’nın (OTP) amaçları, tarımsal verimliliği arttırmak, tarım üreticisine uygun bir yaşam düzeyi sağlamak, tarım pazarlarını istikrara kavuşturmak, tarım ürünleri arzında sürekliliği sağlamak ve tüketici fiyatlarını uygun bir düzeyde tutmak olarak saptanmıştır (Ekmen, 2006:36). 1957 yılındaki Roma Anlaşmasında yasal çerçevesi belirlenen OTP, 1962 yılında ilk ortak piyasa düzeninin oluşturulması ile resmen hayata geçmiştir. Cevap: B şıkkıdır.