Türkiye’de bazı yetiştiriciler küçük tohumlu yoncayı arpa ile karıştırarak eker ve yoncanın bu şekilde toprak yüzeyine çıkışını kolaylaştırırlar. İşte küçük tohumlu yem bitkilerinin çıkışını kolaylaştıran bu bitkilere “Yardımcı Bitkiler” adı verilir. Doğru cevap B'dir.

Buğdaygil yem bitkileri ayrıklar, kılçıksız brom, yu-maklar, domuz ayrığı, çayır kelpkuyruğu, çayır salkımotu, çokyıllık çim, tek yıllık yem bitkilerinden de mısır, sudanotu ve İtalyan çimidir.

Mera vejetasyonundaki iyi cins bitkilerin kaybolarak, yerlerini değersiz bitkilerin almasına “mera bozulması” denilmektedir. Mera bozulmasına (vejetasyon bozulmasına) aşırı otlatma, erken otlatma, kuraklık, kontrolsüz yakma ve yabancı otların artması gibi etmenler neden olmaktadır.

Hayvanların ihtiyacı olan kaba yemin çok büyük bir bölümünün çayır-mera ve
anız otlatılması veya besleme değeri çok düşük tahıl sap ve samanından karşılanması, Türkiye’de bazı hayvansal ürünlerdeki verim düşüklüğünün başlıca nedenleri arasında yer almaktadır. Doğru cevap D'dir.

Hayvanların bir mera üstünde otlarken meranın belirli yerlerini ve bir çok bitki arasında en çok sevdiklerini veya bitkilerin en lezzetli yerlerini seçerek seçiçi otlama yapmaları uniform yapıyı bozar.

Klimaks vejetasyon: Bütün gelişlim aşamalarından geçerek, bulunduğu bölgenin iklim ve toprak şartları ile denge haline gelmiş ve o kesimde yetişmesi mümkün olan en yüksek gelişme düzeyine ulaşmış bulunan bir bitki topluluğu olarak tanımlanan klimaks vejetasyon bir bölgede yetişmesi mümkün olan en ileri bitki örtüsüdür.

Ekimden sonra fazla yağış alan tarlalarda, toprak yüzeyinde kalın bir kaymak tabakası oluşur. Yem bitkilerinin tohumları ise genellikle küçük oldukları için bu kaymak tabakasını kırıp toprak yüzeyine çıkamazlar. İşte küçük tohumlu yem bitkilerinin çıkışını kolaylaştıran bu bitkilere “Yardımcı Bitkiler” adı verilir.

İstilacı bitki: Klimaks vejetasyonda hiç bulunmayan veya pek az miktarda bulunan devamlı
aşırı otlatma şartları altında yok olan azalıcı ve çoğalıcı bitkilerin toprakta bıraktıkları boşluklara gelip yerleşen, çoğu yabancı ot karakterinde olan düşük değerli bitki türleridir.

Otlatma yönetiminin yeryüzünün her bölgesinde geçerli olan teknik kuralları şunlardır (Bakır, 1987):

• Otlatma kapasitesi: Meranın ürettiği yem ile merada otlayacak hayvan sayısı arasında bir denge kurmak,
• Otlatma mevsimi: Meranın ürettiği yemi en elverişli bir mevsimde otlatmak,
• Üniform otlatma: Hayvanların mera üzerinde düzgün bir şekilde dağılmalarını ve dolayısı ile meranın her tarafındaki yemin otlanmasını sağlamak,
• Yem tipine uygun hayvan cinsi ile otlatma: Meranın ürettiği yemi en iyi bir şekilde değerlendirecek hayvan cinsi ile otlatmak.

Korunga Batı Asya, Güney Avrupa ve Kuzey Afrika’nın yerli bitkisidir. Türkiye’de başta Doğu Anadolu bölgesi olmak üzere birçok yerde kültürü yapılan bir bitkidir. IV dışında verilen bilgiler doğrudur. Doğru yanıt D'dir.

Otlak ayrığı, yonca ve korunga ile iyi karışım meydana getirebilir.

Çayırlar taban suyunun oldukça yüksek bulunduğu nemli topraklarda oluşurken, meralar taban suyunun daha çok derinlerde olduğu yerlerde bulunur. Çayırlarda bulunan bitkiler genellikle kök-sap ve sülük bulunmayan ve dik olarak gelişen yumaklı bitkilerdir mera bitkileri ise genellikle yumak halinde fakat kısa boylu, kök-saplı ve sülüklü bitkilerdir. Çayırlar genellikle biçilmek, meralar ise otlatılmak yoluyla değerlendirilen yem alanlarıdır. Çayırların genellikle düz, taban yerlerde oluşmalarına karşılık, meralar daha meyilli topraklarda oluşmuşlardır. Buna göre sıralanan özelliklerden I ve IV çayırların özellikleri arasında yer almaktadır. Doğru cevap E'dir. 

Üzerinde evcil hayvanların otlamasına elverişli doğal veya yapay bir bitki örtüsü
bulunan, kısa boylu bitkilerden oluşan yem alanlarına mera denir

Geçici meraların kurulması: Otlatma mevsimi başlamadan önce, bir süre otlatılmak suretiyle tahıl ve tek yıllık baklagil yem bitkileri karışımları yetiştirilirse, bunlar gerekli bakım işlemleri ile doğal meralardan daha önce otlatılabilecek hale gelirler. Doğal meraların otlatılma olgunluğuna gelmesiyle, üzerinde otlatılmanın sona erdiği bu alanların, daha sonra göstereceği büyümeler de biçilmek sureti ile değerlendirilebilir.

Otlatma mevsiminin uzunluğu Türkiye tarımsal bölgeleri için tahmini olarak, Karadeniz Bölgesi, Marmara Bölgesi ve Orta Anadolu Bölgesinde 180 gün, Ege Bölgesinde 200 gün, Güney Anadolu Bölgesi ve Güneydoğu Anadolu Bölgesinde 210 gün ve Doğu Anadolu Bölgesinde de 150 gün olarak bilinmektedir. Ancak otlatma mevsiminin uzunluğu 150-210 gün arasında değiştiği halde, Türkiye’deki yanlış uygulamalarla bu süre başından ve sonundan uzatılmak suretiyle en azından 240-270 güne çıkartılmaktadır. 150 gün ile en az gün sayısı Doğu Anadolu Bölgesi'ndedir. Doğru cevap A seçeneğidir.

Kıraç: verimsiz veya susuz toprak anlamına gelmektedir. Doğru cevap A'dır. 

Prusik asit HCN'dir. Doğru cevap E'dir.

Yaz aylarında toprak üstü organlarının tamamen kuruyup fotosentez yapacak kadar organlar kalmadığı dönemlerde solunum için çayır ve mera bitkileri depo organlarındaki yedek besin maddelerini kullanırlar.