Dalâlet kelimesi sözlükte, gizlemek, kaybolmak, zayi olmak, batıl ve hükümsüz olmak, sapmak, doğru yolu bulamamak, unutmak ve kaybetmek anlamlarına gelmektedir. Doğru cevap A'dır.

Allâh’a ve Rasûl’üne inanan bir mü’min’in sevdiği şeyler: Mü’min, Allâh’ı (Âl-i İmrân, 3/31; Mâide, 5/54; Bakara, 2/165), Allâh’ın affını (bağışlamasını) (Nûr, 24/22), zaferini (fethini) (Âl-i İmrân, 3/152; Saff, 61/13), temizlenmeyi (Tevbe, 9/108), arkadaşlarını (Kasas, 28/56), göçmenleri (muhacirleri) (Haşr, 59/9) sevdiği zikredilmektedir.

Dediler ki: " Sakın ilahlarınızı bırakmayın; hele Vedd'en, Süva'dan, Yeğus'tan,
Ye‘uk'tan ve Nesr'den asla vazgeçmeyin!" ayetinden anlaşılacağı üzere doğru cevap E seçeneğidir.

Kur'an'da Takva kelimesi taltif ve takdir anlamına gelecek şekilde kullanılmamıştır

Üç kelimenin de Kur’ân’da sevgi kavramıyla ilişkisi vardır.

7. ayetle dikkatler yine Peygamber’e (s.a.v.) çekilmektedir. Müslümanların, peygamber aralarındayken yanlış yapmaktan uzak durmaları istenmektedir. Buradaki yanlışlık, yalan söylemektir. “Allah rasülünün aranızda olduğunu bilin” ifadesinden kasıt, bilin de ona göre davranın, dikkatli olun demektir. Çünkü yanlış yaptıklarında, yalan söylediklerinde, Allah ona doğrusunu haber verir. Rasülüllah’ı kandırmak mümkün değildir. Ona söylenen yalanın ömrü, çok kısadır. Ayeti, bağlamının dışına taşırarak Kur’ân bütünlüğü içinde düşünürsek, Allah’ın Elçisi sizin aranızdayken karar verme konusunda onun önüne geçmeyin, siz onun dediklerini uygulayın, anlamı da çıkabilir.

Doğru cevap E'dir. 

Birincisi, sonunda a^hirette zararlı olandan sakınıp korunmak demektir. Bunun eksiği ve fazlayı kabul eden geniş bir sahası vardır. En aşağısı cehennemde ebedi^ kalmaya neden olacak şirkten uzak kalmaktır. En yükseği de bütün duyularıyla Alla^h’a yönelme ve O’nun korumasına girmektir. Haki^ki^ takva^ budur.

Yalancılıkla suçlama Nuh Suresi'nde yer almaz. Yunus Suresi'nde geçen bir ifadedir. (10:73)

insan zihnindeki fikirlere giydirilen elbiseler gibi olan kelimelerin anlamını belirleyen unsurlar şunlardır: 1. Dilin ait olduğu kültür; 2. İlgili kelimenin semantiği; 3. Konuşanın kelimeyi kullanırken taşıdığı niyet; 4. Kelimenin, muhatabın zihnindeki arka planı.

11. Ayet: a) Sâbit b. Kays, kulağı zor duyan biriydi. Bir gün geldi, Peygamberin (a.s.) yanına yaklaşmak istiyordu. Önündeki adama, “Çekil!” dedi. Adam ona aldırmayınca, “Kimsin sen!” dedi. O da, “Ben filanın oğluyum!” cevabını verdi. Sâbit, buna karşılık cahiliye döneminde ayıplanan bir kadının adını söyleyerek, “Sen filanca kadının oğlusun!” dedi. Adam sesini çıkarmadı, başını önüne eğdi. b) Temîm kabilesi heyeti, Müslümanların fakirlerinin eski püskü halini görünce onlarla alay etti. Ayet bunun üzerine indi. c) Rasülüllah’ın hanımları, boyunun kısalığından dolayı, Ümmü Seleme’yle alay ettiler. Bundan dolayı ayet-i kerîme indi. d) Hz. Safiyye validemiz. Peygamber’e (s.a.v.) gelmiş, “Kadınlar bana, ‘Ey Yahudi kızı Yahudi!’ diye laf atıyorlar.” demiş, o (a.s.) da, “Niçin babam Harun, amcam Musa, eşim de Muhammed demedin?” buyurmuştu. e) Rasülüllah (a.s.) Medine’ye geldiğinde, Medinelilerin kendi aralarında kullandıkları lakaplar vardı. Birbirlerini, o lakapla çağırıyorlardı. Allah’ın Rasülü’ne (s.a.v.), “Ey Allah’ın Elçisi! Onlar, bundan hoşlanmıyorlar” denildi. Sonra da bu ayet indi. f) Ebû Cehil’in oğlu İkrime, müslüman olduğunda bazıları kendisi hakkında, “Bu, bu ümmetin Firavun’un oğludur!”demiş, bu da onun gücüne gitmişti. O da, bu durumu Hz. Peygamber’e şikâyet edince ayet inmişti. g) Ebû Zer ile bir adam arasında bir tartışma vardı. Adam ona, “Ey Yahudi kadının oğlu!” diye seslenmişti. Bunun üzerine, “Birbirinize kötü lakaplar takmayın!” ayeti indi.h) Ka‘b b. Mâlik el-Ensârî ile Abdullah b. Ebî Hadred el-Eslemî arasında bir sorun vardı. O, Abdullah’a, “Ey bedevi!”, Abdullah da ona, “Ey Yahudi!” dedi. Bunun üzerine ayetin bu kısmı nâzil oldu.

“Ümmet”in pek çok özelliklere sahip olduğu Kur’an’da anlatılmaktadır. Mesela bu ümmetin aktif iyilik içerisinde olması istenir. Orada iyilik bilinir, yaşanır, yaşatılır. Amaç sadece "mutlu olmak" değil, aynı zamanda, "mutlu kılmak" tır. U¨mmetin birbirlerine karşı sabrı ve gerçekleri tavsiye edip (Asr 103/1-3) bu duyarlılık içerisinde hareket etmeleri gerektiği vurgulanır. Onların birbirlerine karşı samimi bir şekilde uyarıcı görevlerinin olduğunu (Tevbe 9/72) ve hayır işlerinde birbirlerini (Bakara 2/148) kıskandıracak bir biçimde ama birbirlerini rakip görmeden sadece “Rabblerinin bağışlamasını ve içinden ırmakların aktığı sonsuza dek kalacakları cennetleri kazanmak” (Ali İmran 3/133) için yarışırlar.

Hucurat suresinde sadece Faiz ile ilgili bir kınama yoktur.

“Sana Kitab'ı indiren O'dur. Onun (Kur’ân'ın) bazı âyetleri muhkemdir ki,
bunlar Kitab'ın esasıdır. Diğerleri de müteşâbihtir. Kalplerinde eğrilik
olanlar, sırf şüphe uyandırarak saptırmak (fitne) ve onu (kendi arzularına
göre) tev’il etmek için ondaki müteşâbih âyetlerin peşine düşerler. Halbuki
onun te’vilini ancak Allah bilir. İlimde yüksek pâyeye erişenler ise: Ona
inandık; hepsi Rabbimiz tarafındandır, derler. (Bu inceliği) ancak akl-ı
selim sahipleri düşünüp anlar” meâlindeki Âl-i İmrân sûresi 7. âyetinde
geçen fitne kelimesi hakikati karmaşık gösterip insanları şüpheye düşürmek
ve şaşırtmak suretiyle doğru yoldan uzaklaştırmak ve saptırmak anlamını
ifade etmektedir.

23. De ki: “Sizi yaratan, size (dinleyecek) kulak, (görecek) gözler, (duyacak) gönüller veren ancak O’dur. Ne kadar da az şükrediyorsunuz!” 24. De ki: “Yeryüzünde sizi zürriyet halinde yaratıp yayan ancak O’dur. Sonunda hepiniz toplanıp O’nun (huzuruna) getirileceksiniz.” 25. Bir de, “Sözünüzde doğruysanız, bu (bahsettiğiniz) vaat, ne
zaman (gerçekleşecek)?” diyorlar. 26. De ki: “O bilgi, ancak Allah’ın katındadır. Ben sadece açık açık anlatan, uyarıp korkutan (bir peygamber)im.” 27. Derken vakit gelip de onu yakından gördüklerinde, o inkâr edenlerin yüzleri kötüleşiverdi. “(İşte) bu, sizin kendisini isteyip durduğunuz şeydir” denilir. Doğru yanıt B'dir.

Fatiha suresinde en önemli ifadelerden birisi de “dosdoğru yol” dur ve bu ifade iki kelimeden oluşmaktadır. Birisi cadde, yol, özel olarak cennete giden yol, işlek yol anlamlarına gelen sırat diğeri de bizim dosdoğru diye tercüme ettiğimiz istikamet kelimesinin edilgen şekli olan müstakim'dir. İstikametin ayakta durmak, dosdoğru olmak, devam etmek, mutedil olmak ve yerinde sabit kalmak gibi anlamları vardır. Bu anlamların her birisini sırat kelimesi ile birlikte düşündüğümüzde dosdoğru olmak anlamı daha uygun gibi gözükmektedir. Sırat yol anlamına geldiğine göre şöyle demek mümkündür: Dosdoğru yol, mutedil yol, işlek yol, devam eden yol, sabit ve değişmeyen yol. Doğru cevap C seçeneğidir.

Fitne ile ilgili dilimizde kullanılan bazı tâbirler ve anlamları şöyledir: Fitne fücur: çok fitneci, çok karıştırıcı, fesat çıkarıcı, insanlar arasına fitne sokmayı i ş edinen kimse; fitne sokmak: ara bozmak, insanları birbirine düşürmek, karışıklık çıkarmak; fitneci: fitne çıkaran, ara bozan, karışıklığa sebep olan, karıştırıcı, ara bozucu, fesat; fitne-kâr: fitneci, fesat çıkarmak âdetinde bulunan; fitneyi uyandırmak: karışıklık meydana getirebilecek bir konuyu deşeleyerek kargaşaya, fesada sebep olmak; fitnelemek: arkasından konuşmak, çekiştirmek, kavga ve kargaşa çıkarmak için çekiştirmek, entrika çevirmek; fitnelik: karıştırma, ara bozma, çekiştirme; ara bozuculuk, fesatlık.