Asitler turnusol kağıdını kırmızıya, bazlar ise maviye çevirir.

İnsanın yaşamı için 50’ye yakın besin ögesine gereksinimi vardır. İnsanın, sağlıklı büyüme ve gelişmesi, sağlıklı ve üretken olarak uzun süre yaşaması için bu ögelerin her birinden günlük ne kadar alınması gerektiği belirlenmiştir.

Kadın ve erkeğe günde lazım olan kalori miktarları aynı değildir. Kadınların kalori ihtiyacı, her yaşta, erkeklerinkinden azdır. Keza, her yaş ve cinsiyetteki insanın kalori ihtiyacı, sıcak iklim bölgelerinden soğuk iklim bölgelerine doğru gidildikçe fazlalaşır.

- Kalsiyum: Süt, peynir, yumurta, yapraklı sebzeler
- Fosfor: Proteince zengin besinler, tahıl
- Çinko: Et, balık, yumurta, süt
- Demir: Karaciğer, kırmızı et, tahıl, yumurta, sebzeler
- İyot: İyotlu tuz, deniz ürünleri

Vücudumuzda besin değeri olmayan mineraller; alüminyum, bor, nikel, kalay ve kromdur.

Meteor suları (yağmur ve kar suları): Mevcut sular içinde en saf olanıdır, bununla beraber havada bulunan bütün gazları içerdiği gibi, bazı inorganik ve organik maddeler de bulunabilir.

Ülkemizde görülen beslenme sorunları şu şekilde sıralanabilir; Protein enerji yetersizliğine bağlı büyüme ve gelişme geriliği (malnütrisyon), Gece körlüğü, Raşitizm, Demir eksikliği anemisi(kansızlık), Şişmanlık ve zayıflık, Vitamin eksikliği, Diş çürükleridir.

 Yağda eriyen vitaminler A,D,E ve K vitaminleridir.

Yetersiz beslenme sadece fiziksel büyümeyi değil aynı zamanda zekâ gelişimini de olumsuz yönde etkilemektedir. Bu konu üzerinde yapılan araştırmalar gösteriyor ki, üçüncü yaşa kadar olan hızlı beyin gelişimi döneminde yetersiz ve dengesiz beslenen çocuklar arasında zekâ geriliği oranı yeterli ve dengeli beslenen gruplardan daha yüksek bulunmuştur.

Canlılar için su; iyi bir çözücüdür, taşıyıcılık özelliği vardır, enzimlerin çalışması için ortam hazırlar, solunum ve sindirim sulu ortamda gerçekleşir. Ancak su donduğunda özgül ağırlığı küçülür ve hacmi artar buda buz kütlelerinin altındaki canlı yaşamı tahrip etmez. 

Bakır eksikliği, vücut direncinin azalmasına, güçsüzlük, deride yara ve egzama gibi problemlere yol açar.

Genel bir terim olarak karbonhidratlar, monosakkaritleri, disakkaritleri, oligosakkaritleri ve polisakkaritleri temsil ederken, ayrıca bu bileşiklerden çeşitli yollarla elde edilen türevler de bu grup altında incelenebilmektedir. Monosakkaritler, en basit karbonhidrat grubunu oluştururlar. Disakkaritler, iki monosakkarit molekülünün birleşmesi ile meydana gelen karbonhidratlardır. Bunlara en önemli örnekler sakkaroz (sukroz), maltoz ve laktozdur. Oligosakkaritler, monosakkaritlerin polimerleşmesiyle elde edilen ve sayıca üç karbonhidrat molekülünden fazla ve on karbonhidrat molekülünden az sayıda molekülün birleşmesi sonucu oluşan yapılardırlar. Polisakkaritler ise n>10 sayıda monosakkarit içerirler. Moleküler büyüklüklerinin etkisiyle bu bileşiklerin, fiziksel ve kimyasal özellikleri diğer karbonhidratlardan önemli farklılıklar gösterir.

Kalsiyum kemik ve diş oluşumunu sağlar. Kanın pıhtılaşması, kalp kaslarının çalışması, enzimlerin görevlerini yapması, hücre membranından sıvı geçişinin kontrolünü ayarlar.

Vejetaryenlik, bitkisel kaynaklı besinlerin ağırlıklı olarak tüketilmesini içeren bir beslenme tarzıdır.

Beyin hücrelerinin çalışması, kas hareketleri ve vücut işlevleri için gerekli enerji karbonhidratlar tarafından sağlanmaktadır. Ayrıca, karbonhidratlar, vücudun su ve elektrolit dengesinin sağlanmasına da yardım etmektedirler.

Aminoasitlerin metabolizması ve kan hücrelerinin yapımı için gerekli olan folik asit eksikliğinde deride yaralar ve anemi görülür. Karaciğer, koyu yeşil yapraklı sebzeler, karnabahar, böbrek, etler, yumurta, süt ve türevleri, tahıl ve kuru baklagiller folik asit açısından zengin yiyeceklerdir.

Vücut yağları enerji deposu olma, hücre zarlarının yapısına girme, izolasyon sağlama, organları destekleme gibi görevlere sahiptir.

Magnezyum fazlalığı bitkinlik, böbrek ve sindirim sistemi hastalıkları, terleme ve depresyon gibi sağlık sorunlarına yol açar.

Belirtilen ifadelerin her biri canlılar için suyun önemini göstermektedir.

Bunun temel nedeni sosyo-ekonomik eşitsizliklerdir. Bir sosyal grup açlığını giderebilecek düzeyde bile besin bulamazken, diğer bir grup sadece günlük enerjisini karşılayacak düzeyde, başka bir grup gereğinin çok üstünde besin tüketmektedir.