Bir kişi, birden fazla suçtan sanık olursa sübjektif bağlantı vardır. Doğru cevap D'dir.

Yabancı devlet şikayeti, kanunun açıkça öngördüğü hallerde yabancı devletin failin cezalandırılmasına ilişkin isteğini yetkili Türk makamlarına bildirmesini ifade etmektedir. Yabancı devlet şikayeti, normal şikayetten farklı olarak belirli bir süreye bağlanmamıştır. Bu bakımdan dava zamanaşımı süresi doluncaya kadar her zaman yabancı devlet şikayetinin yapılması mümkündür.

26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan;
1. Kasten öldürme (madde 81, 82, 83),
2. Cinsel saldırı (birinci fıkra hariç, madde 102),
3. Çocukların cinsel istismarı (madde 103),
4. Uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti (madde 188),
5. Suç işlemek amacıyla örgüt kurma (madde 220),
6. Devletin Güvenliğine Karşı Suçlar (madde 302, 303, 304, 307, 308),
7. Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar (madde 309, 310, 311,
312, 313, 314, 315, 316),
8. Devlet Sırlarına Karşı Suçlar ve Casusluk (madde 326, 327, 328, 329, 330, 331,
333, 334, 335, 336, 337)

Müdafi Seçimi ve Görevlendirilmesi
Ceza muhakemesinde kural olarak şüpheli veya sanık kendisi müdafiini seçer. Aynı zamanda asgari ücret tarifesinin altında olmamak kaydıyla, aralarında serbestçe belirledikleri müdafilik ücretini de müdafie şüpheli veya sanık öder. Bu tür durumlarda “seçilmiş
müdafilik” söz konusu olur (m. 150/1).
Buna karşın bazen şüpheli veya sanık bir müdafiin hukuki yardımından faydalanmak
istemesine rağmen ekonomik olarak müdafi seçebilecek durumda olmayabilir. Bu durumda şüpheli veya sanığa hukuki yardımda bulunmak üzere baro tarafından bir müdafi
atanır (m. 150/1). Bu şekilde baro tarafından atanan müdafie atanmış müdafi, bu kuruma
da “atanmış müdafilik” denilir. Atanmış müdafiin ücreti ise her yıl belirlenen tarife üzerinden devletçe ödenir.
Kural olarak şüpheli veya sanık bir müdafiin yardımından faydalanıp faydalanmamak
konusunda serbesttir. Ancak bazı hallerde şüpheli veya sanığın bir müdafiin yardımından
faydalanması kanunkoyucu tarafından zorunlu görülmüş olabilir. İşte bu hallerde zorunlu
müdafilik söz konusu olur. Zorunlu müdafilik kavramı, şüpheli ve sanığın iradesinin bir
önemi olmaksızın, kendisinin bir müdafi yardımından faydalandırılmasını ifade etmektedir. Bu tür durumlarda kanun koyucu, şüpheli ve sanığın bir müdafiin yardımı olmaksızın etkin şekilde savunma yapmasının mümkün olmayacağını önceden kabul etmiştir.
Nitekim ceza muhakemesi, kamusal menfaatin söz konusu olduğu ve bu itibarla etkin bir
savunmanın garanti altına alınmasının zorunlu olduğu bir yargılama hukuku dalıdır.
Zorunlu müdafilik ile atanmış müdafilik birbirinden farklı kavramlardır. Zorunlu
müdafilik sanık veya şüphelinin muhakkak bir müdafi yardımından faydalanmasının
gerekliliğini ifade ederken; atanmış müdafilik, sanığa müdafiin ücreti devlet tarafından
ödenmek üzere atanmasını ifade eder. Dolayısıyla zorunlu müdafiliğin söz konusu olduğu hallerde şüpheli veya sanık, baronun görevlendireceği müdafie ihtiyacı olmaksızın
kendi müdafiini seçebileceği gibi; ihtiyari müdafiliğin söz konusu olduğu hallerde de, bir
müdafiin hukuki yardımından faydalanmak istemesine rağmen maddi gücünün yerinde
olmadığını beyan eden sanığa devlet tarafından bir müdafi atanabilir.
Zorunlu müdafilik hallerinin genel çerçevesi CMK’nın 150. maddesinde hükme bağlanmıştır. Buna göre; şüpheli veya sanık on sekiz yaşını doldurmamış ya da sağır veya dilsiz
veya kendisini savunamayacak derecede malul olur ve bir müdafii de bulunmazsa istemi
aranmaksızın bir müdafi görevlendirilir (m.150/2). Alt sınırı beş yıldan fazla hapis cezasını
gerektiren suçlardan dolayı yapılan soruşturma ve kovuşturmada da şüpheli veya sanığın
müdafii bulunmazsa, istemi aranmaksızın kendisine bir müdafi tayin edilir (m.150/3). Bu
hallerde muhakemenin tamamında sanığın bir müdafiin hukuki yardımından faydalanması zorunludur.
Bununla birlikte muhakemenin tamamında olmamakla birlikte, sadece belirli işlemler
sırasında şüpheli veya sanığın bir müdafiin hukuki yardımından faydalanmasının zorunlu
olduğu haller de vardır. Bu bağlamda şüpheli veya sanık hakkında tutuklama talep edilmesi
(m.101/3), sanık veya şüphelinin kusur yeteneğinin araştırılması için gözlem altına alınmasına karar verilecek olması (m.74/2), kaçak sanık hakkında duruşma yapılması (m.247/4),
duruşma disiplinini bozan sanığın yokluğunda oturumlara devam edilmesi (m.204) hallerinde de, bu işlemler yapılırken şüpheli veya sanığın müdafii yoksa kendisine muhakkak
bir müdafi görevlendirilir.

Dolandırıcılık, suçüstü halinde şüphelisi hakkında kolluk amiri tarafından gözaltı kararı verilebilecek suçlardan biri değildir.

Sanığın tam ehliyetli olup olmaması ceza muhakemesi şartlarından biri değildir.

Hakimin neden belirtmeksizin davayı kabul etmek istememesi yetki kurallarına istisna oluşturmaz.

Ağır ceza mahkemelerinin görevine giren işlerde tutukluluk süresi en çok iki yıldır. Bu süre zorunlu hallerde, gerekçesi gösterilerek uzatılabilir, uzatma süresi toplam üç yılı geçemez. Böylece ağır ceza mahkemelerinin görevine giren suçlarda süre beş yıla (2+3) kadar çıkabilmektedir. 

Müdafinin hükme varma yetkisi yoktur. 

Şikayet süresi, zamanaşımı süresi içinde olmak kaydıyla, fiilin ve failin öğrenilmesinden itibaren

altı aydır.

CMK’nın “yargılamaya katılamayacak hakim” başlıklı 23. maddesine göre ise;
a. Bir karar veya hükme katılan hakim, yüksek görevli mahkemece bu hükme ilişkin
olarak verilecek karar veya hükme katılamaz.
b. Aynı işte soruşturma evresinde görev yapmış bulunan hakim, kovuşturma evresinde görev yapamaz.
c. Yargılamanın yenilenmesi halinde, önceki yargılamada görev yapan hakim, aynı
işte görev alamaz.

Vazgeçmeyi kabul eden tüm failler, vazgeçmenin etkisinden yararlanır. Buna, vazgeçmenin sirayeti veya bölünmezliği  denir

Mahkeme,
a. Ret istemi süresinde yapılmamışsa
b. Ret sebebi ve delili gösterilmemişse
c. Ret isteminin duruşmayı uzatmak amacı ile yapıldığı açıkça anlaşılıyorsa, hakimin
reddi istemini geri çevirir.

Koruma tedbirleri ve Temel hak ve özgürlükler Sınırlayıcı kurallardır; Tutuklama nedenleri istisna oluşturan kurallardandır. Soruşturma ve kovuşturmanın re’sen yapılması Genel kuraldır.Doğru cevap D şıkkıdır.

Geçicilik. Cevap C'dir.

İfade alma, Cumhuriyet savcısı ve kolluk tarafından soruşturma konusu suçla ilgili olarak şüphelinin bilgisine başvurulmasıdır.

Yakalama, hakim kararı olmaksızın şüphelinin özgürlüğünün kısıtlanması, gözaltına alınıp alınmayacağı hususunda bir karar verilinceye kadar denetim ve gözetim altında tutulmasıdır.