Toplumsal cinsiyet, biyolojik cinsiyetten farklı olarak, kadınla erkeğin sosyal ve kültürel açıdan tanımlanmasını, toplumların bu iki cinsi birbirinden ayırt etme biçimini, onlara verdiği toplumsal rolleri anlatmak için kullanılan bir kavramdır. Bu nedenle doğru yanıt C seçeneğidir.

1. Pozitivist Yaklaşım: August Comte
2. Yorumlayıcı Yaklaşım: Max Weber Dilthey
3. Eleştirel Yaklaşım: Karl Marx Sigmund Freud Theodor Adorno Erich Fromm Herbert Marcuse

Göç, kadınların özgürleşmesine katkıda bulunmaktadır. Göç sonrasında kadınların sosyal hak ve yaşam koşulları iyileşmektedir. 

Kadın göçünü etkileyen bir diğer faktör de eğitimdir. Eğitim kadının göç etme potansiyelini artırmaktadır. Göçmenler her zaman için daha ucuz bir işgücü olarak tanımlandığı için, eğitimli kadınlar da görece daha düşük ücret ile firmalar tarafından istihdam edilir. Daha iyi sağlık hizmetleri elde etmek, sağlık kuruluşlarının yakınlarına taşınmak isteği kadın göçünü belirleyen bir diğer husustur. Özellikle yoksul ülkelerde, kırsal alanda çeşitli bulaşıcı hastalıklar etkili olabilmektedir. Bunun sonucu olarak da kırsal alanda kadınlar, tarımsal üretim sürecinde emek yoğun olarak çalışamamaktadırlar. Bu da tarımsal ürün verimliliğini azaltmaktadır. Dolayısıyla daha sağlıklı yaşam, hastane ve ulaşım gibi hususlardan dolayı kadınlar göç etmektedir.

Filipinler, Sri Lanka ve Tayland’da yüksek olan kadın göç oranının temel nedeni, kadınların bağımsız karar alabilmeleridir. Bu ülkede kadınlar toplumsal cinsiyet rolleri itibariyle erkeklerden bağımsız karar alabilmekte, kendi tercihleri ile göçü gerçekleştirmektedirler. Dinsel ve kültürel baskıların ve patriarkal yapının hakim olduğu ortamlarda kadınların özgürlük alanı sınırlı olmakta ve bu ise kadın göçünün daha az olarak gerçekleşmesine neden olmaktadır. Fakat aynı sosyal yapı, dini ve kültürel baskılardan kaçmak isteyen kadınlar için de bir göç nedeni olabilmektedir

Mary Wollstonecraft, Kadın Haklarının Savunusu, (A Vindication of the Rights of Woman), 1792

Sarah Grimke, Eşitlik Üzerine, (Letters of Equality), 1838

Margaret Fuller, 19. Yüzyılda Kadın, (Women in Nineteenth Century), 1845

İki insan ya da grup arasında var olan sosyal iktidar/mikro iktidar kapsamı bakımından sadece o kişileri ya da grup üyelerini kapsadığı halde, siyasal iktidar o ülkede yaşayan bütün insanları kapsar. Bunun anlamı, siyasal iktidarın o ülkede yaşayan bütün
insanları bağlayan, bütün insanların uymak zorunda olduğu kurallar koymak, kararlar almak ve bu kural ve kararları yürütmek yetkisine sahip olmasıdır. Aynı şekilde bu kurallara ve kararlara uymayanları cezalandırma yetkisi de siyasal iktidara aittir. Bununla birlikte siyasal iktidar ona tabi olan insanların, koyduğu kurallar ve aldığı kararlar üzerinden, davranışlarını kontrol etme ve siyasal iktidarın iradesini insanlara kabul ettirme ve son sözü söyleme yetkisini de elinde tutar. Bu yetkileri kullanırken siyasal iktidarın sahip olduğu en büyük güç ve kendisini diğer iktidar biçimlerinden ayıran en temel özellik, siyasal iktidarın kuvvet ve zor kullanma gücüne sahip olmasıdır.

Otorite, “iktidar koşullarını yorumlama, bir güç imgesi tanımlamak suretiyle
denetim ve nüfuz koşullarına bir anlam verme çabası” olarak tanımlanabilir. Cevap C şıkkıdr.

Nancy Chodorow

Kadınların daha geç yaşta çocuk sahibi olmaları

Sanayileşme ve ekonomik gelişmeye bağlı olarak kent sayısının artması ve bugünkü kentlerin büyümesi sonucunu doğuran, toplum yapısında, artan oranda örgütlenme, işbölümü ve uzmanlaşma yaratan, insan davranış ve ilişkilerinde kentlere özgü değişikliklere yol açan bir nüfus birikim sürecine kentleşme denmektedir. 

Eril tahakküm kavramı, en basit haliyle toplumsal iktidar ilişkilerinin cinsiyet ayrımı bağlamında ele alınması olarak kabul edilebilir. Eril tahakküm özünde erkekler ve kadınlar arasındaki ilişkide var olan eşitsizliğin bir dizi karmaşık etki sonucu sürekli olarak kendisini yeniden ürettiği anlayışı üzerine oturmaktadır.

Dolayısıyla doğru cevap A seçeneğidir.

Öztan (2016:277), feminist çalışmaları diğer sosyal bilim çalışmalarından farklı kılan dört temel özellikten söz etmektedir: • Feminist bakış açısının kabulü ve toplumsal cinsiyet ilişkilerine odaklanmak • Gündelik yaşam ve kişisel deneyimlere verilen önem • Araştırmacı ve araştırılan arasındaki hiyerarşinin reddedilmesi • Toplumsal cinsiyet ilişkilerinde eşitlikçi değişimleri hedefleyen eyleme dönük bir araştırma stratejisi

Göç eden kadınlar, özellikle ev işleri ve temizlik, çocuk ve yaşlı bakımı gibi işlerde çalışmaya başlamışlardır.

Göçmenlere toplumsal cinsiyet açısından bakıldığında dengeli bir dağılımın olduğu görülmektedir. Küresel göçmenlerin yarısı kadındır. Gelişmiş ülkelerde bu oran daha da artmaktadır. 1970-2000 arasında, Asya’da kadın göçmen oranı %46,6’dan %43,3’e; Kuzey Amerika’da %51,1’den %50,3’e inmişken dünyanın diğer taraflarında kadın göçünde bir artış yaşanmıştır. Kadınların göçü Afrika’da %42,7’den %46,7’ye; Okyanusya’da %46,5’ten %50,5’e, Latin Amerika ve Karayipler’de %46,8’den %50,2’ye, Avrupa’da %48’den %51’e yükselmiştir. Kadın göçünde yaşanan artışla birlikte bağımsız olarak göç eden kadın oranı da artmaktadır.

Patriarşik yapı ‘üretim’, ‘yeniden üretim’ ve ‘koruma’ süreçleri etrafında beliren fakat toplumlar geliştikçe de farklı alanlara yayılan, adı geçen süreçlerde erkek egemenliğini işaret eden bir içeriğe sahiptir. Erkek egemenliği, adı geçen süreçlerin devamlılığını sağlama ve kontrol etme temelli bir iktidarı içermektedir. Diğer bir deyiş ile patriarşik yapı, adı geçen bu üç süreç içindeki normlar ile eylemleri, bir toplumsal otorite ve güç temelinde belirlemekte ve yerine getirmektedir. Erkeğin eylem ve hak olarak etkin olduğu üretim, erkeğin kendine bağımlı olan kadın-çocuk ve akrabaların yaşamını idame ettirme sürecidir. Geleneksel toplumlarda kadın, tarlada gün boyu çalışarak, bedeni aracılığı ile
bu sürece doğrudan katılmaktadır. Yeniden üretim süreci, kadın bedeninin doğurganlığının merkezde yer aldığı bir süreçtir. Doğurgan kadın bedeni, erkek egemen düzenin belkemiğini oluştururken yeni nesillerin devamını, erkek egemen düzenin sürekliliğini ve ekonomik yapıyı da beslemektedir. Koruma da yine adı geçen kadın-çocuk ve yakınları her türlü durumdan koruma / kollama işlevine işaret eden süreçtir. Adı geçen koruma, aile üyelerini maddi/fiziksel korumanın ötesinde, sosyal bir içeriğe de sahiptir. Bu içeriği dolduran ar, namus, şeref vb. gibi aileye ait olan değerlerin korunmasını da içermektedir. Bu üç sürece yakından bakıldığında her üç sürecin, kendine özgü sosyal değerleri aracılığıyla, toplumsal cinsiyetlendirilmiş kadın bedenini doğrudan ya da dolaylı
olarak içerdiği görülmektedir.

1900’lü yılların başlarında İngiltere ve Amerika’da pasif direniş, kamu toplantılarını bölme, açlık grevi yapma gibi yollarla kadınların seçme ve seçilme hakkını savunan, az çok organize olmuş ve genellikle orta sınıftan gelen kadınlar tarafından yürütülen radikal kadın hareketlerine Sufraje (Suffrage) Hareketleri denmektedir.

Genelde kadınlara atıfla yapılan çalışmalar ve değerlendirmeler üzerinden 

Göç meselesi, dünyanın birçok ülkesinde çok yoğun bir şekilde tartışılmaktadır. Savaşlar ve iç çatışmalar, çeşitli siyasal baskılar, ülkeler arası ekonomik ve sosyal refah düzeyi arasındaki açık uçurum gibi nedenler, göç olgusunun daha yoğun bir şekilde gündemde yer almasını sağlamaktadır. Nitekim 1960’larda yaklaşık 76 milyon olan göçmen sayısı, 2000 yılında 178 milyona, 2010 yılında yaklaşık 214 milyona ve 2015’de ise 244 milyona yükselmiştir

Biyolojik faktörü referans alan biyolojik determinist görüş çerçevesinde erkek bedenlerinin fiziksel açıdan güçlü, dayanıklı, aktif, mental açıdan ise rasyonel/akılcı, bağımsız, girişimci, rekabetçi, vb. gibi genel niteliklere sahip olduğu kabul edilmiştir.

Ataerkillik yalnızca, erkek akrabanın veya babanın gücüne dayanan bir sistemi kapsamamaktadır. Ataerkilliğin kapsamı çok daha derindir: “Söz konusu terim aynı zamanda kaynağını babanın iktidarından alan her tür toplumsal yapıyı anlatmak için de kullanılır. Böyle bir örgütlenmede site prensinin ya da kabile şefinin iktidarı, aile üyeleri üzerinde babanın sahip olduğu iktidarın aynısıdır. İkisi arasındaki benzerlik o kadar fazladır ki yöneticiler kendilerinden rahatlıkla “halkın babası” olarak söz ederler” (Badinter, 1992:86).