Türkiye’de 2004 yılı verilerine göre %20‘lik dilimlerin en altında yer alan nüfus grubu milli gelirin yüzde 6.0’ını almaktadır.

Kapitalist sınıfların oluşumuna yapısal kaynak sağlayan artı-değer (fark); Üretim sürecinde işçinin yarattığı toplam değer ile aldığı ücret arasındaki farka artı-değerdir.

Sanayileşme ve kapitalizmle daha geç tanıştı. Bu geç tanışma sosyal bilimler için özel bir öneme sahiptir. Bu özel önemi de en çok bizim gibi toplumları tanımlamak için kullanılan kavramlara bakarak anlayabiliriz: barbar toplumlar, geleneksel toplumlar, üçüncü dünya, geri bırakılmış toplumlar, sömürge toplumlar, azgelişmiş toplumlar, gelişmekte olan toplumlar.

Yeni toplumsal hareketlerin ortaya çıkışının nedenlerine ilişkin açıklamalar genel olarak şu noktalarda odaklanmaktadır.
-Teknolojik gelişmelerin ve endüstriyel büyümenin yarattığı yeni sorunlar. Yeni teknolojik paradigmanın üretim süreci üzerinde etkili olduğu ve bu süreci değiştirdiği (fiaylan, 2003, s.170); dolayısıyla toplumsal yaşamın her alanında önemli etkilere sahip olduğu söylenebilir. Bu türden gelişmeler kapitalizmin yeniden yapılanması gibi bir problemi de ortaya çıkarmıştır.
-Üretim yapısında esnek üretime doğru gerçekleşen değişimler. Yeni teknolojik gelişmeler, teknolojinin özelleşmesinin daha düşük, ürün farklılaşmasının yüksek ve üretim süresinin daha kısa olduğu “esnek üretimi” doğurmuştur (Belek, 1997, s.56).
-Sınıf çatışmalarından farklı olarak ortaya çıkan yeni toplumsal çatışmalar. Bu gelişmeler çerçevesinde sınıf çatışması yerini, çevrecilik, barış, kadın sorunları etrafında somutlaşan toplumsal çatışmalara bırakmıştır.
-Eğitimli yeni bir orta sınıfın gelişmesi.

Yedek işgücü ordusu bir yandan iş gücüne katılmış olan emeğin değerini düşürürken öbür yandan da kronik olarak işsiz kalmak zorunda olan bir emek gücü yaratır. Bu anlamda yedek iş gücü ordusunun iki boyutu ortaya çıkar: mutlak artık nüfus ve görece artık nüfus. Mutlak artık nüfus, geleneksel üretim tarzlarının daha etkili ve makineye dayalı teknolojilerle yer değiştirdiği ve dönüştürüldüğü ekonomilerde ortaya çıkar.

Yeni toplumsal hareketlerin eski hareketlerin devamı olduğunu düşünen Süreklilik teorisine göre, yeni toplumsal hareketlerin talepleri kapitalizmin sınıf yapısından kaynaklanan sorunlara karşı bir tepkidir ve ekonomik yapıdan özerk değildir. Yeni toplumsal hareketlerin talepleri, bu nedenle, eski toplumsal hareketlerden miras alınmış görünmektedir. Yeni toplumsal hareketler eski ve yeni orta sınıflardan, işsizlerden, öğrencilerden ve emeklilerden oluşur. Dolayısıyla bu hareketler sınıflar arasındaki bir ittifaka dayanır. Bu hareketlerin talepleri üretim ilişkilerinden ayrılamaz. Bu talepler emek-sermaye çelişkisinin karmaşık dolayımlarıdır. Kopuş teorilerine göre ise, Yeni toplumsal hareketler sosyalist ideolojinin, modernleşme sürecinin ve refah devletinin eleştirisini yaparak ortaya çıkmıştır. Bu nedenle eski toplumsal hareketlerden keskin bir ayrıma işaret ederler. Yeni toplumsal hareketler orta sınıf temelli hareketlerdir. Kimlik yönelimli talepler içerirler. Bu nedenle de üretim ilişkileri gibi kavramlarla açıklanamazlar. Yeni toplumsal hareketler merkezsiz ve hiyerarşik olmayan örgütlenme biçimleri ortaya koyar.

Marksçı yaklaşıma göre toplumsal sınıfı oluşturan temel ölçüt üretim araçlarının mülkiyetidir. Bu araçlara sahip olanlar ve olmayanlar diye ikiye ayrılan toplum, sınıfsal olarak işçiler ve burjuvaziden oluşur.

Newman’a (2004) göre, Laclau ve Mouffe Marksizm’in başlıca kavramlarını sorgulayarak, radikal siyaseti, özcü ve otoriter olmayan ve demokratik biçimlerde yeniden düşünmeye çalıştılar. Foucault, Derrida, Deleuze ve Lacan gibi postyapısalcı düşünürler, evrensel varsayımları, özsel kimlikleri ve Marksizm’in iyi bilinen diyalektik yapılarını sorguladılar.

Laclau ve Mouffe yayımladıkları Hegemonya ve Sosyalist Strateji: Radikal Bir Demokrasiye Doğru kitap başta olmak üzere diğer çalışmalarıyla Postmarksist bir siyasal tasarımın temellerini atmışlardır.

Hak etmeyen yoksullar olarak niteleyen ve yukarıdaki tanımı yapan kişi             Malthus'tur.

Yoksulluk sınırı ilk olarak Rowntree tarafından, yaş ve cinsiyet farkına göre, tıbbi ölçütlerle hesaplanan, minimum kalori ihtiyacını karşılamak için gerekli besinler “standart diyeti” olarak oluşturulmuştur.

E. Yeldan kalkınmayı; “Uluslararası iş bölümünde daha yüksek bir konuma ulaşma ve yaşam kalitesinin yükselmesi şeklinde” tanımlanmıştır.

Sosyal haklar ancak 20.yüzyılda sosyal refah devletinin gündemine girebilmiştir.

Önerme Behice Boran’a aittir.