MÖ 3000’li yıllarda Ortadoğu’ya gelen Sami kökenli Fenikeliler denizcilikteki yetenekleri ve ticari girişimleri ile tanınmaktaydı. Kısa süre içinde Akdeniz ve
Ortadoğu’da genişlemeyi başardılar. Günümüzde kullanılan pek çok alfabenin de atası sayılan Fenike alfabesini MÖ 1050’li yıllarda kullanmaya başladılar. Bu alfabe zaman içinde eski Yunan ve Romalılar tarafından kullanılan Latin alfabesinin doğmasına ve gelişmesine yardımcı oldu.

Osmanlı’nın aslî unsurunu oluşturan Türkler matbaaya ancak 1700’lü yıllarda ulaşabildi. İlk olarak 1727 yılında İbrahim Müteferrika’nın girişimiyle matbaa kurulmaya başlandı ve iki sene sonra faaliyete geçti. Bu tarihten günümüze kadar geçen 287 yıllık süreç Türk basın-yayın tarihinin gelişimini kapsar. Bu gelişim içinde matbaacılık, kitap, gazete ve dergi basımı öne çıkan faaliyetler arasında yer alır.

Yakınçağ Türk ve dünya tarihinin en
dikkat çeken politik şahsiyetlerinden biri olan II. Abdülhamid, 21 Eylül 1842 tarihinde
İstanbul’da doğar. Osmanlının reformcu liderlerinden Sultan Abdülmecid’in oğludur.

1886'da çıkarmaya başladığı Mizan gazetesinin adıyla anılan Mizancı Murad uzun bir süre muhalif yayınlar yapmış ve hakkında idam kararı çıkartılmış bir gazetecidir. Turfanda mı Turfa mı? isimli romanı ilk tezli Türk romanı olma özelliğini taşır. Sonrasında çıkarılan afla ülkesine dönmüştür. 

Meşrutiyet Dönemi’nde İkdam, Sabah ve Tercümân-ı Hakîkat yeni gelişen yayın hayatına uyum sağlayan yayın organlarıdır. Tanin ve Yeni Gazete 1908 yılında yayın hayatına başlar. Servet-i Fünûn bu yıllarda bir süreliğine günlük çıkarılır. İttihat ve Terakki muhalifliğiyle bilinen Hukûk-ı Umûmiyye (1908), Serbestî (1908), Sadâ-yı Millet (1909) gibi gazeteler yayımlanır. Beyânü’l-hak (1908), Sırât-ı Müstakîm (1908), Resimli Kitab (1908), şehbâl (1909), Cerîde-i Sûfiyye (1910), Genç Kalemler (1911), Donanma (1914) ve Yeni Mecmua (1917) dönemin tanınmış dergileri arasında yer alır. Takvim-i  Vekayi ise Osmanlıda çıkan  ilk resmi gazete olup II. Meşrutiyet'in yayın organları arasında yer almaz.

Osmanlı basını, bu dönemde, 1865 yılında ilan edilmiş bir kanuna bağlıdır. Bu
kanuna göre, gazetelerin siyasi veya idari
yazıları yayımlamadan önce resmî izin
almaları gerekir. Bunun için Bâb-ı Ali’de,
Matbuat-ı Dâhiliyye İdaresi adıyla özel bir
kalem kurulur. Söz konusu kalem, gazeteleri kontrol ederek kanuna uygun olmayan
yerlerini sansür eder. Bazen de hiçbir ihtara gerek görmeksizin gazetelerin kapatılmasını isteyebilir. Bu kanun maddeleri
sonraki dönemlerde daha zorlaştırılıp yeni
bir talimatname olarak uygulamaya konulur. Talimatnamede şu noktalar üzerinde
durulmaktadır:
1. Padişahın sağlığı, ürünlerin durumu ve ülkedeki ticari gelişmelerin aleyhine yazılar yazılmaması.
2. Ahlaki açıdan zararı bulunmayacak bir tefrikanın yayını için eğitim bakanlığından
izin alınması.
3. Her yazının bir sayıda yayımlanabilecek ölçüde olması, “arkası yarın” veya “devamı
var” gibi ifadeler kullanılmaması,
4. Bir makalede beyaz yerler ve noktalarla geçilen boş yerler bırakılmaması, yanlış
anlaşılabilecek ifadelere yer verilmemesi,
5. Kişisel çatışmalara yer verilmeyip vali veya mutasarrıf gibi yöneticilerin yaptığı
yolsuzlukların ispat edilmediği sürece yayımlanmaması,
6. Halktan veya cemaatlerden birinin, hükümetin suistimaller yapmasından şikâyeti
veya bunun sorumlusu olarak padişahı gösterdiklerine dair yazıların yayımlanmaması gerekmektedir.
7. “Ermenistan” kelimesi gibi tarih ve coğrafyaya ilişkin kelimelerin kullanılmaması.
8. Yabancı ülke hükümdarlarına yapılan suikastlara ilişkin haberlerin yayımlanmaması,
9. Basını düzenleyen bu talimatname, yanlış yorumlara neden olacağından gazetelerde yayımlanmaması gerekmektedir.

Bir yanda resmi gazete, öte yanda özellikle İzmir’de gelişen azınlık özel gazetelerinin artması devleti bu alana ilişkin düzenlemeler yapmaya sevk eder. 8 Şubat 1857 tarihinde yürürlüğe gire Matbaa Nizamnamesi’nde bu alanla ilgili düzenlemeler yapılır. Doğru cevap C’dir.

Düşüncelerin sözden yazıya geçirilmesi için alfabenin bilinmesi gerekirdi. Yaklaşık MÖ 3150’li yıllarda ilkyazı Mısır’da ortaya çıktı. Doğru cevap C’dir.

Bu yıllarda basınla profesyonel olarak ilgilenen ve bu sektörden para kazanan girişimciler dışında gazete ve dergi çıkaranları şöyle gruplandırabiliriz: Resmî kurumlar: (valilik, halkevleri, il müdürlükleri), baro ve sendikalar, siyasî partiler, üniversite ve okullar, vakıf ve derneklerdir. Genellikle az sayfalı çıkan gazeteler tek renk olarak tipo baskı tekniğiyle basılır. Doğru cevap A’dır.

''Hakimiyeti Milliye'' ilk olarak 10 Ocak 1920'de Mustafa Kemal Atatürk'ün isteğiyle Ankara'da yayımlanmış bir gazetedir. 

Tanzimat Dönemi’nde dile getirilen ve sonraki yıllarda farklı şekillerde uygulanmaya çalışılan Harf Devrimi II. Meşrutiyet’in ardından basında çeşitli vesilelerle gündeme getirilir. Bu amaçla yapılan tartışmalarda iki kutup ortaya çıkar: Hüseyin Cahit, Abdullah Cevdet, Celal Nuri, İbrahim Necmi, Yunus Nadi, Falih Rıfkı yeni harfleri desteklerken; Ali Seydi, Cenap Şehabettin, Avram Galanti, Halit Ziya, Necip Asım, Veled Çelebi, İbrahim Alaaddin, Fuat Köprülü gibi aydınlar Arap (İslâmî) harflerini savunurlar.

Bağdat İspanya İtalya Fransa ve Almanya

Çin baskısıyla yapılmış en eski kitap 868 yılında basılan Diamond Stura (Elmas Stura) adlı dua kitabıdır. 

Çinlilerin standart bir alfabeleri yoktu. Bu yüzden otuz binden farzla değişik karakter (ideogram) kullanıyorlardı. Hanja adı verilen bu karakterleri okumak ve yazmak oldukça zordu.

Doğru cevap A'dır.

II. Abdülhamid dini kurum ve konulara aşırı önem veren birisidir. İslama ve Hilafete özel ilgisi vardır.

Roma imparatoru Julius Sezar döneminde bugünkü resmi gazetelerin atası sayılan Acta Publica (Halk Haberleri) adlı tek sayfalık bültenler yayımlanmaya başlanır. Doğru cevap B’dir

592

 B