Türk halk kültüründe yakın zamanlara kadar ölen bir kişinin evinde çenesi bağlanarak baş tarafı Kıbleye doğru gelecek şekilde yatırılıp üzerine bir çarşaf atılarak üstüne bıçak ve sabun gibi nesneler konularak başında en az bir kişinin bulunduğu halde bir gece bekletilmesi yaygın bir uygulamaydı. Bu bekleme esnasında ölünün yanında hiç kimse olmaz ve bir kara kedinin cesedin üzerinden atlaması halinde o kişinin “hortlayacağı”na inanılırdı. Bir dikkatsizlik neticesinde bir karakedinin ölünün üzerinden atlaması sonucu ölen kişi mezarına gömülse de hortlayarak geceleri kalkıp dolaşacağına ve rast geldiği insanları korkutacağına hatta öldürüceğine inanılırdı. Bu tür ölülere hortlak adı verilir. Bunlar Türk şamanist inançlarındaki “körmöz”lere benzerler.

Dünyanın ve evrenin sonuna dair mitsel unsurlar Türk Halk Kültüründe Eskatolojik Unsurların konusudur.

İran takviminde yılın başlangıcına denk gelen bayramın adı olan Nevrûz, Ferverdîn Ayı’nın (21 Mart) ilk günü kutlanmaya başlanır.

Broslav Malinovski’nin sadece mitler için değil bütün sözlü edebiyat türleri hatta daha da geniş anlamda sözlü kültür çalışmaları için çığır açıcı olan bağlam tespiti, “Hiç kuşkusuz, metinler son derece önemlidir. Ama kendi bağlamından koparılan bütün metinler ölüdür” şeklindedir.

İnsan ve dünyanın geleceğini veya sonunu konu edinen mitler Eskatoloji mitleridir.

İnsanların nereden geldiklerini ya da nasıl oluştuklarını anlatan mitler Antropogoni mitleridir.

Altay Türklerinin kamlık inanışlarına göre yeraltı dünyasının ruhlarının başına erlik denir. Erlik; atletik vücutlu, yaşlı bir adamdır, kömür gibi kara kaşları, gözleri vardır. Dizlerine kadar uzamış ve ikiye ayrılmış sakalları, boynuz gibi kıvırcık saçları vardır. 

Yunan mitolojisinin temel kaynağı, Homeros’un Odessa ve İlyada adlı epik destanıdır.

Mite inananlar, onun ifade ettiği kutsal örnekleri uygulayarak dünyanın kaosa sürüklenmesini önlemekte olduklarını düşünmektedirler.

İnsan davranışları ve inanışları için model teşkil eden, hayata anlam ve önem kazandıran, dolayısıyla insanın kendi hayatını ve etkinliklerini anlamlandırmasını sağlayan ve çoğu zaman bir yaratılışın öyküsünü anlatan geleneksel olarak yaşadıkları toplumlarca “kutsal” ve “gerçek” kabul edilen anlatılara “mit” (myht) adı verilir.

Kaderle ilgili efsaneler olağan üstü kişi, varlık ya da güçlerle ilgilidir.

Dağların aşıldığı geçitlerde veya yol ayrımlarında geçen herkesin bir taş atarak etrafında dokuz tur dönmesinin uğurlu kabul edildiği taş yığınına oba kültü adı verilir.

Türk mitolojisinde dünyanın bozulması ve sonuyla ilgili mitlerin azlığının bir nedeni de budur. Bununla birlikte eski Türkler kıyamete “uluğ gün” derlerdi; uluğ gün; deyimini Türkler, Müslüman olduktan sonra da kullanmışlardır.

19. yüzyılda Thomas Bulfinch ve Nathaniel Hawthorne gibi Amerikalı yazarlar, Amerikan ve İngiliz edebiyatlarını anlayabilmek için eski Yunan mitolojisinin bilinmesinin şart olduğunu söylemektedir. Daha yakın zamanlarda da Fransa’da Jean Anouilh, Jean Cocteau, Jean Giraudoux, Amerika’da Eugene O’Neill, İngiltere’de T.S. Eliot gibi isimler eski Yunan mitolojisinden konuları eserlerinde yeniden yorumlayanlar arasındadır. Aynı şekilde Fransız André Gide, Richard Strauss ve Jacques Offenbach, İrlandalı James Joyce gibi çağdaş romancılar ilhamlarını, konularını eski Yunan mitolojisinden alanlardan bazılarıdır.

İnsanların nereden geldiklerini ya da nasıl oluştuklarını anlatan mitler Antropogoni mitleridir.