İslamlaşma sonrası edebî eserler bir bütün olarak değerlendirildiğinde şu görülecektir: İçine girilen yeni hayatta edebiyat dinden; dinî kültür ve düşünce de edebiyattan etkilenmiştir. Bir bakıma bu dönemdeki edebî faaliyetler, dinî kaynaklıdır. Diğer yandan, böylesi bir durumda edebî konuların tamamen dünyevî kaynaklı olduğunu söylemek mümkün değildir. 

Şiirle, edebiyatla ilgilenmiş kişilerin çalışmalarının ve hayatının yer aldığı eserlere Tezkiretü’ş-Şuarâ denir.

 Bedi^’, sözü güzel, süslü ve etkili söyleme usulleridir.

 Eski Türk edebiyatında şiirde söze güç katmak için yapılan ses benzerliklerine kafiye denir. Nesirde de bu ses benzerlikleri vardır. Nesirdeki bu ses benzerliklerine seci denir. 

Cevap yukarıdaki bütün ilim ve fen alanlarını kapsamaktadır. Çünkü Türk-İslâm edebiyatını her yüzyılda o devirde mevcut veya kuvvetli olan her türlü ilim ve fen etkilemiştir. 

 Nazım, sözlük anlamıyla “sıra”, “düzen”, ”sıraya koyma” demektir. 

Türk-İsla^m edebiyatına Farskültüründen gelen malzemenin de önemli bir bir kısmı İranlıların İslam öncesi devirlerinden gelen dini^ (ateş-perest) ve milli^ rivayetlerinden kaynaklanmaktadır. Bunların tamamına yakın kısmını, Gazneli Mahmud adlı bir Türk hükümdarının desteğiyle yazılması yanında, pek erken zamanlarda Türkçeye de tercüme edilmiş¸ bulunan ve Türk kültürü¨ üzerinde çok etkili olmuş¸ bulunan İran milli destanı olan S¸ehna^me’de bulmak mümkündür. S¸ehna^me aslında İran’ın Pişda^di^ler, Keyani^ler, Eşka^ni^ler, Sasani^ler gibi eski devirlerinin tarihini ve bu devirlerde hüküm sürmüş¸ sülalelerine ait padişahların efsanevi^ hayatlarını Farsların gelenek, mitoloji, masal ve menkıbeleriyle kaynaşmış¸ kahramanlarını ve kahramanlık hikayelerini, milli^ kimliklerini her şeyden üstün tutan bir anlayışla anlatan bir destandır. 

 Bend, sözlük anlamıyla “bağ, bağlanan şey, kuşak; fıkra ve makale gibi ya- zıların kısımları” demektir. Nazım terimi olarak da Bend, birbirine vezin ve kafiyeyle bağlanmış ikiden çok mısra topluluğudur. 

Türk-İslâm Edebiyatının eserlerini dört bölümde ele almak mümkündür. Bunlar: 1. İslâm inancının, düşüncesinin ve değerlerinin anlaşılmasını ve öğrenilmesini sağlayan eserler. 2. İslâm inancını, düşüncesini ve değerlerini yayma (tebliğ) niyetiyle yazı- lan eserler. 3. Sadece sanatı önceleyen, ancak kullandığı dil, sembol ve mazmunlarla İslâm dinine ilginin oluşmasını sağlayan eserler 4. Herhangi bir dinî sembol ve mazmundan yararlanmayan, sadece estetik değerleri öne çıkartan eserlerdir. 

Türk bela^gat literatüründe klasik özellikteki ilk Türkçe eser, örnekleri bakımından zayıf olsa da Ahmed Hamdi’nin Bela^gat-ı Lisa^n-ı Osma^ni^ adlı kita- bıdır (İstanbul 1293

Atabetü’l-hakayık Edip Ahmet Yükneki tarafından yazılmıştır. 

 Açık İstia^re (istia^re-i musarraha): Yalnızca benzetilenle yapılan istiaredir.  

  Türk-İslâm edebiyatında ilk mevlidi Ahmet Fakih yazmıştır. Daha çok mevlid denilince akla Süleyman Çelebi gelir ama bu türün ilk örneğini veren sanatçı Ahmet Fakıh’tır. 

 Hadis yanında Hz. Peygamberin hayatı demek olan Siyer-i Nebi’yi de önemli kaynaklardır.

Peygamber sevgisini dile getirdiği Mevlid eserini Süleyman Çelebi yazmıştır. Süleyman Çelebi bu eserinde Hz. Muhammed’in diğer peygamberlerden daha üstün olduğunu söylemiştir. 

  Şehname İran destanıdır. Şu, Oğuz Kağan destanları Türk destanlarıdır. Manas destanı ise Kırgız destanıdır.