Dünya Bankası Grubu; 1. Uluslararası İmar ve Kalkınma Bankası (IBRD), 2. Uluslararası Kalkınma Birliği (IDA), 3. Uluslararası Finans Kurumu (IFC), 4. Çok Taraflı Yatırım Garanti Ajansı (MIGA) ve 5. Yatırım Uyuşmazlıklarının Çözümlenmesi Uluslararası Merkezi (ICSID) olmak üzere beş uluslararası kuruluşun yakın işbirliği ve bağlantısından oluşur. 

1-22 Temmuz 1944 tarihleri arasında ABD’nin New Hampshire eyaletindeki Breton Woods şehrinde gerçekleştirilen Birleşmiş Milletler Para ve Finans Konferansı’nda Uluslararası İmar ve Kalkınma Bankası (International Bank for Reconstruction and Development: IBRD) adı altında tek uluslararası kurum olarak kurulmuştur.

Günümüzde IMF, üyelerini başlıca dört temel borçlanma imkanından yararlandırmaktadır. Bunlar; Destekleme Düzenlemeleri (1997’de Ek rezerv İmkanı), Ek Rezerv Kolaylığı, Yoksulluğu Azaltma ve Büyüme Kolaylığı, son olarak da Dış Şoklar Kolaylığı’dır.  

Bir malın “menşe ülkesi” ile “geldiği ülke” farklı şeyleri ifade etmektedir. İkisi her zaman aynı ülke olmayabilir. Mesela; Meksika’da üretilen bir ürünü Almanya’nın Türkiye’ye ihraç etmesi hâlinde, ürünün menşei Meksika, geldiği ülke ise Almanya’dır. Aynı şekilde, bir ülkede serbest dolaşımda bulunan eşya her zaman o ülke menşeli değildir. Serbest Ticaret Bölgesi üyelerinin üçüncü ülkelere karşı izleyeceği gümrük tarife oranını belirleme hakkının olması ticaretin düşük gümrük oranı olan ülkeye doğru yön değiştirmesine yol açabilecektir. Bu durumda eğer üye ülkelerden birindeki gümrük tarifesi, malı ithal eden ülkeden daha düşükse o zaman bu mal önce düşük tarifeli ülkeye gidip daha sonra da yüksek tarifeli ülkeye, gümrüksüz girecektir. Bu durumu engelleyebilmek için Serbest Ticaret Bölgesi içinde bir ürünün nerede üretildiğini “menşei belgesi” ile belirlemek gerekmektedir. 

IMF, üç organ tarafından yönetilir. Bunlar; Guvernörler Kurulu (Konseyi), İcra Direktörleri Kurulu (Yönetim Kurulu) ve Başkan’dır. 

Türkiye 22 Aralık 1960 tarihinde üyelik ana sözleşmesini imzalayarak IDA’ya üye olmuştur. 

Fon Anasözleşmesi uyarınca her üye ülke IMF ile ilişkilerini bir mali kurum aracılığıyla sürdürmek zorundadır. Bu kuruma mali ajan denir. 

IMF, IBRD, WTO gibi bu kuruluşlar uluslararası ekonomik ilişkileri etkileyebildiği, dünya ekonomisine yön verebildiği için büyük önem taşımaktadır. 

Uluslararası Finans Kurumu (IFC) ile IBRD ve IDA arasındaki temel fark, IFC’nin özel sektör kuruluşlarını kredi ve sermaye iştiraki yoluyla desteklemesidir. IBRD ve IDA kamu kesimini desteklemektedir. Ayrıca, gelişmekte olan ülkelerde kalkınmayı sağlamak  IBRD’nin; az gelişmiş ülkelerde yoksulluğu azaltmak IDA’nın; yabancı yatırımları teminatlar ile teşvik etmek MIGA (Çok Taraflı Yatırım Garanti Ajansı)’nın ve anlaşmazlıkların çözümünde hakemlik yapmak da ICSID’in (Yatırım Uyuşmazlıklarının Çözümlenmesi Uluslararası Merkezi) temel amaçlarıdır. 

A, B, C ve D seçeneklerindeki ifadeler BM’nin kuruluşu ile ilgili doğru bilgiler içermektedir. BM de, tıpkı selefi MC gibi “dünya barış ve güvenliğini” koruma amacıyla oluşturulmuş bir yapıydı. Her iki örgütün başarı-başarısızlık durumları ayrıca değerlendirilmelidir. Ancak kuruluş amaçlarında bir farklılık söz konusu değildir. 

Önceleri IDA kredi ve yardımlarından yararlanan Türkiye, günümüzde ekonomik gelişmesine paralel olarak IDA’nın yardım fonlarına katkı sağlayan ve dolayısıyla yoksul ülkelere fon aktaran bir ülkedir. 

Bir ülkenin IDA üyesi olabilmesi için IBRD üyesi olma koşulu; IBRD üyesi olabilmesi için de IMF üyesi olma koşulu vardır; ancak IBRD, IMF’den ayrılan bir üye ülkeyi toplam oyların 3/4 çoğunluğunun kararıyla banka üyeliğinde bırakabilir. Dolayısıyla üye ülke sayıları farklılık göstermektedir. IDA’da her bir üyenin 500 oy hakkı ve buna ek olarak 5000 ABD doları sermaye taahhüdü karşılığında ek bir oyu mevcuttur; IBRD’de ise her bir üyenin 250 sabit oy hakkı ve ek olarak sermaye payına göre belirlenen değişken oy sayısı mevcuttur. IDA dünyanın en yoksul ülkelerine faizsiz ve 5-10 yıl geri ödemesiz olmak koşuluyla 35-40 yıl süreli yardımlar sağlarken, IBRD kredileri gelişme yolundaki orta gelir grubundaki ülkelere 4-5 yıllık vadeli ve ancak 18 yıla kadar uzayabilen sermaye yardımı ve teknik yardım şeklindedir.  

Birleşmiş Milletler (BM), Milletler Cemiyeti (MC)’nin aksine  savaşı üç istisna dışında “gayrimeşru” ilan etmiştir. BM için yapılan konferans MC konferansının aksine daha demokratik şartlarla gerçekleşmiştir. Ancak, BM Sözleşmesi, MC Misakından farklı olarak ekonomik, sosyal ve kültürel meselelere özel bir ağırlık vermiştir.