Uluslararası Göç Örgütü:IOM

Uluslararası Çalışma Örgütü:ILO

Çocuklara Yardım Fonu:UNICEF

Dünya Sağlık Örgütü:DSÖ

Kadın Birimi:UNWOMEN

Henüz hak ihlâl edilmemiş ama gelecekte vukuu bulması muhakkak olan saldırı durumunda tedbir almayı düzenleyen hak önleyici meşru müdafaa olarak değerlendirilir.

Bu meseleye
özel bir düzen getiren antlaşma Türkiye’nin de taraf olduğu 1951 tarihli Kuzey Atlantik Antlaşması
(NATO) dur.

NATO Siber Savunma Mükemmeliyet Merkezi Uluslararası Bağımsız Uzmanlar Grubu tarafından hazırlanan “Siber Savaşa Uygulanacak Hukuk Hakkında Tallinn El Kitabı” uyarınca devletlerin kuvvet kullanımına ilişkin değerlendirme yapmasını etkileyen resmi ve tüketici olmayan kriterler şunlardır: -Şiddet düzeyi, aciliyet, doğrudan kişi ve nesneleri etkilemesi, etkilerin ölçülebirliği, askeri özellik, devletin katılımı, yasallık karinesi.

Self-determinasyon ilkesi kısaca halkın kendi geleceğini kendisinin kararlaştırmasıdır.

Komisyonlar siyasî olmayan kişilerden oluşur. Bunlar ya önceden vardır ya da antlaşmayla oluşturulur.

Hükümetlerin tanınması ile bağlantılı bir başka mesele sürgündeki hükümet tanımıdır. Bu tanım genellikle self-determinasyon hakkını kullanan halkların ülke dışında kurduğu hükümetlere ve bir yabancı devletin işgali sonucu ülkesinden çıkartılan meşru hükümetlere uygulanmaktadır.

Anlaşmayı feshetme anlaşma usullerinden değildir.

Anlaşma usulleri, en eski, en klâsik uyuşmazlık çözüm türlerindendir. Bunları şu şekilde sıralamak
mümkündür:
• diplomasi görüşmeleri,
• dostane teşebbüs (iyi mesai),
• arabuluculuk,
• tahkikat komisyonları (araştırma veya soruşturma komisyonları),
• uzlaştırma komisyonları.

Halkın kendi geleceğini kendisinin kararlaştırması, self-determinasyon kavramı ile ifade edilmektedir.

1926 tarihli Kamuya Ait Gemilerin Muafiyetine ilişkin Brüksel Antlaşması ve buna ek 1934 Protokolü ticari amaçla kullanılan devlet gemilerinin ticaret gemisi gibi muamele göreceği kuralını getirmiştir.

Self-determinasyon, halkın kendi geleceğini kendisinin kararlaştırmasıdır.

Devletlerin egemen eşitliği prensibi çerçevesinde bir devlete başka bir devlet ülkesinde tanınan hakların başında devletin yargı muafiyeti ilkesi gelir. Artık bir örf ve adet kuralı olarak kabul edilen bu ilke, tarihsel olarak “par in parem non habet imperium” yani "eşitin, eşit üzerinde egemenliği olmaz" anlayışına dayanmaktadır. Bu ilkeye göre, bir yabancı devlet rızası olmadıkça başka bir devletin yargı organınca yargılanamaz ve cebri icraya tabi tutulamaz.

BM çatısı altında kurulan bölgesel güvenlik teşkilatından biri Nato'dur

Diplomasi görüşmeleri, uzlaştırma komisyonları, arabuluculuk, tahkikat komisyonları (araştırma veya soruşturma komisyonları) ve dostane teşebbüs (iyi mesai), anlaşma usulleri arasında yer alır. Uluslararası yargı ise bunlar arasında sayılmaz.

Güvenlik Konseyi’nin olaya müdahale edebilmesi için ise uyuşmazlığın ciddi nitelikte olması gerekir. Herhangi bir uyuşmazlığın veya uluslararası bir anlaşmazlıkla sonuçlanabilecek ya da uyuşmazlık doğurabilecek bir durumun uzamasının uluslararası barış ve güvenliği tehdit etmesi durumu söz konusu olabilir. Bu durumda Güvenlik Konseyi devreye girebilecektir.

Uzlaştırma komisyonları, şu özelliği ihtiva eder.
Araştırma komisyonları uyuşmazlığın sadece maddi yönleriyle ilgilenirken uzlaştırma komisyonları
uyuşmazlığın çözümü için teklifte bulunur. Bunların kabulü mecburi değildir. Komisyonlar siyasî olmayan kişilerden oluşur. Bunlar ya önceden vardır
ya da antlaşmayla oluşturulur ve taraflar arasında
görüş ayrılığı olan noktaları aydınlatarak bunların
üzerinde anlaşabilecekleri öneriler sunarlar. Arabuluculuğu siyasi etkilerden kurtarmak maksadı hedeflenir.

İyi mesai veya dostane teşebbüs denilen usul,
uyuşmazlığa düşen ve bu uyuşmazlığı çözmek
için karşılıklı görüşmeye başlamış ama birtakım
sebepler dolayısıyla bu görüşmeleri kesilmiş olan
devletlerin aralarındaki sorunu çözmek üzere tekrar görüşmeleri başlatmak ve devam ettirmeleri
için teşvik etmek manasına gelmektedir.

Anlaşma usulleri, en eski, en klâsik uyuşmazlık çözüm türlerindendir. Bunları diplomasi   görüşmeleri, dostane teşebbüs, arabuluculuk, tahkikat komisyonları, uzlaştırma komisyonları şeklinde sıralamak mümkündür.