Uygulamada euro tahvil çıkartarak kredi sağlayanlar arasında çok uluslu şirketler, yur­tiçi büyük işletmeler, hükümetler, yerel yönetimler, kamu iktisadi kuruluşları ve uluslara­rası kalkınma bankaları önemli bir yer tutmaktadır.

Ekonomik büyüme ülkenin üretim olanaklarının dışa doğru genişlemesiyle temsil edilebilir. Büyümenin iki kaynağından birisi faktör arzındaki artış, diğeri de teknolojik gelişmedir

İsveçli iktisatçı Brunstam Linder’in 1961’de geliştirdiği tercihlerde benzerlik hipotezi homojen olmayan sanayi ürünleri ticaretini konu alır. Bu görüşe göre, sözü edilen malların ticareti üretim maliyetlerinden çok, ülkeler arasındaki zevk ve tercihlerin benzerliğine yani talep koşullarına bağlıdır. Zevk ve tercihleri belirleyen temel etken de göreceli gelir düzeydedir.

Hint asıllı iktisatçı Jagdish Bhagwati, klasikleşmiş bir makalesinde büyümenin net olarak refah düşüşüne yol açabileceği koşulları teorik olarak ortaya koymuş ve bu tür büyümeye “yoksullaştıran büyüme” (immiserizing growth) adını vermiştir.

Yabancı sermaye yatırımlarının ev sahibi ülke (yatırımın yapıldığı ülke) bakımından belli başlı ekonomik yararlarını aşağıdaki gibi belirtebiliriz.

Ekonominin üretim kapasitesinin artması:

Üretim artışı ve istihdam yaratma

Döviz girişi sağlama

İç tekelleri kırma, rekabet ve dinamizm yaratma

Ölçek ekonomisi yaratma

Yeni teknoloji ve yönetim bilgisi getirme

Dış ticaret kısıtlamalarının aşılması: Yabancı sermaye yatırımları, gümrük tarifeleri
ve ithalât yasakları gibi koruyucu duvarların aşılmasına olanak sağlamaktadır. Dış ticaret
kısıtlamaları, bazı koruyucu amaçları gerçekleştirmek üzere konulurlar. ise Olumsuz yönlerinden birisidir.

Metaller, gıda ürünleri, tarımsal ham maddeler vb. için gelir talep esneklikleri genellikle 1’den küçük, imalat sanayi ürünleri için de 1’den büyük olmaktadır.

ABD'dir.

ABD'dir.

Proje kredileri, kalkınma planları ve yıllık yatırım programlarında yer alan çeşitli kamu kesimi projelerinin dış finansman ihtiyacını karşılamaya yöneliktir. Bunlar projeye bağlı­dırlar, yani ancak alındıkları projelerin finansmanında kullanılabilirler. Proje kredileri bazan projenin dış finansmanının yanında, ulusal para ile ilgili harca­malarının karşılanması amacıyla da sağlanmış olabilir. Az gelişmiş ülkenin kendi iç tasar­ruflarıyla karşılanamayacak kadar büyük projelerinin finansmanında buna gerek olabilir. Çünkü açık finansmana gidilmesi ülkede enflasyonu azdırır.

Para piyasalarının temel aracı kurumları, ticari bankalardır. Bir faiz geliri elde etmek için tasarrufçuların fonlarını mevduat biçiminde bankalara yatırmaları, fon ihtiyacı olan kişi ve kuruluşların da bir faiz ödeyerek bankalardan kredi almaları para piyasası işlemlerinin temelini oluşturur.

Ekonomik hizmetler: Mesleki hizmetler (avukatlık, doktorluk, mühendislik, vb.), bilgisayar hizmetleri, araştırma ve geliştirme, emlâk, kiralama, pazarlama, kalite kontrolü, reklâmcılık, vs.

Firmanın bu konuda alacağı kararları etkileyen bir dizi koşul vardır. Örneğin şu gibi durumlarda firmanın yabancılarla lisans anlaşması yapması ekonomik açıdan daha uygun olabilir:

• Yabancı piyasa konusunda yeterli bilgiye sahip olunmaması dolayısıyla bu piyasalara doğrudan yatırım yapma riskinin yüksekliği,

• Yabancı ülke piyasasının göreceli olarak önemsiz bir yer tutması

• Firmanın aynı anda birçok ülkede birden üretimi yürütecek bir kapasiteye sahip olmaması

• Halen başkalarının da bu teknolojiyi elde etmiş veya teknolojinin başkaları tarafından kolaylıkla taklit edilebilir olması

Eurotahviller çok uluslu bir kredi sendikasyonu aracılığı ile çok sayıda ülke piyasasında satışa sunulmak, dolayısıyla çok sayıda ülkede yerleşik kişilere satılmak üzere çıkartılan uluslararası tahvillerdir.

Her tahvilin bir nominal değeri (face value) vardır, buna vade değeri (maturity value) de denir ve ödünç verene (tahvil sahibine) vade sonunda yapılacak ödemeyi gösterir.

Dünya Ticaret Örgütü (WTO) tarafından yapılan hizmet sınıflandırmasında; toptan ve perakende ticaret, dağıtım hizmetlerine başlığı altında sınıflandırılıyor.

Türkiye’de 2011 yılında AR-GE harcamalarının GSYH içindeki payı yüzde 0.86 olmuştur.

Bugünkü anlamda dolaysız yabancı sermaye yatırımlarının tarihçesi oldukça yeni sayılır. Dolaysız yabancı sermaye yatırımların dünyada yaygınlaşması 1950’li yılların sonlarına rastlar.

Yabancı tahviller (foreign bonds), bir şirket, hükûmet veya hükûmet kuruluşunun (belediyeler, kamu iktisadi teşebbüsleri, vs.) belirli bir yabancı piyasada satılmak üzere, o ülkenin ulusal parası ile çıkarttığı ve genellikle bir kredi sendikasyonu veya yükleniciler grubu tarafından piyasaya sunulan uzun vadeli borçlanma araçlarıdır.