Westfalya Anlaşması Avrupa’da egemen ulus devletlerin doğuşu, Otuz Yıl Savaşlarını sona erdiren 1648 Westfalya Anlaşmasıyla başlamıştır.

Jeopolitik kuram, aslında realist kuramın temel varsayımlarını benimsemesi dolayısıyla, realist okul ya da realist paradigma içinde düşünülebilecek bir yaklaşımdır. Zira devletin, uluslararası ilişkilerin temel aktörü olarak kabul edilmesi, devlete yekpare ve bütüncül bir yapı olarak bakılması, devletlerin rasyonel davranan birimler olduğunun varsayılması bakımından realist (gerçekçi) kuramla aralarında büyük benzerlikler bulunmaktadır. Ayrıca, devletlerin çıkar mücadelesine odaklanan ve yayılmacı politikalar peşinde koşan birimler olarak ele alınması da ortak varsayımlardır.

Korku, kuşku, güvensizlik, güvenlik ikilemi, üne kavuşma, saygınlık ve çıkar gibi unsurlardır.

Realizm, esas olarak I. Dünya Savaşı sonrası süreçte idealizmin temel düşüncesinin ve uluslararası barış ve güvenliği sağlamaya dönük varsayımlarının iflas etmesi üzerine ona bir meydan okuma olarak gelişmiştir. İlk ortaya çıkması da aslında idealizmin eleştirisiyle başlamış ve özellikle II. Dünya Savaşı sonrası süreçte güvenlik meselesinin, uluslararası sistemin ana gündemini oluşturmasıyla oldukça çekici hale gelmiştir.

Yeni emperyalist döneminin temel özelliği bu düzende ekonomik gücün dev şirketler ve finans kurumları elinde toplanmasıdır. Doğru yanıt A şıkkıdır.

Locke’a göre doğa durumu insanların eşit ve özgür oldukları bir durumu tanılamamaktadır. Sacaş ancak haksız bir zorlama söz konusu olması durumunda yaşanabilir. İnsanlar doğa durumdan örgütlü topluma varolan özgürlüklerininin korunması amacıyla geçerler. Hobbes’a göre ise doğal yasa güç, zor ve aldatma yasasıdır. Hobbes üst otoriyete duyulan ihtiyacın kaynağında güvenlik kaygısı olduğunu ileri sürmüştür. John Locke bu açıdan Hobbes’tan ayrılır.

Posibilist (olasılıkçı) düşünceyi savunan ve jeopolitik teorinin önde gelen yazarlarından Harold ve Margaret Sprout’a göre, coğrafya bize ne yapmamızı emreden bir öğe olmayıp tercihlerimizi oluşturmada yol göstericidir. Coğrafya ve çevresel faktörler bu anlamda insan davranışlarını koşullandırmak yerine, dış politika davranışlarının oluşmasında karar vericinin önündeki seçeneklere işaret etmektedir.

Liberal teoriyi savunan bilim adamlarının, üzerinde durdukları ögeler, özgürlüğün gelişmesinin, barışın gelişmesini sağlayacağı, bireysel hakların daha fazla gelişmiş olduğu, hukuk önünde bireyler eşit olduğu, ifade özgürlükleri ve özel mülkiyet hakkı gibi diğer haklardan yararlanmaları, ticari faaliyetler ve bunun sağladığı imkânlardan yararlanmanın, ancak barışın sürmesine bağlı olduğudur.

Realizme göre devlet adamını yönlendiren faktörler, korku, kuşku, güvensizlik, güvenlik ikilemi, üne kavuşma, saygınlık ve çıkar gibi unsurlardır.

Klasik realizmin temel varsayımları şunlardır; devlet, egemen olan ve bağımsız hareket edebilen tek aktördür ve dış politikada rasyonel karar veren birimdir. Uluslararası politika temelde güç ve çıkar mücadelesinin bir ürünüdür. Güç, uluslararası sistemdeki aktörlerin davranışlarına etki eden temel unsurdur. Uluslararası sistem merkezi bir yapıdan yoksun olduğundan sistem anarşiktir.

Uluslarararsı ilişkilerde politikayı güç ve çıkar mücadelesi olarak gören realist teoriye göre sistemde temel unsur güç kavramıdır. Uluslararası istikrarın sağlanması ve anlaşmazlıkların giderilmesi gücün kullanımıyla ilişkilendirilmektedir.

Tarihsel analizini tez, antitez, sentez kavramlarıyla tanımlayan Marks, kapitalist sistemdeki çatışmanın kendi sonunu getireceğini, zira işçi sınıfının ya da proleteryanın yoksullaşmasının sonucunda, yönetici kapitalist sınıfın proleterya tarafından bir devrimle ortadan kaldırılacağını iddia etmektedir. Burada burjuvazi (tez) ile proleterya
(antitez) arasındaki çatışmanın sosyalizme (sentez) yol açacağı, çünkü tarihte her zaman egemen sınıf (tez) ile halk yığınları› (antitez) arasındaki çatışmanın yeni bir ekonomik, siyasal ve toplumsal yapının (sentez) ortaya çıkmasını sağladığını ifade etmektedir.

Hobbes’a göre doğal yasa güç, zor ve aldatma yasasıyken, John Locke bu açıdan Hobbes’tan ayrılır. Locke’a göre tüm insanlar Tanrının yaratıklarıdır.

Verilen iddialar arasında I. ve II. olanlar her iki görüşün de savunduğu iddialardandır. 

Adam Smith’i, bireysel ve siyasal özgürlük ile demokrasi düşüncesi üzerinde yoğunlaşan diğer liberal düşünürlerden ayıran temel görüşler; piyasa özgürlüğü ya da kapitalizm olarak ifade edilen özel mülkiyetin sınırlanamaz özelliğine ve bireyin ekonomik kararlarını kendisinin vereceği bir sisteme vurgu yapmasıdır.