İhracat ile ilgili temel değişkenler dikkate alındığında pazara giriş kolaylığının yüksek, giriş hızının yüksek, yasal kısıtların orta, pazara nufüz etme ve geri bildirimin ise düşük olduğu görülmektedir. Doğru yanıt A seçeneğidir.

Küreselleşme, bileşenlerinin birbirleriyle daha fazla bütünleştiği ve karşılıklı bağımlılıklarının arttığı bir dünya ekonomisine doğru yönelimdir. Doğru yanıt D'dir.

Bir işletmenin iç çevre unsurları liderlik ve yönetim, örgüt kültürü, insan kaynakları, örgüt yapısı, işletmenin varlıkları, finansal güç, operasyonel ve yönetsel süreçler gibi üzerinde kontrolü genellikle daha fazla olan unsurlardır. Teknolojideki değişimler, ülkedeki ekonomik koşullar, politik gelişmeler gibi unsurlar ise işletme yönetiminin kontrol etme konusunda yapabileceği kısıtlı olan dış çevre unsurlarıdır.

Yabancı bir pazara giriş yönetimin seçiminde belirleyici olan unsurlar: kaynaklara dayalı üstünlükler, bölgesel üstünlükler, uluslararasılaşmanın getirileri, iş hacmi, kontrol ve kaynaklara erişim ihtiyacı, işletmenin genel küreselleşme stratejisi olarak sıralanabilir. İhracat türleri ise, yabancı bir pazara giriş yöntemlerindendir.

Tüketici satın alma kalıpları, etik konular, tüketici fikirleri ve yaşam tarzı trendleri gibi unsurlar bir ülkedeki sosyo kültürel durumu yansıtan ölçütken Yenilik potansiyeli bir ülkedeki veya pazardaki teknolojik durumu yansıtan bir unsurdur.

Stratejilere ilişkin görüşler günümüz koşullarında büyük ölçüde değişmiştir. Strateji içsel dinamiklerin ağırlıklı olarak değerlendirildiği bir anlayıştan, ürüne, pazara ve müşterilere yakın bir anlayışa doğru yön değiştirmiştir. Ayrıca
en önemli değişimlerden birinin de strateji geliştirme sürecinde çalışanların rolü ile ilgili olduğu söylenebilir. Geleneksel anlamda tamamen üst yönetimin bir faaliyeti olarak algılanan stratejinin, günümüz koşullarında orta ve alt kademe yönetimin etkinliğinin
görece arttığı ve bu yöneticilerin de strateji geliştirme sürecine katılım sağladığı bir konu olarak düşünülmesi gerektiği söylenebilir. Doğru yanıt D seçeneğidir.

Nijerya, BRICS olarak bilinen ülke grubu içinde yer almaz.

Genel çevre kapsamına giren unsurlardan biri de politik faktörlerdir. Soruda verilen örneği politik faktörler bağlamında değerlendirmek gerekmektedir.

İthalat-ihracat politikası, politik konular kapsamında değil, ekonomik koşullar arasında yer alır.

Matris içerisindeki en riskli strateji olarak kabul edilen çeşitlendirme stratejisinde işletme, aynı anda hem mevcut ürün/hizmet karmasını hem de mevcut pazarını değiştirir. Bu iki temel değişikliğin eşzamanlı olarak gerçekleştirilmesi bu strateji tercihinin riskli olarak algılanmasının temel nedenidir.

İşletmenin bir bölümü veya bütününü etkileme potansiyeline sahip faktörler işletme çevresini oluşturur. İşletme çevresi, işletmenin etrafında olup onun işlevleri üzerinde doğrudan ya da dolaylı etkiye sahip unsurların toplamıdır.

Aynı sektör içinde, aynı müşteri grubu için mal ve hizmet üreten işletmeler, kişi ve kuruluşlara rakip adı verilir.

A seçeneği uluslararası portföy yatırımını, C seçeneği doğrudan yabancı yatırımı, D seçeneği ihracatı ve E seçeneği ithalatı tanımlamaktadır. Offshoring bir işletme sürecinin ya da bütün bir imalat tesisinin yabancı bir ülkeye taşınmasıdır. Doğru yanıt B'dir.

Örgütün amaçlarına ulaşabilmesi için çevresel güçlerle etkileşimli olarak atacağı adımlar stratejidir. O¨rgütün değerinin artırılabilmesi için yöneticiler, ka^rlılığı artıracak ve zaman içerisinde belirli bir ka^rlılık büyümesini garanti edecek stratejileri izlerler.

Yabancı dağıtımcı, bir ihracatçı için sözleşme altında çalışan ve sıklıkla, depolama, satış, özendirme ve satış sonrası hizmetler gibi pazarlama işlevlerini yerine getirerek ihracatçının ismiyle ihracatçının ürünlerini ulusal bir pazar ya da bölgede dağıtan yabancı pazardaki aracıdır. Diğer seçenekler, sırasıyla, imalatçı temsilcisi, acente, ihracat yönetim şirketi ve internetteki aracı kavramlarını açıklamaktadır.

Birden çok ülkede işletmecilik faaliyetlerine sahiplik yoluyla katılan işletmeye çokuluslu işletme (ÇUİ) denir. Sahiplik, dört şekilde gerçekleşebilir: 1. Tamamen sahip olunan bağlı işletme yoluyla: yabancı ülkedeki işletmeyi satın alma (IV) ya da işletmeyi kurma (V) yoluyla tamamen sahip olma; 2. Bağlı işletme yoluyla: yabancı ülkedeki işletmenin çoğunluk ortağı olma (III) işletme hisselerinin % 50’sinden fazlasına sahip olma), 3. Eşit hissedarlık yoluyla: yabancı ülkedeki işletmenin eşit hisseye sahip ortaklarından biri olma (II) örneğin dört ortak varsa, her birinin işletme hisselerinin % 25’ine sahip olması; 4. İlişkili işletme yoluyla: işletmenin azınlık ortağı olma (I) örneğin işletme hisselerinin % 50’sinden azına sahip olma).

İhracatçı işletmeler adına uluslararası nakliyeyi düzenleyen; taşıma yöntemleri, uluslararası ticaret için gereken belgeler ve ana ve yabancı ülkelerdeki ihracat kuralları ve düzenlemeleri üzerinde uzmanlaşmış bir kolaylaştırıcıya yük ileticisi adı verilir.

İhracatı teşvik politikası ihracatı yabancı pazarlara giriş yöntemi olarak çekici kılan devlet politikası ile ilgili etkenlerden biridir. Gümrük tarifesi uygulamaları ve tarife dışı engeller ise ihracatın cazibesini düşürür. Tüketici ihtiyaçlarını karşılama yetisi, pazarlama ve yerel dağıtıcıların deneyimleri, lojistik ve dağıtım ile ilgili etkenler olup, devlet politikası ile ilgili değildir.

Maliye politikası, kamu harcamaları, vergileme ve kamusal borçlanmaya ilişkin hükümet politikalarını içerir. Para politikası, işletmelere sorunsuz kredi tedariki ile sanayi ve ticaretin hareketlenmesini hedefleyen tüm aktivite ve müdahaleleri içine almaktadır. Yabancı yatırım politikası, endüstriyel kalkınmayı hızlandırmak ve modern teknolojinin avantajlarını yakalamak üzere, bazı sektörlere yabancı sermaye akışını düzenlemeye yönelik politikaları kapsar. İthalat-ihracat politikası ise ihracatı arttırma ve ithalat ile ihracat arasındaki farkı kapatmayı hedefleyen politikadır. Soruda belirtilen ise sanayi politikasıdır.

GENEL ÇEVRE

Dış çevre, işletmeyi ve faaliyetlerini dolaylı yoldan etkileyen çevresel faktörlerden oluşan çevredir ve işletme yönetiminin bu faktörleri kontrol etme konusunda yapabilecekleri kısıtlıdır. Örneğin ülkedeki ekonomik koşullar, politik gelişmeler, teknolojideki değişimler, vb. yöneticilerin yakından gözlemleyebileceği, önlem alabileceği unsurlardır; ancak bunlar üzerinde tam bir kontrol kurmak pek mümkün değildir.

Genel çevre denildiğinde genellikle dört unsurun (Politik, Ekonomik, Sosyo-kültürel ve Teknolojik faktörler) işletme üzerindeki etkileri dile getirilmektedir. Bu faktörlerin dışında kalan çevresel (ekolojik), yasal faktörlerin de aslında PEST içinde yer alan ana faktörler kapsamında ele alınabileceği ifade edilmektedir.