Stratejilere ilişkin güncel görüşler:

- Esnek ve destekleyici strateji

- Yeni bir endüstriyel alan yaratmaya dönük strateji

- Örgütün tamamını ilgilendiren bir süreç olarak strateji

- Analitik ve örgütsel bir uygulama olarak strateji

- Geleceği yaratmaya dönük strateji

Prahalad (1999) günümüz strateji tartışmalarında gözönünde bulundurulması gereken dört temel dönüşümü şu şekilde sıralamıştır:

İşletmelerin zamanında harekete geçebilmesinin önemine ilişkin farkındalık

İnovasyonun artan önemine ilişkin farkındalık

Stratejik alanda yaşanan değişimlere ilişkin farkındalık

Küreselleşmenin etkilerine ilişkin farkındalık.

III. seçenekte yer alan ‘’İşletmelerin çok emekle az üretime ilişkin farkındalık’’ göz önünde bulundurulması gereken dört temel dönüşüm arasında yer almaz ve yanlıştır. Doğru cevap E’dir.

Bir işletme sürecinin ya da bütün bir imalat tesisinin yabancı bir ülkeye taşınmasına offshoring denilmektedir.

Uluslararası bölüm yapısı temel olarak tüm uluslararası faaliyetlerin merkezi olarak yönetilmesini öngören bir yapıdır. Bu yapılanmanın farklı üstünlükleri ve zayıflıkları bulunmaktadır. Öncelikle, uluslararası bölüm yapısı sayesinde CEO’nun tüm yerel ve uluslararası faaliyetleri doğrudan üstlenmesi engellenmiş olur. Bu sayede CEO’nun iş yükü hafifletilmiş olur. Bunun dışında uluslararası faaliyetlerin önceliklendirilmesi ve bu faaliyetlerden doğrudan sorumlu bir ekibin varlığı söz konusudur. Bu sayede uluslararası faaliyetlerin tek elden yönetilebilmesi mümkündür. Diğer taraftan bu yapılanmanın zayıf noktalarının da olduğu söylenebilir. Öncelikle yerel faaliyetler ve uluslararası faaliyetler arasında fonksiyonel olmayan bir rekabet ortaya çıkabilir. Bunun dışında kaynakların dağıtılması sürecinde yerel ve uluslararası faaliyetlere ayrılan kaynakların doğru şekilde planlanamaması olumsuz sonuçlar doğurabilir. Yukarıdaki açıklamalar ışığında ‘’Uluslararası bölüm yapısı sayesinde, yerel faaliyetler ve uluslararası faaliyetler arasında fonksiyonel olmayan bir rekabet ortaya çıkabilir.’’ ifadesi üstünlük değil zayıflıktır. Doğru cevap A’dır. 

Uluslararası işletmecilik, yalnızca büyük ve kaynagı çok olan işletmelerle ilgili değildir. Pek çok küçük ve orta boy işletme (KOBI) de uluslararası işletme olarak faaliyetlerin sürdürmektedir. Türkye’de çalısan sayısı 250’nin ve cirosu 40 Milyon TL’nn altında olan işletmeler KOBİ olarak adlandırılır.

Ürün-pazar stratejileri denildiğinde akla ilk olarak Igor Ansoff tarafından 1957 yılında geliştirilen strateji matrisi gelmektedir. Doğru cevap B'dir.

Strateji, örgütün amaçlarına ulaşabilmesi için çevresel güçlerle etkileşimli olarak atacağı adımlardır.

Önemli ekonomik politikalardan bazıları şunlardır.
• Sanayi politikası
• Maliye politikası
• Para politikası
• Yabancı yatırım politikası
• İthalat-İhracat politikası

İmaj Geliştirme: Çevrenin anlaşılması, işletmenin faaliyette bulunduğu çevreye hassasiyet göstererek imajını geliştirmesine yardımcı olur. Örneğin, bazı işletmelerin kaynak kıtlığına olumlu katkı yapmak üzere güneş panelleri yoluyla kendi elektrik tüketimlerini karşılama yoluna gitmektedirler.

Küreselleşme baskısının yoğun olarak hissedildiği fakat yerelleşme konusunda baskının oldukça düşük olduğu ortamlar küresel çevre olarak adlandırılmaktadır.

Ürün-pazar stratejileri denildiğinde akla ilk olarak Igor Ansoff tarafından 1957 yılında geliştirilen strateji matrisi gelmektedir. Matris içerisinde yer alan stratejiler aslında temel olarak farklı büyüme alternatifleri sunmaktadır. Doğru cevap E'dir.

Uluslararası portföy yatırımı (UPY), finansal kazanç elde etmek için hisse senetleri ve borç senetleri gibi uluslararası değerli kâğıtlara sahip olmak demektir. UPY’de, bu varlıklar üzerinde aktif yönetim ya da kontrol söz konusu değildir. Yabancı yatırımcı, bu varlıkların sahipliğinden göreceli olarak kısa dönemli kazanç elde eder.

Internet kullanımı 2000 - 2015 yılları arasında sekiz katın üzerinde artış göstermiştir. Aynı dönemde, kullanım oranının en yüksek artış gösterdiği bölgeler sırasıyla Afrika, Orta Doğu, Latin Amerika ve Karayipler şeklinde sıralanmaktadır. Doğru cevap A'dır.

Yabancı pazar alternatiflerinin değerlendirilmesinde piyasa potansiyeli, rekabet yoğunluğu, yasal ve siyasi çevre ile sosyo-kültürel etkenler analiz edilmektedir.

Ürün temeline göre bölümlere ayırma sisteminin en büyük üstünlüğü, ürün gruplarını destekleyecek şekilde fonksiyonel alanlar arasında güçlü bir koordinasyonun varlığıdır. Ayrıca ürüne ve müşterilere odaklanılması sayesinde üstün müşteri hizmetleri anlayışının gelişmesi ve pazarın daha iyi anlaşılabilmesi de bu bölümlere ayırma sisteminin önemli üstünlükleri arasındadır.

ULUSLARARASI İŞLETMECİLİKTEKİ ARACILAR VE KOLAYLAŞTIRICILAR

Ana Ülkedeki Aracılar

Ana ülkedeki bir diğer aracı ihracat yönetim şirketidir. İhracat yönetim şirketi (İYŞ), genellikle deneyimsiz bir müşteri işletme için çalışan bir ihracat acentesidir. Yeni ürünleri öğrenme ve hatta yabancı pazar stratejileri geliştirme amacıyla düzenli olarak imalatçının tesislerini ziyaret ederler. Ticaret şirketlerinden daha küçük olan İYŞ’ler, ürün, yabancı pazar ya da hem ürün hem de yabancı pazar temelinde uzmanlaşırlar.

İhracat yönetim şirketi, genellikle deneyimsiz bir müşteri işletme için çalışan, ticaret şirketinden daha küçük ve daha fazla uzmanlaşmış bir aracıdır.

Farklılaşma stratejisinin temelinde inovasyon ve yüksek katma değer yaratılması ön plana çıkmaktadır. Bu stratejiyi benimseyen bir işletme benzersiz ürünler ve hizmetler sunmak suretiyle pazarda rekabet üstünlüğü elde etmeye çabalar. Doğru cevap B'dir.

Strateji, örgütün amaçlarına ulaşabilmesi için çevresel güçlerle etkileşimli olarak atacağı adımlardır.

Sosyo- kültürel analiz kapsamında,

Ürünlerimiz yerel kültüre uygun mu?
Söz konusu pazar daha önce faaliyet gösteren yabancı pazarlardan ne
oranda farklı?
Çalışanlar nasıl motive oluyor?
Tüketicilerin yabancı markalara olan ilgisi nasıl?
Ülkenin eğitim oranı?
Demografik yapı?
Demografik yapıdaki eğilimler birim ürünlerimizle uyumlu mu? sorularının cevapları aranır. doğru cevap D'dir.

YABANCI PAZARA GİRİŞ YÖNTEMLERİ

İşletmeler kaynaklara dayalı üstünlükler, bölgesel üstünlükler, uluslararasılaşmanın getirileri, iş hacmi ile diğer bazı etkenleri değerlendirerek yabancı pazarda ne şekilde varlık göstereceklerine karar verirler. Bu karar sonucunda işletme Şekil 3.3’te görüldüğü gibi, ihracat, sözleşmeye dayalı giriş yöntemleri, bir ara form olarak stratejik işbirlikleri veya yatırıma dayalı giriş yöntemlerinden uygun olanını seçerek uluslararası arenada faaliyet göstermeye başlamaktadır.