1980’lerin başlarında ABD’de başlayan resesyonun tüm dünyayı etkilemesi ve 1980’lerin sonlarından itibaren yeni kamu işletmeciliği (new public management) olarak ön plana çıkan anlayış, devlet bürokrasilerini verimsiz kılan sorunları özel sektör pratikleriyle iyileştirilmesini savunmaktadır. Bu bağlamda verimlilik, şeffaflık, katılım ve etkinlik ideallerini gerçekleştirmek anlamında yönetişim müşteri odaklı, piyasa eğilimli, çıktı yönelimli yapısıyla yerinden yönetime önem vermektedir. 

Demokratikleşme süreçlerini açıklayan üç farklı teoriden bahsedilebilir: modernleşme, geçişve yapısalcı teori. 

Küresel Yönetişim Komisyonu’nun 1995’te Küresel Mahallemiz başlıklı raporunun en ilgi çeken maddesi hükûmet dışı kurumların dünya sahnesinde daha etkin olmalarını öngörmesiydi. Böylece güçlenen küresel sivil toplum küresel demokrasinin gelişmesinin de önünü açacaktı. 

Weiss’e göre küreşelleşmiş bir siyaset anlayışı devletin yanında bireylerden uluslararası örgütlere kadar çok paydaşlı bir yapı içinde siyasetin insani boyutunun açıkça farkedilir olduğu bir sistem gerektirir.

"Rekabetçi devlet" tezine göre, dünya devleti olmadığından dünya ticaretini düzenlemek için üç yol vardır: Etkili uluslararası örgütler yoluyla, egemen bir dev­let ya da ekonomik amaçlarla bir araya gelen devletler grubuyla ve devletin piya­sa üzerinde daha güçlü bir kontrol mekanizmasını kurmasıyla. Bu üç yolun çalış­ması için yine devletin yeterli kurumsal kapasiteye sahip olması gerekmektedir. Rekabetçi devlet, devletten ziyade "şirket" mantığıyla çalışır.

1950’lerden 1980’lerin sonuna kadar olan dönem, devletler için güvenliğin birincil amaç kabul edildiği bir evredir.  Bölgeselleşme girişimleri daha çok güvenlik boyutuyla ön plana çıkmıştır. 

İnsanlara örgütleme kolaylığı da sağlayan Facebook, Twitter, Google, Instagram ve Youtube gibi sosyal medya kaynakları politikayı da yerel, ulusal, uluslararası boyutlardan ulus aşırılaştırdıkça küreselleşmektedir. Fakat dernekler sosyal medya kaynaklarından biri değildir. 

yönetişim, devlet dediğimiz politik toplumun içinden çıktığı ve parçası olduğu toplumu tek başına yönetmesi yerine toplumu oluşturan bireyler, ekonomik kuruluşlar, STK’ler ve hatta devletin üyesi olduğu uluslararası örgütlerin yönetme eylemine katılımıyla ortaya çıkmaktadır.

Devlet-dışı aktör kavramı en geniş anlamda kişiler, STK’ler, çokuluslu şirketler, uluslararası örgütler, dinî gruplar ve de facto/fiilî rejimler dahil olmak üzere devlet olmayan bütün aktörleri içermektedir. Bu aktörleri tek tek saymak mümkün değil fakat onları beş ayrı gruba ayırmak mümkündür: a) devletlerarası örgütler, b) sivil toplum kuruluşları, c) çok uluslu şirketler, d) dinî topluluklar, e) diğer kategoride ise silahlı gruplar, meslek kuruluşları ve diğer amaçlı özel aktörlerdir

Fransız İhtilali 1789 yılında gerçekleşmiştir.

Huntington’a göre tarihte üç demokrasi dalgası olmuştur. Uzun ve yavaş olan ilk dalga 1828’den 1926’ya kadar sürerken ABD, Ingiltere, Fransa, İtalya ve Arjantin bu süreçte demokrasiye geçer. II. Demokratikleşme dalgası ise 1943-1964 yıllarını kapsamaktadır. Batı Almanya, İtalya, Japonya, Hindistan, İsrail ve Türkiye bu dönemde demokrasiye geçen ülkeler arasın-da sayılabilir. III. Dalga ise 1970’lerde İspanya ve Portekiz’le başlarken 1970’lerin sonu ve 1980’lerin başında Latin Amerika’ya yayılır. Demokrasi Yine 1980’lerde Asya’da ve 1980’lerin sonu Orta ve Doğu Avrupa’da ve 1990’larda ise Güney Afrika’ya yayılır. Doğru cevap B’dir.

Huntington’a göre tarihte üç demokrasi dalgası olmuştur. Bunlar;

Uzun ve yavaş olan ilk dalga 1828’den 1926’ya kadar sürerken ABD, Ingil­tere, Fransa, İtalya ve Arjantin bu süreçte demokrasiye geçer. II. Demokratikleşme dalgası ise 1943-1964 : Batı Almanya, İtalya, Japonya, Hindistan, İsrail ve Türkiye bu dönemde demokrasiye geçen ülkeler arasın­da sayılabilir.  III. Dalga ise 1970’lerde İspanya ve Portekiz’le başlarken 1970’lerin sonu ve 1980’lerin başında Latin Amerika’ya yayılır. Demokrasi Yine 1980’lerde As­ya’da ve 1980’lerin sonu Orta ve Doğu Avrupa’da ve 1990’larda ise Güney Afrika’ya yayılır. 

Eleştirel teorilerin öne çıkan temsilcileri Thomas Kuhn, Robert Jacques Derrida, Michel Foucault, Martin Heidegger, Andrew Linklater, Alexander Wendt ve Cynthia Enlokle sayılabilir, 

Demokratikleşme süreçlerini açıklayan üç farklı teoriden bahsedilebilir: modernleşme, geçiş ve yapısalcı teori. Modernleşme teorisi demokratikleşme için en önemli unsurun ekonomik kalkınma olduğunu iddia etmektedir. 

Nayan Chanda’nın ifade ettiği gibi “Vücudumuzdaki hücrelerden, günlük yaşantımızın ayrılmaz parçası olan nesnelere kadar her şeyde, kıtalar arasında ve binlerce yıldır uzayıp duran görünmez ipliklerle bağlıyız. İyisiyle kötüsüyle, hepimiz küreselleşmenin ürünüyüz ve bu sıra dışı öykünün parçasıyız.”  

II. Dünya savaşından sonra kurulan Dünya Bankası genel olarak kalkınmanın uluslararası bir sorun olarak ele alınmasına yardım etmiştir. Ancak Dünya Bankasının IMF ve GATT gibi gelişmiş ülkelerin çıkarına daha fazla hizmet ettiği yönünde yoğun eleştiriler vardır. 

İnsan hakları bugünkü hayatımızda önemli bir yer işgal etmekte ve uluslararası gündemin en çok tartışılan, giderek yaygınlaşan ve önem kazanan fik­rî, siyasi, ahlaki ve toplumsal bir kavramıdır. İnsan hakları en basit tarifi ile insan olması hasebiyle herkesin sahip olduğu birtakım evrensel hak, iddia ve ilkelerdir. İnsan hakları siyasi, sivil, ekonomik, sosyal ve kültürel boyutları olan, ahlakî, do­ğal, hukuki ve manevi özellikler taşıyan ve insan onurunu korumayı hedefleyen haklardır. 

Yurttaş Hakları Beyannamesi 1689 yılında yayınlanmıştır. 

Milletler cemiyeti tüzüğünde savaş yasaklanmamıştır.