Faktör fiyatları eşitliğine ilk kez Heckscher değinmişti. Ohlin mutlak eşitlik yerine bu yönde bir eğilimden söz ediyordu. Samuelson ise bir makalesinde analitik olarak, serbest ticaretin tam bir uluslararası faktör fiyatları eşitliğine yol açacağını kanıtlamıştır. Oysa gerçek hayatta, ticaret yapan ülkeler arasında homojen faktörler için tam bir ücret ve faiz oranları eşitliğinin bulunmadığı bilinen bir gerçektir.

Gümrük vergilerinin 5 etkisinden bahsetmek mümkündür. Bu etkilerin 4ü a, b, c ve d şıklarında ifade edilmiştir. Beşinci etki hazine gelirlerine olan etkidir. İç borç üstünde bir etki yoktur.

Sabit kur rejimlerinde hükümet kararı ile resmi döviz kurunun yükseltilmesine (veya ulusal paranın dış değerinin düşürülmesine) devalüasyon denir.

Leontief’in çalışmasına eleştiriler: Leontief’in araştırmasına karşı pek çok eleştiri yapılmıştır. Bu eleştirilerin bazılarında yöntem konusu üzerinde durulmuş ve örneğin çalışmanın yapıldığı 1947 yılının, savaşın hemen sonrasına rastlaması dolayısıyla tipik bir yıl olmadığı, çünkü ABD’den Avrupa’ya normal sanayi ürünleri ihracatı yapılamadığı öne sürülmüştür. Leontief, 1956’da bu eleştiriye cevap vermek üzere 1951 yılının dış ticaret verilerini (ve ilk çalışmadaki gibi 1947 yılının girdi çıktı tablosunu) kullanarak araştırmasını tekrarlamıştır (1951 yılı genellikle Savaş sonrası onarım faaliyetlerinin tamamlandığı yıl olarak kabul edilir). Bu ikinci araştırma sonucunda Amerika’nın ithalatındaki göreceli yüksek sermaye yoğunluğunun biraz azaldığı, fakat çelişkinin yine de ortadan kalkmadığı görülmüştür.

Yöntemle ilgili olarak ayrıca hesaplamalarda kullanılan sermaye katsayılarının güvenilir olmadığı, örneğin tarımda bu katsayıların çok yüksek, ticaret kesiminde ise çok düşük olduğu belirtilmiştir. Bir kısım eleştiriler ise daha çok teorik niteliktedir. Bunların birisinde Amerika’nın ihraç mallarında, ithalât ikamesi mallarına göre daha fazla nitelikli emek kullanıldığına işaret edilerek, eğer bu kesimlerde çalışanların yetişmeleri için gerekli sermaye (beşeri sermaye) hesaplanır ve fiziki sermaye stokuna eklenirse çelişkinin ortadan kalkacağı öne sürülmüştür.

İnsan sermayesi ile ilgili olarak bazıları da araştırma ve geliştirme faaliyetlerinden kaynaklanan “bilgi” sermayesi üzerinde durmuşlardır. Bunlara göre bilgi, belli malzeme ve insan gücü ile elde edilebilecek üretim değerinin yükselmesine yol açan bir etkendir. Bazı yazarlar ise Amerika’da sermaye-yoğun malların daha ucuza üretildiğini belirtmiş ancak, iç talebin bu mallara yönelimli olması nedeniyle pahalılaştıkları ve dolayısıyla dışarıdan ithal edildikleri görüşünü savunmuşlardır. Ancak daha sonraları Leontief ve Bald tarafından yapılan çalışmalar uygulamada talep koşulları arasında büyük farklıklar olmadığını ortaya koymuştur.

Buna karşılık bazıları da faktör yoğunluğunun ters dönmesi olasılığına işaret etmişlerdir. Bunlara göre diğer ülkelerde emek-yoğun yöntemlerle üretilen mallar, Amerika’da sermayenin bol ve ucuz olması dolayısıyla, sermaye-yoğun olarak üretilir. Leontief, ithal mallarının gerçek faktör katsayıları yerine Amerika’nın ithalata-rakip endüstrilerindeki sermaye-emek katsayılarını ele aldığı için bu çelişkili sonucun ortaya çıktığı belirtilmiştir.

Yukarıdaki tanımlarda sırasıyla üretim etkisine, tüketim etkisine, dış ticaret etkisine ve bölüşüm etkisine yer verilmiştir. Gelir etkisi ise şu şekilde ifade edilebilir; gümrük tarifelerinin, ithalat hacmini sıfıra indirecek kadar yüksek olmadıkları sürece hazineye gelir sağlamasıdır. Yukarıdaki maddelerde bu etkiye değinilmemiştir.

Enflasyon gibi ekonominin bünyesinden kaynaklanan yapısal nedenler, iktisadi dalgalanmalar, döviz spekülasyonu ve mali krizler gibi sebepler dış ödemelerde dengesizliğe sebep olur. İhracat gelirlerinin artması ise, dış ödemelerde dengesizlik yaratmaz, aksine ülkenin faydasınadır.

Gümrük vergileri, malların sınırdan geçişi sırasında alınan vergilerdir. Genellikle ithalattan, bazen da ihracattan alınır. Gümrük vergilerine tarifeler de denir. Tarife uygulanacak vergi listesi demektir.

Bazen döviz tasarrufu sağlamak, serbest dövizle satılamayan düşük kaliteli yerli üretimin ihracını gerçekleştirebilmek, yabancı sermaye yoluyla büyük sanayi tesisleri kurmak gibi nedenlerle bağlı ticarete (counter trade, karşı ticaret olarak da adlandırılır) başvurulabilir.

Spekülâtörler, kurlarda bekledikleri değişmelerden kazanç sağlamak üzere alım satım yaparlar. Başka bir deyişle risk üslenerek kazanç sağlamaya çalışırlar.

Döviz piyasasında işlemler üç türlü olabilir: anında teslim işlemleri, vadeli teslim işlemleri ve swap işlemleri.

Bir ülkeye turist olarak gelmiş kişiler yerleşik olarak kabul edilmez. Diğer şıklarda verilen bilgiler doğru bilgilerdir.

Cari işlemlere kaydedilen işlemler de kendi arasında üç alt bölüme ayrılırlar: Mal ticareti, hizmet ticareti ve tek-yanlı (karşılıksız) transferler.