Verimlilik göstergeleri/oranları farklı şekillerde sınıflandırılabilmektedir. Sanayi ve Verimlilik Genel Müdürlüğü uzmanlarınca; Değişkenlerin Fiziksel / Parasal Olmasına Göre, Çıktının Oranlandığı Girdi Türlerinin Sayısına Göre, Değişkenlerin Salt Değer ya da Artış Değeri Olarak Alınmasına Göre olmak üzere üç grupta sınıflandırmıştır. Çıktının Oranlandığı Girdi Türlerinin Sayısına Göre verimlilik göstergeleri ise;

• Kısmi Faktör Verimliliği (I. öncül Doğrudur)
• Çoklu Faktör Verimliliği (II. öncül Doğrudur)
• Toplam Faktör Verimliliği (III. öncül Doğrudur)

biçiminde üçe ayrılmaktadır. Bu bilgilere göre tüm öncüller doğrudur. Dolayısıyla Doğru Cevap E seçeneği olur. 

Ülkemizde Millî Prodüktivite Merkezi, 580 sayılı yasa ile 17 Nisan 1965 tarihinde kurulmuştur. İlk verimlilik denetimleri 1939 yılında çıkarılan 3460 sayılı Kanun’a dayanarak oluşturulan “Başvekâlet Umumi Murakebe Heyeti” ile başlamıştır. Ülkemizde Türkiye Verimlilik Merkezi ve Türkiye Ekonomisini Rasyonelleştirme Kurumu bulunmamaktadır.  Amerika ile yapılan bir anlaşma gereği “Moody Fund” olarak adlandırılan yardım programından Türkiye’ye verilecek paranın verimlilik kurallarına uygun projeler karşılığı verilebileceği hükme bağlanmıştır. Bu anlaşma gereğince, 1954 yılında çıkarılan bir kararnameyle Türkiye’de verimlilik konusundaki ilk kamu girişimi olan, “Vekaletlerarası Prodüktivite Komitesi” kurulmuştur. Bu nedenle Doğru Cevap B seçeneği olur.

Belirli bir dönem içerisinde, bir işletme tarafından gerçekleştirilen üretim niceliği gerçekleşen (fiili) kapasite olarak tanımlanmaktadır.

En iyi oturma aracını bulmak için dikkat edilmesi gereken noktalar dört madde;

• Aktiviteye uygunluk
• Boy ve ağırlıklara uygunluk
• Kişi için en uygun yüksekliğin bulunması
• Kişi için en uygun duruşun bulunması

biçiminde özetlenebilir. Bu maddeler içerisinde "Kişi için en uygun ambiyansı oluşturmak" yer almadığından Doğru Cevap E seçeneği olur. 

İşletmede üretim esnasında bazen işleyiş çeşitli arızalarla ya da bakım-onarım için kesilebilir. Bu gecikmelerin ya da aksaklıkların sonucunda çoğunlukla teorik kapasiteye ulaşmak mümkün değildir. Teorik kapasiteden çeşitli duraklama ve aksaklıklar çıkarıldığında pratik kapasite elde edilir.

Düşük olarak planlanan işletme kapasitesi ise her ne kadar verimli çalışırsa çalışsın piyasanın talebine yetişemeyeceğinden pazar paylarını kaybetme riskini doğuracaktır. Bu nedenle birim üretim maliyetinin en düşük düzeyde tutulduğu bir işletme büyüklüğü planlamak gerekmektedir ki bu büyüklüğe kıvamlı büyüklük adı verilir.

Verimliliği arttırmak için kullanılan teknikler arasında stratejik planlama yoktur.

Peters ve Waterman’ın “Mükemmeli Arayış” isimli çalışmalarında işletmeleri başarıya götüren temel kültürel değerleri sekiz maddede toplamışlardır. Bu sekiz temel madde şu şekildedir; (1) eylemden yana olmak, (2) müşteriye yakınlık, (3) özerklik ve girişimciliği destekleme, (4) insanlar aracılığıyla verimlilik, (5) işin içinde olmak ve değerlerle yönlenmek, (6) en iyi bildiği işi yapmak, (7) yalın biçim, az kurmay ve (8) gevşek ve sıkı özelliklerin birlikte bulunmasıdır. Sıralanan bu sekiz maddede görüldüğü gibi işletmeler müşterilere mesafeli değil, tam aksine yakın olmalıdır.

İş yeri koşullarının çalışanlara uygun hâle getirilmesi konusunda ilk çalışmaları başlatan Robert Owen olmuştur. Endüstri Devrimi’nin İngiltere’de yarattığı olumsuz çalışma koşullarına karşı, kendi işletmelerinde çalışanlarına sunduğu insancıl çalışma koşullarının daha verimli sonuçlar verdiğini, böylece çalışanların iş başarısının arttığını kanıtlamıştır.

Ergonomi uzmanlık alanlarına göre; fiziksel, bilişsel ve örgütsel ergonomi olarak üç farklı şekilde incelenmektedir. Bu kapsamda, insanın fiziksel aktiviteleri ile ilgili olarak anatomik, antropometrik, fizyolojik ve biyomekanik özellikleri ile ilgili konular fiziksel ergonomi; insan ile sistemin diğer unsurları arasındaki ilişkiyi zihinsel süreçler açısından inceleyen bilişsel ergonomi; örgütsel yapıları, politikaları ve süreçleri de içeren sosyo teknik sistemlerin en iyilenmesi ile ilgili konular ise örgütsel ergonomi içerisinde değerlendirilmektedir.

Kullanılan yöntem ve teknikler, insanın davranışsal boyutları, çevresel etkiler göz önünde bulundurularak verimlilik yönetimi uygulanmalı ve verimlilik artışı için işletmenin bütün faaliyetleri, verimlilik artış ve yünetim biçimi bütünsel olarak ele alınmalıdır. Verimlilik artışı için aşağıdaki unsurların geliştirilmesi gerekir.
• Hammadde ve malzeme unsuru
• Emek unsuru
• Makine ve teçhizat unsuru
• Üretim ve kapasite unsuru
• Yönetim ve organizasyon unsuru

Metot etüdü bir iş yerinde veya iş yapılan bir ortamda, işlerin nasıl yapıldığı ve daha iyi nasıl yapılabileceği ile ilgilenmekte; her türlü israfın önlenmesi amacıyla bir faaliyetin yapılmasının en uygun yöntemini belirlemektedir.

Verimlilik ve etkinliği birbirinden ayırmayan Coelli (2005)'te ölçüm tekniklerini dört ana başlık altında toplamıştır. Bunlar;

1. En küçük kareler ekonometrik verimlilik modelleri
2. Toplam faktör verimliliği indisleri (Hicks-Morsteen yaklaşımı ve Malmquistik verimlilik indeks gibi)
3. Veri Zarflama Analizi
4. Stokastik sınır

olarak ifade edilebilir. Bu ölçüm teknikleri arasında RAPMODS-Ramsay Verimlilik Modeli bulunmadığından Doğru Cevap C seçeneğidir. 

Verimlilik : Çıktı (3000)/Girdi (12000) olduğuna göre sonuç: 0.25’dir.

Verimlilik, israf ve savurganlıktan uzak, kaynakları en uygun biçimde kullanarak üretmek demektir. Teknik anlamda verimlilik, “üretilen mal ve hizmet miktarı ile bu mal ve hizmet miktarının üretilmesinde kullanılan girdiler arasındaki oran” olarak tanımlanır ve çıktı/girdi olarak formüle edilir. Bu oranda “Çıktı” üretilen mal yada hizmetin; “Girdi” ise bunları üretirken kullanılan iş gücü, sermaye, enerji, hammadde vb. kaynakların fiziksel ya da finansal büyüklüğünü ifade etmektedir. Verimlilikteki temel amaç daha az kaynak (girdi) kullanarak, daha fazla ürün (çıktı) sağlayarak, yaşam kalitesini yükseltmektir. Bu nedenle Doğru Cevap A seçeneği olur. 

Atıl kapasite (Idle capacity): Herhangi bir üretim biriminde kullanılmayan kapasitedir.

İş gücü verimliliğini etkileyen faktörler örgütün işleyişi ile ilgili faktörler, Psikososyal faktörler, fizyolojik faktörler ve çalışma koşullarıdır. Bu faktörler arasında yan faktörler yoktur.

Ürün odaklı benchmarking, Stratejik benchmarking, Performans odaklı benchmarking, Süreç odaklı benchmarking odaklanılan noktaya göre örnek edinme türlerindendir.

İş dünyasında verime göre uygulanan ve aynı zamanda Taylor’un verimliliği arttırmak için önerdiği akord ücret sistemi “parça başına ücret” olarak yapılmaktadır. Saatlik, günlük, haftalık ya da aylık olarak yapılan ücret ise; çalışma süresine göre yapılan ücrettir.

Ramsay Verimlilik Modeli: ILO’da danışmanlık yapan ve Avustralya’da bir verimlilik merkezinin yöneticisi olan M. R. Ramsay tarafından geliştirilmiştir. İşletmelerin verimliliğini ve rekabet gücünü arttırmak amacıyla yöneticilere bütüncül bir bakış açısı sunan modelin avantajı elde edilmesi kolay mali verileri kullanmasıdır. Model işletme yöneticilerine etkili ve somut planlar geliştirilmesi, bütüncül bir bakış açısı sağlaması, karar verme sürecinde çeşitli eylem planlanları hazırlanması, değişimin incelenmesi ve işletmeler arası karşılaştırmalar yapılması konularında destek sağlar