"Hücrelerin etrafnı çevreleyen ve lipid moleküllerinden oluşan 2 tabakalı ince hücresel membran" tanımı lipid bilayer teriminin karşılığıdır.

Viroloji laboratuvarlarında çoğunlukla karbondioksitli inkübatörler kullanılır. Bu inkübatörler bağlantılı olan bir karbondioksit tüpünden aldığı karbondioksiti inkübatör iç ortamına arzu edilen oranlarda verir. İnkübatör iç ortamındaki havanın genellikle % 5 CO2 içermesi istenir. Böylece kültür ortamında kullanılan vasatların pH değerleri dengede tutulabilmektedir. Hücrelerin kültüre edilmesi ve virusların üretilmesi sırasında rutin olarak 37°C sıcaklık değerine ihtiyaç duyulmaktadır.

Prionlar, 132°C’de 60 dakika veya 135°C’de 18 dakika otoklavlandığında enfektivitesi azalır ancak tamamen ortadan kaldırılamaz. Doğru cevap C şıkkıdır. 

Hücrelerin Dondurulması

• Subkültür hazırlama prosedüründe açıklanan basamaklar takip edilerek hücreler pelet halinde elde edilir
• Bir miktar vasat ile sulandırılarak sayım yapılır ve en az 1×106 hücre/ml olacak şekilde sulandırılır
• Son sulandırmaya %10 dana serumu ve %10 DMSO eklenir
• Saklama tüplerine 1-2 ml hacimde paylaştırılıp derin dondurucuya kaldırılır.

Vakuol oluşumu

Bir virusun belli bir doku veya organdaki hücreleri enfekte edebilme yeteneği tropizm olarak tanımlanır. 

Aerosol: Öksürme- hapşırma vb nedenlerle solunum sisteminden çıkan ve havada uzun süre asılı kalabilen çok küçük damlacıkları ifade eder. Virusları taşıyan bu damlacıklar özellikle kapalı ortamlarda hastalıkların solunum havasıyla bulaşmasına neden olur.

Viruslerle bakteriler arasında 7 tane temel farklılık sayılabilir. Bunlar;

1. Üreme ortamı

2. Yapı ve çoğalma şekli

3. Nükleik asit tipi

4. Filtrelerden geçebilme

5. Büyüklük & Mikroskopi

6. Antibiyotiklere duyarlılık

7. İnterferona duyarlılık

D seçeneği bu farklılıklar arasına girmez.

Virüslerin direkt temasla bulaşabilmesi için hasta/enfekte birey ile duyarlı bir birey arasında fiziksel temasın olması gerekir.' 

Yukarıdaki ifade direkt temasla bulaşmaya örnektir.

Enfeksiyon sonrasında vücutta virüs eliminasyonunun beklenenden daha uzun sürmesi veya virüsün yaşam boyu elimine edilememesi durumuna persiste enfeksiyon adı verilmektedir.

Bir virüsün enfeksiyözite gücünün tesbit edilmesine Virüs titrasyonu adı verilir.

Embriyolu tavuk yumurtalar›na ekim için sıklıkla kullanılan 4 bölge vardır. Bunlar koryo-allantoik membran, koryo-allantoik boşluk, sarı kesesi ve amniyon kesesi’dir. Bu bölgelere hava kesesi tarafından veya yan taraftan ekimler yapılabilir.

Nemli sıcak hava ile sterilizasyon, Işınlama ile sterilizasyon ve Gaz ile sterilizasyon sterilizasyonda uygulanan yöntemlerdendir.

Sistemik enfeksiyon oluşturan bazı virusların organizmada yayılmadan önce vücuda
girdiği bölgede geçirdiği kısa süreli çoğalma evresine primer çoğalma adı verilir

Hücre kültürleri üretildikleri ortamlara göre stationer kültürler ve süspanse kültürler olmak üzere ikiye ayrılır. 1. Stationer Kültürler: Bu tip hücre kültürlerinde hücreler kültür kabı yüzeyine tutunarak çoğalırlar. ‹nkübatör raşarında (sabit kültür) veya özel bir düzenekle dönen bir sistem içerisinde (roller kültür = dönen kültür) inkübe edilebilirler. Roller kültürler şişelerde veya tüplerde hazırlanabilir. Stationer kültürlerde hücreler çoğunlukla kültür kabı yüzeyini tek tabaka halinde kaplamaktadır. Buna monolayer hücre kültürü denir. Hücrelerin monolayer tabakalanması özellikle virusların üretilmesi sırasında oluşacak sitopatolojik değişiklikleri (CPE) takip edebilmek açısından önemlidir. 2. Süspanse Kültürler: Bu tip kültürlerde hücreler kültür kabına tutunmadan hücre üretme vasatı içerisinde süspanse haldeyken çoğalmaktadır. Doğru cevap E’ dir.

Penetrasyon, hücre yüzeyine tutunmuş olan virionun hücre içine alındığı aşamadır.

Horizontal bulaşma direkt temasla, indirekt temasla, kontamine gıdalar aracılığıyla, aerojen yolla, artropod vektörler aracılığıyla ve iatrojenik yolla gerçekleşebilir. Virüslerin anneden-yavruya plazenta aracılığıyla nakledilmesine transplazental bulaşma denir ve vertikal bulaşma olarak sınıflandırılır.

Birçok virus türü hücre kültürlerinde çoğalma sırasında enfekte veya dejenere hücrelerden oluşan üreme odakları şekillendirir. Sınırları belirli olan ve çoğunlukla
hücre erimesi, dejenerasyonu veya proliferasyonu ile karakterize olan bu üreme
alanları plak olarak tanımlanır.