E şıkkı doğrudur. Kuruluş ve çalışma biçimlerine göre mahkemeler, tek hâkimli mahkemeler ve çok hâkimli (toplu) mahkemeler olarak ikiye ayrılırlar. Tek hâkimli mahkemeler, yalnızca bir tek hâkimin görev yaptığı mahkemelerdir. Bu tek hâkim, o mahkemede açılan bütün davaları görür ve karara bağlar. Dava ile ilgili olarak mahkemece yapılması gereken bütün işlemler, o hâkim tarafından gerçekleştirilir. Bu mahkemelere örnek olarak sulh hukuk, asliye hukuk ve asliye ceza mahkemeleri gösterilebilir. 

Görülmekte olan bir dava hakkında Türkiye Büyük Millet Meclisinde (T.B.M.M.) yargı yetkisinin kullanılması ile ilgili soru sorulamaz; görüşme yapılamaz veya herhangi bir beyanda bulunulamaz (Anayasa m. 138, III).

Yakın zamana kadar, genel idari yargı kolunun yanı sıra, asker kişileri ilgilendiren ve askerî hizmete ilişkin olan idari işlem ve eylemlerin yargısal denetiminin gerçekleştirildiği bağımsız bir yargı kolu olarak “askeri idari yargı”dan da söz etmek mümkündü. Bu yargı kolunda görev yapmak üzere, 1961 Anayasası’nın 140. maddesinde yapılan değişiklikle "Askeri Yüksek İdare Mahkemesi" kurulmuştu. Askeri Yüksek İdare mahkemesi, 1982 Anayasası’nın 157. maddesinde de bir yüksek mahkeme olarak düzenlenmiş; mahkemenin kuruluş ve görevlerini göstermek üzere 04.07.1972 günlü ve 1602 sayılı Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu (1602 s. K.) çıkarılmıştı. Bu mevzuat çerçevesinde Askeri Yüksek İdare Mahkemesi, askerî olmayan makamlarca tesis edilmiş olsa bile, asker kişileri ilgilendiren ve askerî hizmete ilişkin idari işlem ve eylemlerden doğan uyuşmazlıkların ilk ve son derece mahkemesi olarak yargı denetimini ve diğer kanunlarda gösterilen görevleri yapmaktaydı (Anayasa mülga m. 157; 1602 s. K. m. 20). Bununla birlikte, Anayasa’da değişiklik yapan 6771 sayılı Kanun’un yürürlüğe girdiği tarih (16.04.2017) itibarıyla Askerî Yüksek İdare Mahkemesi kaldırıldı. Bu çerçevede, 2017 yılı itibariyle Türk Yargı Örgütü sistemimiz içinde bağımsız bir yargı kolu olarak “askeri idari yargı”nın varlığından söz etmek mümkün değildir (Anayasa m. 142, II; 6413 s. K. m. 32-35). Bundan böyle, bu yargı kolunun görev alanına giren uyuşmazlıkların genel idari yargıya tâbi olacağı söylenebilir. Doğru cevap B'dir.

Başkanlık Kurulunun kararlarına karşı ilgililerce Başkanlar Kuruluna yedi gün içinde itiraz edilebilir.

İstinaf mahkemeleri de denilebilecek ikinci derece mahkemeleri ise, konusu uyuşmazlığın maddî ve hukukî yönünün tekrar incelenmesi olan istinaf kanun yoluna başvuru mercileri olup, ilk derece mahkemeleri ile üst derece mahkemeleri arasında yer alan mahkemelerdir.

İdare mahkemelerinde, birer başkan ile yeteri kadar üye bulunur. mahkeme kurulları, başkan ile iki üyeden oluşur; üye tam sayısı ile toplanır ve oy çokluğu ile karar verir.  Aynı yargı çevresinde birden fazla idare mahkemesinin faaliyet gösterdiği hâllerde, özel kanunlarda başkaca hüküm bulunmadığı takdirde, ihtisaslaşmanın sağlanması amacıyla, gelen işlerin yoğunluğu ve niteliği dikkate alınarak, mahkemeler arasındaki iş bölümü Hâkimler ve Savcılar Kurulu tarafından belirlenebilir. İdare mahkemelerinin olağan çalışma yöntemi kurul olarak toplanıp karar vermedir. Bununla birlikte, uyuşmazlık miktarı her yıl yeniden belirlenen “yeniden değerleme oranı”nda arttırılan parasal sınırı aşmayan ve konusu belli parayı içeren idari işlemlere karşı açılan iptal davaları ile tam yargı davaları, kurul halinde değil, idare mahkemesi hâkimlerinden biri tarafından çözümlenir. İdare mahkemeleri, idari yargı kolu içerisinde genel görevli mahkemelerdir. İdare mahkemeleri, vergi mahkemelerinin görevine giren davalarla ilk derecede Danıştayda çözümlenecek olanlar dışındaki iptal davalarını, tam yargı davalarını, tahkim yolu öngörülen imtiyaz şartlaşma ve sözleşmelerinden doğan uyuşmazlıklardan hariç, kamu hizmetlerinden birinin yürütülmesi için yapılan idari sözleşmelerden dolayı taraflar arasında çıkan uyuşmazlıklara ilişkin davaları ve diğer kanunlarla verilen işleri çözümler. Doğru cevap B'dir.