Örgütleme, yönetim sürecinin ikinci fonksiyonudur. Örgütleme fonksiyonu kapsamında öncelikle örgüt içerisinde yapılacak işlerin tanımlanması, bu işleri yerine getirecek kişilerin istihdam edilmesi, örgüt içerisindeki yetki ilişkilerinin tanımlanması, komuta zincirinin kurulması ve personelin çalışmalarının koordine edilmesi gibi faaliyetler yerine getirilecektir. Örgütleme temel olarak yöneticilerin kurmak ve devamlılığını sağlamak durumunda olduğu yapılar ve sistemler ile ilgili yönetim fonksiyonudur.

Yönetsel etkililik, örgütün hedeflerine ulaşırken kullanılan girdi­ miktarı ­ile ­ilgi­li­di­r ve dolayısıyla örgütün belirlenen amaçlara ulaşma düzeyini ifade etmektedir. Beşeri kaynaklar, örgüt içerisinde çalışan bireylerdir. Sermaye kaynakları, üretim sürecinde kullanılan makine ve ekipmanlardır. Denetim, örgütün elde etmiş olduğu sonuçların izlenmesi, bu sonuçların ölçülmesi ve gerektiğinde düzeltici adımların atılmasıdır. Yönetsel etkinlik ise, örgütün hedeflerine ulaşırken kullanmış olduğu kaynaklar ile ilgili bir kavramdır.

İlk olarak yöneticiler, karar alma yolu ile çözülecek olan sorunu tanımlamalıdırlar. Problemler genelde istenen durum ile mevcut durum arasında bir farklılık olduğunda kendilerini gösterirler. İkinci olarak yöneticiler, izlenecek eylem hakkındaki yargıları yönlendirecek standartlar olan karar alma kriterlerini tanımlamalıdır. Üçüncü olarak yöneticilerin eldeki kriterleri, önemlilik derecelerine göre tartması gerekmektedir. Buradaki ölçüm, örgütün genel hedefleri göz önüne alınarak yapılmalıdır. Dördüncü olarak yöneticiler, seçenek yol haritaları oluşturmalıdırlar. Sonraki adımda, yöneticilerin seçenekleri, ağırlığa sahip kriter ile kıyaslaması ve bir seçeneği seçmesi gerekmektedir. Altıncı olarak yöneticilerin bu seçimlerini uygulamaya koymaları gerekmektedir. Son olarak makul bir süre için yöneticiler, elde edilen çıktıları değerlendirmeli ve yapılan seçimin uygun olmadığına karar almalıdırlar.

İşletme yönetiminde etik ilkeler kadar etik dışı davranışlar da söz konusudur. Başarılı bir yönetim için nasıl etik ilkelere uymak gerekiyorsa aşağıda örnekleri verilen etik dışı davranışlardan da kaçınmak gerekmektedir. Etik dışı davranışlar şunlardır:

Ayrımcılık, kayırma, rüşvet alma/verme, psikolojik yıldırma (mobbing), ihmal ve yolsuzluktur.

Tepe yöneticilerin ağırlıklı olarak sorumlu olduğu stratejik planlama örgütün ya da işletmenin ana hedeerinin ve bunlara ulaşmayı sağlayacak örgüt çapındaki, ürün geliştirme, coğrafik genişleme, farklılaşma gibi, stratejilerin belirlenmesi sürecidir. Stratejik amaçlara ulaşabilmek için bütünleşik yaklaşımı tanımlayan stratejik planlar, örgütün misyonu çerçevesinde örgütsel etkililik ve etkinlik ilkeleri dikkate alınarak oluşturulur.

İlk olarak yöneticiler, karar alma yolu ile çözülecek olan sorunu tanımlamalıdırlar. Problemler genelde istenen durum ile mevcut durum arasında bir farklılık olduğunda kendilerini gösterirler. Örneğin; bir firmanın, karlılık ve büyüme hedeflerinin gerçekleştiremediği bir durumda aradaki farklılık bir soruna işaret edecektir. İkinci olarak yöneticiler, izlenecek eylem hakkındaki yargıları yönlendirecek standartlar olan karar alma kriterlerini tanımlamalıdır. Bir yöneticinin, şirketin araç filosuna eklenecek araç model için bir karar alması gerektiğini düşünün. Burada, karar kriterleri olarak, fiyatı, yakıt verimliliğini, güvenirliliğini, performansı ve stili seçebilir. Üçüncü olarak yöneticilerin eldeki kriterleri önemlilik derecelerine göre tartması gerekmektedir. Dördüncü olarak yöneticiler, seçenek yol haritaları oluşturmalıdırlar. Sonraki adımda, yöneticilerin seçenekleri, ağırlığa sahip kriterlerle kıyaslaması ve bir seçenek seçmesi gerekmektedir. Altıncı olarak, yöneticilerin bu seçimlerini uygulamaya koymaları gerekmektedir. Son olarak, yöneticiler,  makul bir süre içinde, elde edilen çıktıları değerlendirmeli ve yapılan seçimin uygun olup olmadığına karar vermelidir.

Frederick W. Taylor iş hayatına Philadelphia’da bulunan Midvale Çelik işletmesinde ustabaşı olarak başlamıştır. İlk gözlemlerinden biri işçilerin becerilerinin altında bir hızda çalışıyor oldukları şeklinde olmuştur. Taylor, çelik işçilerinin yaptıkları işin tüm unsurlarını incelemiştir. Sonunda her bir işçinin ne kadar üretmesi gerektiğini belirlemiş, bu işin yerine getirilebilmesi için en etkin yolu tasarlamaya çalışmıştır. Bundan sonraki aşamada parça başı ücret sistemini uygulamaya koymuştur. Böylece tüm işçilere aynı ücreti ödemek yerine, kendisine ait hedeflere ulaşan ve bu hedefleri aşan işçilere yapılan ödemeyi arttırmıştır.

Sosyal sorumluluk genel anlamda, işletmenin çalışanlarına, müşterilerine ve genel olarak topluma fayda sağlayacak şekilde ilişkilerini etik bir çerçevede yürütme yükümlülüğünü ifade etmektedir. İşletmenin sosyal sorumluluk yükümlülüklerine uyma-sının bazı maliyetleri olsa da genel olarak sağlayacağı faydalar çok daha fazladır. Öncelikle sosyal sorumluluk sahibi işletmeler toplumda olumlu bir imaja sahip olacaktır. Ayrıca bu tür işletmeler kaynakların kullanımı ile ilgili olarak paydaşları ile çok daha az sorun yasayacaktır. Sosyal sorumluluk algısı müşterilerin işletmeye olan bağlılıklarını olumlu yönde etkileyecektir. Son olarak araştırmalar göstermektedir ki, kurumsal sosyal sorumluluk ilkelerine uyum gösteren işletmelerin finansal performansları artmakta ve bu tür işletmeler daha nitelikli is gücünü kendilerine çekebilmektedir.

İlk olarak yöneticiler, karar alma yolu ile çözülecek olan sorunu tanımlamalıdırlar. Problemler genelde istenen durum ile mevcut durum arasında bir farklılık olduğunda kendilerini gösterirler. İkinci olarak yöneticiler, izlenecek eylem hakkındaki yargıları yönlendirecek standartlar olan karar alma kriterlerini tanımlamalıdır. Üçüncü olarak yöneticilerin eldeki kriterleri, önemlilik derecelerine göre tartması gerekmektedir. Buradaki ölçüm, örgütün genel hedefleri göz önüne alınarak yapılmalıdır. Dördüncü olarak yöneticiler, seçenek yol haritaları oluşturmalıdırlar. Sonraki adımda, yöneticilerin seçenekleri, ağırlığa sahip kriter ile kıyaslaması ve bir seçeneği seçmesi gerekmektedir. Altıncı olarak yöneticilerin bu seçimlerini uygulamaya koymaları gerekmektedir. Son olarak makul bir süre için yöneticiler, elde edilen çıktıları değerlendirmeli ve yapılan seçimin uygun olmadığına karar almalıdırlar.

örgütsel çevre, örgütün (işletmenin) bir bölümünü ya da bütününü etkileme potansiyeline sahip tüm faktörler olarak tanımlanabilir

Duruma örgütler açısından bakıldığında, ölçeğinden ve faaliyet alanından bağımsız olarak tüm örgütlerin çevrelerinde bulunan dört temel kaynak türünden yararlandığını söyleyebiliriz. Bu kaynaklar; insan kaynakları, finansal kaynaklar, fiziksel kaynaklar ve b­ilg­i olarak sıralanabilir.

Aşağıda örgüt kültürünün ortaya çıkısı ve sürdürülmesine yönelik bir model sunmaktadır:

Bir işletmenin kültürünün ortaya çıkısındaki en önemli faktörler arasında işletmenin kurucusunun değerleri, tercihleri ve sektörün işletmeden talepleri vardır.

Sınırlı akılcılık ve tatmincilik belirsizlik ve karmaşa ortamlarındaki karar alma yaklaşımlarıdır. Sınırlı akılcılık karmaşık problemler oluşturma, bu problemleri çözmek için gerekli olan bilginin toplanması ve işlenmesi, dolayısıyla bu problemleri rasyonel bir şekilde çözmek yeteneklerimizdeki sınırları (kısıtları) ifade etmektedir. Bu kısıtlar nedeniyle yöneticiler ellerindeki bilginin ancak bir kısmını yeterli düzeyde işleyerek etkili uygulamaya dönüştürebilirler.

Hawthorn araştırmaları adı altında bir dizi deney gerçekleştirilmiştir. Yapılan deneylerden birinde grup verimliliği ile ücret sistemi arasındaki ilişkiler araştırılırken grubun verimliliği üzerinde ücretten çok grup baskısı, kabul ve güvenlik gibi faktörlerin etkili olduğu tespit edilmiştir. Böylece sonuç olarak araştırmacılar, bireylerin işle ilişkili davranışları üzerinde sosyal normların ve grup standartlarının etkili olduğu sonucuna ulaşmışlardır. Böylece Hawthorne araştırmalarının sonucunda iş yerindeki psikolojik ve sosyal faktörlerin önemi anlaşılmıştır. Araştırmanın sonuçları, işletme yönetimine bakış üzerinde önemli etkiler yaratmıştır.

Yönetim, başkaları vasıtasıyla örgütsel faaliyetlerin yerine getirilmesinin sağlanmasıdır

Davranışsal yönetim yaklaşımlarının gelişimi sürecinde ismi en çok geçen çalışmalardan biri Douglas McGregor’un X ve Y teorileridir.