Yalnız I

I ve II

I ve III

II ve III

I, II ve III

İlyada’da zihin kavramı doğrudan ele alınır.

İlyada’nın kahramanlarının, bugün anladığımız anlamda, özerk bir bilince sahip bireyler olarak davranmak yerine, tanrılara ve kahinlere danışarak davrandığı görülür. 

Destanın konusu bireyin nerede kendi istenci, özerk bilinciyle hareket ettiği, nerede Tanrıların yönlendirmesiyle hareket ettiğinin net olmasıdır. 

İlyada’nın karakterlerini eyleme geçiren şey, bilinçli planlama, akıl yürütme ve güdülenmedir.

İlyada’nın diline baktığımız zaman bugün kavrama, algılama, hissetme, bilinçli olma gibi zihinsel kavramlarla ilgili ifadeler yoktur.

Kartezyen Felsefe

Epistemolojik Ölçüt

Yanılmazlık

Birinci şahıs önceliği

Fizikalizm

Hume çatalı

Hume'un usturası

Hume sarkacı

Transendental bilinç

Tabula rasa

Epistomoloji

Deneycilik

İzlenimcilik

Dışavurumculuk

Algı kuramı

Yalın ideler

Doğuştan ideler

Bileşik ideler

İkincil nitelikler

Birincil nitelikler

Zihin felsefesi genel olarak  felsefe içinde merkezi bir yere sahiptir.

Zihin kavramı zihin felsefesinin temel  kavramıdır.

Zihin felsefesi felsefenin diğer disiplinleriyle birçok noktada ayrışır.

Zihin felsefesinin büyük oranda örtüştüğü alanlardan birisi dil felsefesidir.

Zihin felsefesinin en çok örtüştüğü alan metafiziktir.

Salt bedenin içinde bulunan bir şey değildir; bedene içkindir.

Durağan bir şey olup, biçimlendirici bir güce sahiptir.

Yaşamsal işlevlerin tümünü içerir.

Bedene canlılık veren ilkedir.

Bedendeki organların işlevlerini yerine getirmesini sağlar.

Zihin

Bilinç

Bireysellik

Öznellik

Kendilik

Bir karenin ne olduğunu anlamak için, bir kare gördüğümüzde onun kare olduğunu bilebilmemiz, kareler hakkında fikir yürütebilmek için de zihnimizde bir kare idesine sahip olmamıza gerek yoktur. 

Descartes akılcı bir düşünür olarak ideyi kavram anlamında kullanır ve zihnimizde meydana geliş nedenlerine bağlı olarak üç türlü ide bulunduğunu söyler.

“Bu idelerden bazıları benimle doğmuş, diğer bazıları yabancı olup dışarıdan gelmiş, bazıları da bizzat benim tarafımdan yaratılıp uydurulmuş gibi görünüyor.” diyerek kendisine dışardan, duyular aracılığıyla gelen ideler hakkında asla yanılmayacağını iddia etmektedir.

Descartes’a göre açıklık ve seçiklik, zihnin kavrayışında en yüksek nokta ve bir şeyin doğruluğunun yanılabileceğinin bir kanıtıdır.

Descartes, açık seçik ayrımını iyi ya da kötü yargılarda bulunmamanın yollarını araştırmak amacıyla yapmaktadır.

René Descartes

Sigmund Freud

Franz Brentano

Ludwig Wittgenstein

Gilber Ryle

Anaximandros

Thales

Anaksimenes

Herakleitos

Parmenides

Platon’un felsefi görüşlerinin şekillenmesinde evrende, süre giden değişim içinde bir töz olduğu görüşünü ileri süren Herakleitos‘un ve duyum dünyasının görünüşten ibaret olduğunu ileri süren Elealı Parmenides’in etkisi büyüktür. 

Sofist Gorgias’ın iddia ettiği gibi, şeylerin bilgisine sahip olmak imkansızsa duyumun geçici, değişen nesnelerinin ötesinde, değişmeyen ve mükemmel nesneler dünyası olmalıdır; filozofun amacı da bu dünyayı keşfetmektir.

Antik Yunanda, sistematik felsefe anlayışının ilk temsilcisi olarak kabul edilen Platon’un felsefesinin temelinde, duyularımızla bildiğimiz dünyanın, tam olarak gerçekliğinin olmadığı inancı yatar. 

Platon, Herakleitos’un ve Parmenides’in birbirinden farklı yollardan gösterdiği gibi, duyularla algılanan dünyanın değişemez olduğunu, mükemmel olduğunu, değişmeyeceğini düşünür.

Öte yandan, kesin olan, hataya açık olmayan bilgi, Platon’a göre, kalıcı ve mükemmel olmayan bir şeyin bilgisi olmalıdır. 

Protagoras’a göre, herkesin deneyimi nesneldir.

“Gerçeklik”sadece bir tanedir, nettir.

Protagoras’ın realistliği onu, nesnel bir yaklaşıma götürmüştür. 

Protagoras, bütün bilgimizin, yalnızca deneyimimizden geldiğini savunan en ünlü sofistlerden biridir. 

Protagoras da diğer sofistler gibi, hakikatin göreceli olmadığını ve sadece tek bir doğru olduğunu savunur. 

Beden ve soluğun aksine, yalnızca aklın ya da zihnin tam anlamıyla insana ait olduğu

Akıl yürütmeyle yargıda bulunma arasında bir farklılık olmadığı

Herkesin öleceğine ve Tanrıların yanına gideceğine

Kendisinin bir beden, bir soluk ve bedenimizi yöneten kısım olan zihinden oluştuğumuzu

Doğal olan, evrensel doğanın düzen ve aklıyla uyumlu olan

Platon

Aristoteles

Herakleitos

Augustinus

Marcus Aurelius

İlyada

Odysseia

Apollon ve Dafni

Titanomahia

Prometheus

David Hume

Rene Descartes

John Locke

Immanuel Kant

George Berkeley

Aurelius

Platon

Sokrates

Eflatun

Aristo

İnsan zihninin özünü anlamaya ve zihni tanımanın bedeni tanı­maktan daha kolay olduğuna ilişkindir.

Maddesel şeylerin özünün, bir kere daha Tanrı ve Tanrının var­lığına ilişkinliğidir.

Tanrı’ya ve Tanrının varlığına ilişkindir. Descartes’ın zihin üzeri­ne düşünmesi onu, Meditasyon’da Tanrı üzerine düşünmeye sevk etmiştir.

Maddesel şeylerin varlığına ve insanın ruhuyla bedeni arasın­daki gerçek ayrılığa ilişkindir.

Doğruya ve yanlışa ilişkindir. İnsanların yaptık­ları hataların kökenini araştırmaya ve bu yanlışlıklardan ve hatalardan Tanrının sorumlu olmadığını göstermeye yöneliktir.