Soğuk Savaş’ın sona ermesiyle yeni tehdit odaklarının tanımlanması, Türkiye için yeni bir strateji ihtiyacını doğurmuştur. 1990’lı yılların ilk yarısında askeri stratejinin temel motivasyonu Soğuk Savaş sonrası dönemde yalnızca NATO’ya dayanılarak güvenliğin sağlanamayacağı, dolayısıyla Türkiye’nin kendi stratejisi­ni belirlemesi gerektiği düşüncesi olmuştur. Bu düşüncede Türkiye’nin Sovyetler Birliği’ni çevreleme kapsamında NATO için önemini yitirmesi, ayrıca Avrupa’da NATO’yu dışarıda bırakacak bir güvenlik yapılanmasına dair girişimler nedeniyle Avrupa güvenlik şemsiyesinden dışlanma endişesi etkili olmuştur. Bu çerçevede, ülkenin aynı anda iki bölgede savaşırken, içten gelecek saldırılara karşı da ha­zırlıklı olmak üzerine kurulu yeni bir strateji gündeme gelmiştir. İkibuçuk Savaş Stratejisi olarak da adlandırılan bu stratejide Yunanistan’la birlikte güneyde Suri­ye, içerde de PKK önemli tehdit odağı olarak hesaba katılmıştır.