Aile dinamiklerinin temel ilkesi sistemler anlayışına dayanmaktadır. Bir üyenin davranışı doğrudan ya da dolaylı olarak diğerlerini etkiler. Ailede sorun yaşayan bireyin davranışları diğer üyelerin davranışlarını, tepkilerini ve davranışı değiştirmeye yönelik çabalarını etkilemektedir. Aile üyeleri sürekli birbiriyle etkileşimde bulundukları için bağlılık ve uyum özellikleri gelişmektedir. Ailede eşler arasındaki ilişki temeldir. Eşler karşılıklı insan ilişkilerinde model olarak çocuğun aile içinde eğitilmesini sağlar. Farklılıkların tartışılması, gereksinimlerin karşılanması, birlikte karar alma, çatışmaları yönetme, bağlılık gereksinimlerinin giderilmesi, ileriye dönük konularda bir eşin diğerine karşı davranışları tüm aile üyeleri arasındaki iletişimi etkiler. Ayrıca, çocuk bakımı, beslenmesi, rehberliği ve disiplininde esas sorumluluğu olan kişiler ebeveynlerdir. Ebeveynlerle etkileşim çocuklara otorite ve gücü elinde tutan kişilerle ilişki konusunda deneyim sağlar. Ebeveynlik tutumları ile ilgili yaşanan sorunlar ciddi kişilerarası çatışmalara ve çocuklarda aile düzenini reddetme ve evden kaçmaya neden olabilmektedir. Kardeşler arasındaki ilişkiler ise, çocuklarda tartışma kalıplarını geliştirme, işbirliği yapma, karşılıklı destek verme gibi konularda becerilerin kazanılmasını sağlar.

Aile danışmanlığı ile ilgili olarak alan yazında birçok farklı tanım bulmak mümkündür. Kuzgun (1991) aile danışmanlığını “aile bireyleri arasın­daki sağlıklı ortamın desteklenebilmesi için aile bireylerine sunulan psikolojik yardım” olarak ta­nımlamaktadır.

Tutku

“Geniş toplumsallaşma” özelliği gösteren kültürler, bireyciliği, bağımsızlığı ve bireyin kendisini ifade etmesini, ailedeki ve yakın çevredeki toplumsallaşma kaynakları aracılığıyla destekler. “Dar toplumsallaşma” özelliği gösteren kültürler ise itaati ve uyma davranışını en yüksek değer olarak kabul eder ve kültürel beklentilerin yerine getirilmemesi hoş karşılanmaz.

Serbest/ilgisiz anne baba tutumu

çocuğun içinde bulunduğu toplumun inançlarını, tutumlarını ve kendisinden
beklediği davranışları öğrenmesi sosyalleşmeyle ilggilidir.

"En ince farklılıkların farkındalığını geliştirmeyi hedeflemelidir" özelliği II numaralı seçenekte açıklanmıştır. Doğru cevap B'dir.

Dünyada 1970’li yıllarda örgütlülüğünü tamamlayan aile danışmanlığı / aile terapisi alanının
Türkiye’deki gelişimi 1980’li yıllarda hızlanmıştır.

Öğrenme güçlüğü ABD Ulusal Öğrenme Bozukluğu Kurulu tarafından yapılan tanıma göre; konuşma, dinleme, okuma, yazma, matematik
ve akıl yürütme yeteneklerinin kazanılmasında ve kullanılmasında önemli derecede güçlüklerle kendini gösteren heterojen bir grup bozukluktur.

Ainsworth “Yabancı Durum Testi” denilen testte, 11-17 aylık bir çocuğu yirmi dakika boyunca bir oyun odasında gözlemlemiştir. Bu arada çocuğun annesi ile bir yabancı, belirli aralıklarla odaya girip çıkmışlar ve çocuğun verdiği tepkiler videoya kaydedilmiştir. Ainsworth’un bu çalışmaları doğrultusunda, bağlanma şekilleri şu şekilde açıklanmıştır (Santrock, 2013): Güvenli Bağlanmış Bebek/Çocuk: Güvenli bağ oluşturan bebek, annesi ile aynı ortamda iken rahat ve huzurludur. Güvensiz Kaçınan  Bebek/Çocuk: Güvensiz kaçınan bağ oluşturan bebekler, annesi ile aynı ortamda iken annenin varlığından habersizmiş gibi davranmaktadırlar. Güvensiz Dirençli Bebek/Çocuk: Annelerinin yardımcı olacağına ilişkin fazla güven geliştirmeyen çocuktur. Güvensiz Dağınık Bebek/Çocuk: Bu tür çocuklar, şaşkın ve korkulu gözükür.

Güvensiz Dirençli Bebek/Çocuk; annele­rinin yardımcı olacağına ilişkin fazla güven geliştirmeyen çocuktur. Kendine bakım ve­ren kişiyi yanından kısa süre bile olsa ayır­mak istemez ve bu durumu aşırı ağlama davranışıyla protesto eder. Doğru cevap D’dir.

6-9 yaşlar arasında

Tepkisel Yeme Bozukluğu

Demokratik tutum; en sağlıklı, olumlu ve en başarılı olan tutumdur. Bu tutuma sahip aileler tutarlı, kararlı ve güven vericidir.Ev kuralları birlikte konur ve hem ebeveynler hem de çocuklar bu kurallara uymak için gayret sarf ederler. Anne baba çocuk iletişimine önem veren bu tutumda, ebeveynler çocuğun ilk elden yaşam deneyimleri kazanmasına fırsat verirler ve bu deneyimlerinde her zaman çocuğun yanında ve destekleyicidirler.

Bilişsel davranışçı aile terapisinde kullanılan temel tekniklere bakıldığında psikoeğitim, edimsel koşullama, kontratlar yapma, klasik koşullama, şekillendirme ve sönme gibi tekniklerden bahsedilebilir.

Aşırı hoşgörülü tutuma benzer bir tutum da aşırı koruyucu tutumdur. Bu tutumda ebeveyn kontrol ve denetimi çocuğun hayata atılmasını ciddi şekilde zorlaştırır. Öyle ki adeta çocuklarını cam bir fanusta büyütürler Aşırı koruyup kollayan anne babalar çocuklarını kucaklarından indirmez, her şeyi onun adına düşünüp yaparlar. Çocukları­na zarar gelmesin diye pek çok ortama girmezler, hasta olmasın, yorulmasın, üşümesin diye pek çok deneyimi çocuğun yaşamasına ve kendi kendine yeni beceriler kazanmasına izin vermezler. Abartı­lı bir sevginin olduğu bu aileler genellikle aşırı is­tenilen ya da tek çocuğu olan ailelerdir. Bununla birlikte çocukta bir sağlık sorunu var ise ya da aile çocuklarından birini hastalık veya kaza nedeniyle kaybetmiş ise bu tutum karşımıza çıkabilir. Aşağı­daki örnek anne-babanın aşırı koruyucu tutumuna ilişkin izler taşımaktadır. 6 yaşındaki çocuk lösemi (kan kanseri) tedavisi olur ve iyileşir. Aile ve çocuk tedavi sürecinde çok sıkıntı yaşar. Çocuk iyileşip, tedavi bittikten sonra anne-babanın davranışları hastalık öncesine göre çok değişir. Artık çocukları­nı üşümesin, yorulmasın diye mümkün olduğunca dışarı çıkarmazlar. Doğru cevap B’dir.

Ailelere yönelik eğitim programlarının hazırlanabilmesi için öncelikle ailelerin temel gereksinimlerinin belirlenmesi gerekmektedir

Son Çocukluk

Çocuklarda bir davranışın problem davranış olarak değerlendirilmesi için yaşa uygunluk, aşırılık, süreklilik ve cinsiyete dayalı rol beklentileri ölçütlerinin göz önünde bulundurulması gerekir.