Sigorta işletmelerinin en önemli amacının “güven sunmak” olduğu söylenebilir. Bununla birlikte söz konusu işletmeler güven sunarken başka pek çok amaca da hizmet etmektedirler. Bunlardan bir kısmı aşağıdaki gibi örneklendirilebilir:

• Sigorta işletmeleri, güvence hizmeti sunmak suretiyle, toplumsal ve ekonomik gelişmeye katkı sağlarlar.
• Sigorta hizmetinin sunulmasında aracılık ederler.
• Tasarruf fikrinin gelişmesine, sigortalılardan toplanan primler sayesinde ekonomide yatırıma elverişli bir fonun oluşmasına ve sermaye birikimine aracılık ederler.
• Hizmet sektöründe istihdam yaratırlar.
• Vergi ve diğer ödemeler ile devlete kaynak yaratırlar.

Sigortalılardan toplanan primler sayesinde ekonomide yatırıma elverişli bir fonun oluşmasına aracılık ettiklerinden, sermaye azalmasına değil birikimine imkan yarattıklarından seçenek yanlıştır. Doğru cevap C’dir.

Muhasebe uygulamalarında envanter işlemleri genel olarak aşağıdaki sıraya göre yapılır:
1. Dönem sonunda muhasebe kayıtlarına göre genel geçici mizan düzenlenir.
2. Muhasebe dışı envanter işlemleri yapılarak iktisadi kıymetlerin gerçek durumu tespit edilir.
3. Muhasebe dışı envanter sonuçları ile genel geçici mizan karşılaştırılır, varsa farklar bulunur.
4. Bulunan farkların sebeplerine göre gerekli düzenleyici muhasebe kayıtları yapılarak muhasebe
içi envanter işlemleri yapılır.
5. Muhasebe kayıtları ile envanter sonuçlarının uyumu sağlanarak genel kesin mizan düzenlenir.
6. Daha sonra finansal tablolar düzenlenir.

Birkaç sigorta işletmesinin bir araya gelerek büyük çaptaki risklerin sigortalanması için birliktelik oluşturduğu görülür. Bu şekildeki birliktelik sayesinde sigortaya konu olan risk gerçekleştiğinde, tazmin edilmesi gereken tutar sigorta şirketleri tarafından paylaşılır. İşte sigorta şirketlerinin bu şekildeki uygulamalarına “koasürans” diğer bir ifadeyle birlikte sigorta adı verilir.

Sigorta en basit anlamda, ileride meydana gelme olasılığı bulunan tehlikeden doğacak zararın
giderilmesinin, önceden yapılan ödemeler (prim) karşılığında güvence altına alınmasıdır

Duran varlıklarda, varlığın kullanımı ve teknolojik geliş meler nedeniyle varlığın modasının geçmiş olmasından dolayı ortaya çıkabilecek eskime, yıpranma ve tükenme şeklindeki değer kayıplarını dikkate alarak, duran varlıkların faydalı ömürlerini tahmin etmek ve bu süre içerisinde söz konusu varlıkların elde etme maliyetini gider olarak muhasebeleştirmek için amortisman ayrılır.

Şirketin varlıklarını, alacak ve borçlarını doğrudan etkilemeyen, işletme için veya mali bilgilerden yararlanacaklar için önemli olan, izlenmesi gereken, para ile ifade edilebilen çeşitli tasarruflarla, özellikle akitlerle, ilgili bilgileri ve istatistiki bilgileri asli hesaplar dışında; muhasebe kayıt ve kurallarına uygun ve karşılıklı olarak izlendiği hesaplar nazım hesapları oluşturur

Üye ülke mevzuatlarının kuruluş giderlerinin aktifte gösterilmesine izin verilmesi halinde, bu giderlerin en çok beş yıl içinde itfa edilmeleri gerekir.

Varlıkları ve bu varlıkların kaynağını gösteren finansal tablo bilançodur.

“Bankalarca Karşılık Ayrılacak Kredilerin ve Diğer Alacakların Niteliklerinin Belirlenmesi ve Ayrılacak Karşılıklara İlişkin Esas ve Usuller Hakkında Yönetmelik” düzenlenmiştir. Bu yönetmeliğe göre bankalar, kredi ve diğer alacaklarını tahsili ile borçluların kredi değerliliğine göre aşağıda belirtilen gruplara göre sınıflandırılırlar.
• Standart nitelikli krediler
• Yakın izlemedeki krediler; anapara ve faiz ödemeleri öngörülen tarihten itibaren 90 günü geçmeyen şekilde geciken krediler.
• Tahsil imkanı sınırlı krediler; anapara ve faiz ödemeleri öngörülen tarihten itibaren 90 günden fazla geciken ancak 180 günü geçmeyen şekilde geciken krediler. (Karşılık oranı: %20)
• Tahsili şüpheli krediler; anapara ve faiz ödemeleri öngörülen tarihten itibaren 180 günden fazla geciken ancak 1 yılı geçmeyen şekilde geciken krediler. (Karşılık oranı: %50)
• Zarar niteliğinde krediler; anapara ve faiz ödemeleri öngörülen tarihten itibaren 1 yıldan fazla geciken krediler. (Karşılık oranı: %100)

Alacaklı cari hesap sahipleri, istediklerinde kendi hesaplarında bulunan bir miktar parayı, bir talimat mektubu yazarak, bankanın aynı şubedeki kendi adlarına ya da başkası adına olan başka bir hesaba naklini yapabilirler.

Bu işleme bankacılıkta virman denilmektedir.

Sigorta işletmeleri anonim şirket ya da kooperatif şeklinde kurulurlar.

Amortisman ayrılmasında şu ilkelere uyulur;
• Bankalar maddi duran varlığın yararındaki azalmaya uygun düşen normal amortisman yöntemi, azalan bakiyeler yöntemi veya amortisman hesaplama yöntemlerinden herhangi birini yıllık amortismanlarının saptanmasında esas alabilirler. Kullanılan amortisman yöntemi bilanço dipnotlarında belirtilir.
• Amortismana tabi varlıkların faydalı ömürleri, bankalar tarafından gerçekçi tahminlere
dayanılarak serbestçe tayin edilir.
• Varlıkların tahmin edilen faydalı ömürlerinde çeşitli nedenlerle değişikliklerin ortaya çıkması durumunda, amortismana tabi tutulmamış tutarlar, saptanan yeni sürede itfa edilir.
• Boş arsa ve araziye amortisman ayrılmaz.
• Amortisman kesin olarak yıl sonunda hesaplanıp kaydedilir. Yıl içindeki rapor dönemleri itibariyle yıllık tahmini amortisman tutarının o döneme düşen kısmı dönem giderlerine yüklenir. Envanterde yıl içinde giderlere yüklenen amortisman tutarı kesinleşen amortisman tutarına eşitlenir.
• Seçilen amortisman yöntemlerinin sürekliliği temel ilkedir. Ancak uygulanan amortisman yöntemleri makul bir gerekçeye dayanılarak değiştirilebilir.
• Amortisman yöntemlerinin değiştirilmesinden kaynaklanan ve finansal tabloları önemli ölçüde etkileyen değişikliklerin finansal tabloların dipnotlarında parasal etkileriyle birlikte açıklanması zorunludur.

Sigorta primi ile ilgili yasal olarak hesaplanan vergiler “Ödenecek Vergi ve Fonlar Hesabı” nın alacak tarafına kaydedilir. Bu vergiler ödendiğinde “Ödenecek Vergi ve Fonlar Hesabı” borçlu, ödeme araçları hesapları ise alacaklandırılır.

Yukarıda ifade edilen genel işlemler dışında, dönem sonlarında banka işletmelerinde,
• Farkların giderilmesi,
• Faiz tahakkukları,
• Evalüasyon işlemleri (kur farklarının belirlenmesi ve kayda alınması),
• Gelir ve gider reeskontlarının belirlenerek kayda alınması,
• Amortismanların kaydı,
• Karşılıkların kaydı,
• Gelir ve gider hesaplarının kâr ve zarar hesabına devredilerek kapatılması
ile ilgili muhasebe içi envanter işlemleri yapılır

 Tahsil imkanı sınırlı kredilerin;Karşılık oranı: %20'dir. 

Sigorta teknik karşılıkları aşağıdaki gibi sıralanabilir:

• Kazanılmamış Primler Karşılığı,

• Devam Eden Riskler Karşılığı,

• Muallak Hasar ve Tazminat Karşılığı,

• Matematik Karşılıklar,

• Dengeleme Karşılığı,

• İkramiye ve İndirim Karşılıkları

Muhasebe uygulamalarında envanter işlemleri genel olarak aşağıdaki sıraya göre yapılır:

1. Dönem sonunda muhasebe kayıtlarına göre genel geçici mizan düzenlenir.

2. Muhasebe dışı  envanter işlemleri yapılarak iktisadi kıymetlerin gerçek durumu tespit edilir.

3. Muhasebe dışı  envanter sonuçları  ile genel geçici mizan karşılaştırılır, varsa farklar bulunur.

4. Bulunan farkların sebeplerine göre gerekli düzenleyici muhasebe kayıtları  yapılarak muhasebe içi envanter işlemleri yapılır.

5. Muhasebe kayıtları  ile envanter sonuçlarının uyumu sağlanarak genel kesin mizan düzenlenir.

6. Daha sonra finansal tablolar düzenlenir.

Sigorta işletmeleri, risklerin sonucu olarak kişilerin menfaatlerinde meydana gelen zararları güvence
altına almak ve karşılamak için kurulan ve faaliyet gösteren, kısaca sigorta güvencesi sunan hizmet
kurumlarıdır

Koasürans işlemlerinin muhasebeleştirilmesi, prim tahakkuk ve tahsili ile tazminat ödemesi gündeme geldiğinde poliçeyi düzenleyen “jeran” ve poliçeye ortak olan “koasürör” dır.

Finansal tabloların nitelikleri, finansal tabloları kullanıcıları için faydalı hale getiren yönleridir. Anlaşılabilirlik, ihtiyaca uygunluk, güvenilirlik ve karşılaştırılabilirlik finansal tabloların başlıca niteliklerini oluşturur