İnsanlar susuzluğa en çok 3-4 gün dayanabilirler.  

Sağlıklı beslenme için bir dizi öneri sıralanmaktadır. Bunlardan bazıları;

- Günlük yiyecek tüketiminde besin çeşitliliği sağlanmalıdır.

- Öğün atlanmamalı, günlük ana öğün sayısı 3, ara öğün sayısı ise en az 2 olmalıdır.

- İdeal vücut ağırlığı korunmalıdır.

- Fiziksel aktivite arttırılmalı ve düzenli egzersiz yapmak bir hayat tarzı olmalıdır.

- Şeker, şekerli besinlerin, tatlı ve şekerli içeceklerin tüketimi sınırlandırılmalı, azaltılmalıdır.

- Kolalı içecekler yerine süt ve ürünleri ile taze sıkılmış meyve suları tercih edilmelidir.

- Günlük posa alımı sebze, meyve, kuru baklagiller ve lifli besin tüketimine ağırlık verilerek arttırılmalıdır.

- Kuru baklagiller ve tahıllar, protein kalitelerini artırmak için birbirleri ile karıştırılarak tüketilmeli, vitamin kayıplarını önlemek için pişirme suları mümkün olduğunca dökülmemelidir.

- Sebze ve meyve tüketimi arttırılmalıdır.

- Gün içinde farklı renk ve türlerdeki sebze ve meyveler tüketilmelidir.

- Günde en az 5 porsiyon sebze ve meyve tüketilmelidir.

Vücutta hücre ara sıvısı ile hücre sıvısı arasında bir sodyum, potasyum oranı vardır. Sodyum gibi potasyumun da büyük bir kısmı, tüketilen besinlerden kolayca emilir. Fazlası böbreklerden atılır.

B₁₂Vitamini (Kobalamin): Sindirimde, alyuvaların gelişmesinde, nükleik asitlerin ve birçok proteinin sentezinde görev alınan vitamindir. Karaciğer, yumurta sarısı ve sütte bulunur. B₁₂ vitamin eksikliği sindirim bozukluklarına, öldürücü kansızlık tablosuna ve bazı omurilik sinirlerinin yıkımına yol açar. 

Beslenme, hastalıkların tedavisinde olduğu kadar, sağlığın korunmasında da esastır. Günümüzde kardiyovasküler hastalıklar, pek çok kanser türü, obezite, hipertansiyon, diyabet, alerjik hastalıklar, osteoporoz ve diş çürükleri gibi birçok kronik hastalığın önlenmesinde beslenmenin anahtar rol oynadığı bilinmektedir. 

İnorganik bileşikler canlı vücudunda sentezlenmeyip dışarıdan besinlerle alınırlar. İnorganik bileşikler sindirime uğramadan hücre zarından geçebilir. İnorganik maddeler hücrelerde enerji elde etmek amacıyla kullanılmaz, canlıların kendi vücutlarında sentezleyemeyip, dışarıdan hazır aldıkları bileşiklerdir. Hem canlı vücudunda hem de cansız ortamda bulunurlar. Küçük moleküllü olup, canlı hücrede devamlı ve yeterince bulunmaları gerekir. Canlılar bu bileşiklere gereksinim duyar. Su, mineral, asit, baz, tuzlar gibi canlıların yapısında bulunan ancak canlı olmayan veya bir canlı tarafından üretilmemiş bileşiklerdir. Doğadan hazır olarak alınır, inorganik maddelerin üretimi mümkün değildir. Fotosentez yapabilen canlılar (algler, bitkiler ve siyanobakteri) inorganik maddeleri sentezleyerek organik maddeler oluştururlar. Yaşamsal faaliyetlerin gerçekleştirilebilmesi için gereken enerji, tüm bu besin maddelerinin yeterli ve dengeli olarak alınmasıyla sağlanmaktadır. 

Besin değeri olmayan mineraller; aluminyum, bor, nikel, kalay, krom’dur. Toksik olan mineraller ise; civa, kurşun, arsenik, kadmiyum, antimon’dur. 

Vücudumuz için gerekli olan enerjinin yaklaşık %50’sini karbonhidratlar (nişastalı ve şekerli besinler) tarafından karşılanmaktadır

Karbonhidratlar temel beslenme ürünlerinden biridir ve kullanım miktarı ve sıklığı olarak en önemli enerji kaynağıdır. Yalnızca sindirilerek yaşamsal döngüye katılanlar değil, aynı zamanda sindirilemeyenler de çeşitli özelliklerinden dolayı dengeli bir diyet açısından önem taşır. Karbonhidratlar, genel yapıları itibariyle karbon, oksijen ve hidrojenden oluşan ancak bazı özel durumlarda bu elementlerin dışında başka bileşenleri de bünyesinde barındıran fonksiyonel bileşiklerdir. Monosakkaritler, disakkaritler, oligosakkaritler ve polisakkaritler olarak gruplandırılırlar. En bilinen örnekleri glukoz, fruktoz, sakkaroz ve nişastadır. Vücudun hızlı ve kolay enerji elde ettiği yegane moleküller karbonhidratlardır. Bitkisel kaynaklardan elde edilirler. Monosakkaritler, en basit karbonhidrat grubunu oluştururlar. 

Bu bileşikler canlı vücudunda sentezlenmeyip dışarıdan besinlerle alınırlar. İnorganik bileşikler sindirime uğramadan hücre zarından geçebilir. İnorganik maddeler hücrelerde enerji elde etmek amacıyla kullanılmaz, canlıların kendi vücutlarında sentezleyemeyip, dışarıdan hazır aldıkları bileşiklerdir. Hem canlı vücudunda hem de cansız ortamda bulunurlar. Küçük moleküllü olup, canlı hücrede devamlı ve yeterince bulunmaları gerekir. Canlılar bu bileşiklere gereksinim duyar. Su, mineral, asit, baz, tuzlar gibi canlıların yapısında bulunan ancak canlı olmayan veya bir canlı tarafından üretilmemiş bileşiklerdir. Doğadan hazır olarak alınır, inorganik maddelerin üretimi mümkün değildir. 

Türkiye genelinde yapılan araştırmalar erişkinlerde obezitenin (beden kitle indeksi >30 kg/m2) kadınlarda %29-35, erkeklerde %13-22 oranlarında önemli bir sorun olduğunu ortaya koymuştur

Lipitler yakıldığında, aynı miktardaki karbonhidrat veya proteine göre daha fazla enerji üretirler. 1 gram lipit, yaklaşık 9 kilokalori enerji verir. 

Toplumda yetersiz ve dengesiz beslenmenin nedenlerini birkaç grup altında toplamak mümkündür: Besin üretimi, dağıtımı ve teknolojisinde yetersizlik ve düzensizlikler; Satın alma gücünün yetersizliği ve dengesizliği; Kültürel etmenler ve eğitim yetersizliği; Aile kalabalığı; Çevre koşullarının sağlık kurallarına uygun olmaması sayılabilir. 

Proteinler vücut hücrelerinin yaşaması için temeldir. Su haricinde en çok bulunan madde proteindir. 

Demir, iyot, bakır, çinko, kobalt, mangan, molibden ve selenyum mikroelementlerdir.

Beslenme alışkanlıklarının değiştirilmesi, kronik hastalık riskinin azaltılmasında temel parametre olarak göze çarpmaktadır. Diyetteki değişiklikler, sadece kişinin sahip olduğu sağlığı için değil aynı zamanda yaşamının daha sonraki dönemlerinde kanser, kardiyovasküler hastalıklar ve diyabet gibi hastalıkların oluşma riski açısından da önemlidir. 

Demir, iyot, bakır, çinko, kobalt, mangan, molibden ve selenyum ise mikroelementlerdir. 

Vücudun büyümesi yenilenmesi ve çalışması için gerekli olan ve besin ögelerinin her birinin yeterli miktarda alınması ve vücudumuzda uygun şekilde kullanılması durumu “yeterli dengeli beslenme” kavramı ile açıklanmaktadır. 

En fazla görülen beslenme hataları: Yetersiz beslenme, Çok yemek yeme, Süt ürünün yetersiz miktarda tüketme, Et ürününü yetersiz miktarda tüketme, Çok et yeme, Sebze ve meyveyi yetersiz miktarda tüketme, Aşırı yağlı yeme, Yemek öğünlerinin düzensizliği. 

Farklı iki maddenin molekülleri arasındaki çekim kuvvetine Adhezyon denir.