Yasal temsilcisinin izin veya icazeti olmaksızın küçükle sözleşme yapılmasında, kesin hükümsüzlük hali bulunmamaktadır

Hukuksal işlemin hüküm ve sonuçları gelecekte gerçekleşmesi kesin olan bir olaya bağlanmış ise vadeye bağlı işlemden söz edilir.

Borca katılabilmek için borcun kaynağının ne olduğu önemsizdir. Sözleşmeden, haksız fiilden, sebepsiz zenginleşmeden ya da vekâletsiz iş görmeden doğan bir borca katılmak mümkünüdür. 

TBK 31’de düzenlenen açıklamada yanılma hâlleri şunlardır: Sözleşmenin Niteliğinde Yanılma, Sözleşmenin Konusunda Yanılma, Kişide (Tarafta) Yanılma, Sözleşme Yapılırken Dikkate Alınan Kişide Yanılma, Miktarda Yanılma.

Bu örnekte, sözleşme tarafları A ile B’dir. E ise borçlu B’nin borçlandığı edimden yararlanması kararlaştırılmış olan üçüncü kişidir . Dolayısıyla burada üçüncü kişi yararına sözleşme söz konusu olmaktadır. Bu gibi ilişkilerde ise borçlu, üçüncü kişiye ifaya yetkili ve hatta kimi zaman yükümlüdür. En yaygın örneğini sigorta sözleşmelerinin oluşturduğu bu tip sözleşmelerde üçüncü kişiye ifa, alacaklıya ifa değildir ama ifa ile borç sona erer.

B, C, D ve E şıklarında yer verilen durumlar temsilcinin özel olarak yetkilendirilmesini gerektiren işlemlerdendir. Ancak, tüketim ödüncü sözleşmesi yapma, temsilcinin özel olarak yetkilendirilmesini gerektiren işlemlerden biri değildir.

Müteselsil borcun kaynağı kanun, taraf iradeleri ya da yargı kararı olabilir. Yasal teselsül olarak da adlandırılan yasada açıkça müteselsil borç ilişkisi doğduğu öngörülen bu durumlardan biri de sözleşme dışı sorumluluk doğuran bir olayda zarardan birden fazla kişinin sorumlu tutulmasıdır. Haksız fiil tazminatından birden fazla kişinin sorumlu olduğu durumlarında içerisinde bulunduğu bu gibi hallerde müteselsil borçluluk söz konusu olur (TBK 61-62). Olayımızda da birden fazla kişi tarafından gerçekleştirilen haksız fiil sonucunda hükmedilen 400.000 TL tazminat, müteselsil borç niteliğindedir. A, borçlular içerisinden seçeceği birisinden veya her ikisinden birden, bu tazminatın bir kısmını veya tamamını isteyebilir. Örneğin, tazminatın tamamını talep ettiği borçlu B, bu borcun 3/4’ünden sorumlu olduğu gerekçesiyle bu talebi geri çeviremez. Mahkeme kararında belirtilen B ve C’nin kusur oranları sadece borçlular arasındaki ilişkide geçerlidir. İfada bulunan borçlu ya da borçlular alacaklıya halef olur ve her biri kendi payını aşan kısmı diğer borçlulara payları oranında rücu edebilir (TBK 167/II).Mahkemenin belirlediği kusur oranı da işte bu rücu aşamasında devreye girecektir.

Zamanaşımı, borcu sona erdirmemekte fakat ileri sürüldüğünde talep ve dava edilebilirliğini sürekli olarak engelleme imkanını borçluya tanımaktadır. Doğru cevap C'dir.

Para borçlarında, borçlanılan belirli bir değerdir. Yani para, kural olarak, bireysel özellikleri (seri numarası) belirlenerek, böylelikle parça olarak borçlanılmaz. O yüzden para, esas olarak, karşılığını oluşturduğu mal ya da hizmet için biçilen bir değeri ifade eder. Böyle olunca, açıkça kararlaştırılmış olmadıkça, T100 değerindeki bir kitabı satın alırken borçlanılan, seri numarası belirli T100’lik bir kâğıt para (banknot) olmadığı gibi sadece T100’lik bir kâğıt para ile ödeme de borçlanılmış olmaz. Borçlu, değer itibarıyla borcunu karşılayan kâğıt ve/veya madenî paralarla T100 ödemeyi borçlanmış olur. Para borçlarının, paranın değeri kaybolmadan ifa edilmesi önemlidir. Ne var ki bu her zaman mümkün olmaz. Bundan dolayı, sözleşmelerde paranın değerini koruma amacıyla çeşitli araçlara yer verilir. Bunlara değer koruma kayıtları denilmektedir. Bunlar altın kaydı, endeks kaydı, döviz kaydı olarak karşımıza çıkabilmektedir.

A, B, C ve E şıklarında yer alan tüm ifadeler ifa kavramına ilişkin doğru bilgilerdir. Ancak, D şıkkında yer alan ifadenin aksine doğru zamanda ifa, borcun muaccel olduğu zamanda ifası anlamına gelir. Bu yüzden D’de yer alan ifade, ifa kavramına ilişkin doğru bir ifade değildir.

Birlikte alacaklılar alacağı ancak birlikte isteyebiliyorlar ve borçlu da borcundan ancak alacaklıların tümüne ifada bulunarak kurtulabiliyorsa el birliğiyle alacak vardır. Alacaklılar diğerlerinden bağımsız olarak bir başına, alacakta tasarruf edemezler. Alacaklıların her birinin bir ve aynı alacağın belirli bir payını diğerlerinden bağımsız olarak isteme hakkına sahip olduğu durumlarda kısmi alacak söz konusu olur. Bu durumda, borçlu alacaklılardan her birine kendi payını vermek zorundadır. Borçlu, borcundan ancak tüm kısmi alacakları ifa etmişse kurtulmuş olur. Bölünebilir bir alacakta, alacaklıların her birine borçludan diğer alacaklılardan bağımsız olarak alacağı isteme yetkisi; borçluya da alacaklılardan herhangi birine yapacağı ifayla borçtan kurtulma yetkisi verilmiş ise müteselsil alacak söz konusu olur.