Modern teori olarak nitelendirilebilecek Kolektif Ses/Kurumsal Tepki Yaklaşımı,
R. Freeman ve J. Medoff tarafından tekel yaklaşımına alternatif olarak geliştirilmiştir.

Grev Sigortası: İşverenlerin önceden kendi aralarında bir sigorta fonu oluşturarak grev
esnasında uğranılacak satış geliri kayıpların azaltmak için birbirlerine destek sağladıkları uygulamadır.

Nitelikli işgücünün kaybı söz konusu olur

Emek Göçünün Belirleyicileri: Birey ya da aile olarak göçe karar vermeye çalışan rasyonel birey belli karar alma ölçütlerinden hareket etmektedir. Göçün belirleyicileri; yaş, medeni durum ve aile büyüklüğü, eğitim, işsizlik oranları, uzaklık, siyasal ve sosyal gelişmelerdir.

Sendika çalışma koşulları verimliliğini azaltır maddesi, ekonomik etkinlik üzerinde sendikaların etkisi konusuna dahildir.

“Tersine beyin göçü” ise çalışmak ve okumak ve kendi ülkesinin imkânlarını yeterli görmeyen yetişmiş kişilerin tekrar ülkelerine dönmelerini ifade etmektedir. Örneğin, yurt dışında çalışmalarına devam etmekte olan Türk araştırmacıların Türkiye’ye dönmelerini teşvik etmek amacıyla 2010 yılında uygulamaya konulan “TÜBİTAK 2232 Yurda Dönüş Araştırma Burs Programı” sayesinde bilim adamları geri dönmektedirler.

Sendika kuralları, terfi, işten çıkarma ve işe geri almada değişken yöntemlerin ölçeğini sınırlar, seçeneği sendikaların gelir dağılımı üzerindeki etkilerinden birisidir.

Emek piyasalarının en önemli düzenleyici iktisadi birimlerinden biri kamu sektörüdür.

Göçmen ağları göçü kolaylaştıran kurumsal mekanizmalardır. Ağ teorisinin
orta düzey olarak ele alınmasının nedeni mikro ve makro yapılar arasında bağ
kurmasıdır. Göçmenler ve yeni göçmenler ile göçmen adayları arasındaki arkadaşlık,
akrabalık vb. bağlar göçün maliyetlerini ve riskleri azaltmaktadır. Göç
kendi kendini sürdüren bir süreçtir. İstihdama erişim vb. pek çok konuda yeni
gelenlere avantajlar sağlayan bağlar ağ teorisinin temelini oluşturmaktadır. Ağlar
göç kanallarının kurumsallaşmasını ve süreklilik kazanmasını sağlamaktadır.

İşçi sendikalarını, tekel gücüne sahip ve iktisadi etkinliği bozan “bela” olarak
algılayan Ortodoks yaklaşıma göre, sendikaların ve toplu pazarlık sisteminin zararlı olduğunu gösteren sayısız araştırma ve kanıt mevcuttur.

Sendika Yoğunluğu:
Sendikalı çalışanların toplam
ücretli çalışanlara oranı.

Sendika üyeliğinin maliyetlerini grev maliyetleri, işçilerin işlerini kaybetmeleri, bireyselliğin ve iş esnekliğinin kaybı ve işveren tarafından cezalandırılma korkusu olarak ifade edebiliriz. İşyerlerinde kamusal mallar ise sendika üyeliğinin faydaları arasındadır. Örneğin, işyerinde yeterli aydınlatma ve havalandırma düzeninin sağlanması ve montaj hattının dönüş hızı gibi unsurlar bu türdendir. Doğru cevap D'dir.

FM modeli, sendikaların ücret etkisi üzerine şu yorumlarda bulunur:

a. Sendikaların ücret üzerinde etkili olduğuna ilişkin genel yargı doğrudur.

b. Ücret farklılıklarının boyutu işçiler, piyasalar ve zaman açısından değişiklik arz eder.

c. İşçiler açısından sendikalı-sendikasız ücret farkı en iyi şekilde “ses”den kaynaklanan standart sendika ücret politikasıyla anlaşılabilir.

d. Piyasalar açısından sendikalı-sendikasız ücret farkı sendikanın tekel gücü ile işverenin ürün piyasasındaki gücüne bağlıdır.

e. 1970’lerdeki sendikalı işçinin ücreti önemli oranda yüksekti ancak 1980’lerde bu fark normale döndü.

f. Sendikalara bağlı olarak ortaya çıkan toplumsal kayıp küçüktür.

Eğitim ve sağlık hizmetleri yarı kamusal hizmetlerdir.

Ortodoks teori, sendikaların yol açtığı ücret artışı sonucu istihdamın azalacağını vurgular.

2008 krizinden sonra, mali istikrarı sağlamak üzere hükûmetler kamu harcamalarını ortalama %5 oranında artırmışlardır.

Neo-klasik yaklaşım, tam rekabetçi bir ekonomide, sendikaların sendika üyesi olmayan çalışanlara göre, kendi üyeleri için daha yüksek ücret, daha iyi çalışma koşulları elde etmede başarılı olmalarının yarattığı bozuklukların toplumsal maliyetine odaklanır.

FM modeli, firmaların ve fabrikaların özellikleri açısında aşağıdaki genel sonuçları elde etmiştir:

a. Sendikalı-sendikasız işçilerin ücret farklılıkları, firmanın sektördeki tek tek fabrikalar için değil, daha çok tüm sektör için pazarlık etme kapasitesine bağlıdır.

b. Ücret farklılıkları, firmanın/fabrikanın/işyerinin ölçeğine bağlı olarak azalır.

c. Ücret farklılıklarıyla firmanın ürün piyasasındaki gücü arasındaki birincil ilişkiyi gösteren ampirik bir kanıt yoktur zira piyasa gücünü ölçmek çok zordur.

Cinsiyet

Yüksek refah düzeyi