Endüstrileşme ile çevresel sorunların ortaya çıkışı arasında nasıl yakın bir ilişki varsa; endüstrileşme, çevresel sorunların ortaya çıkışı ve çevreci hareketin ortaya çıkışı arasında da yakın bir ilişki vardır. Bu bağlamda, endüstriyel toplumda çevreci hareketin ortaya çıkışını sağlayan koşulların tarihsel arka planına bakmak gerekir. Çevre-toplum ilişkilerinin tarihsel arka planına bakıldığında, öncelikle doğal çevrenin insanoğlu tarafından sömürülmesinin endüstriyel toplumda en üst düzeye çıktığı görülür. Buna karşın insan çevre ilişkileri açısından daha geriye gidildiğinde, avcı-toplayıcı toplumlarda, insan ile doğal çevresi arasında doğrudan bir ilişki olup, insanoğlu doğal çevrenin adeta bir parçasıdır ve insan ile insan arasında ve insan ile doğa arasında sömürüye dayalı olmayan, karşılıklı bir ilişki vardır. Zamanla insan ile doğal çevresi arasındaki ilişki biçimi değişmiş; insanlar arasında ve insan ile doğal çevresi arasındaki ilk sömürü ilişkisi tarımcı toplumlarda ortaya çıkmıştır.

Yerel Gündem 21’in temel hedefleri, sürdürülebilir kalkınma, sürdürülebilir çevre, yönetişim, açlık ve yoksulluğun ortadan kaldırılması hedefleri doğrultusunda yerel aktörlerin işbirliğinin sağlanmasıdır.

Max Weber’e göre kent, savunulabilecek bir şekilde kurulan, ticaret için pazarı olan, toplumsal düzen sağlamak için yasal düzenlemelere ve mahkemeye sahip, kısmen de olsa özerk bir yerleşim birimidir. Bu doğrultuda doğru cevap A'dır.

Bu olay yörekentleşme ya da banliyöleşme (suburbanization) olarak tanımlanmakta ve kentlerin metropolleşmesine zemin hazırlamaktadır. Yörekentleşme, eski kent merkezlerinden kentin dışına ya da çeperlerine yaşanan göç sonucunda, daha sakin, kırsal özellikler gösteren, kentin karmaşasından, gürültüsünden ve artan
çevre sorunlarından uzak ama kentsel hizmetlere sahip yeni kent semtleri ya da mahalleleri oluşumu sürecidir.

Küresel kentlerin önemi, bölgesel, ulusal ve uluslararası ekonomilerin
eklemlendiği, uluslararası sermayenin yoğunlaştığı ve küresel sermaye birikiminin
gerçekleştiği mekânlar olmasından gelmektedir.
New York, Londra, Tokyo,Paris ve fiangay gibi kentler,başlıca küresel kentler
olarak değerlendirilmektedir.

Eski yoksulluk: Doğaya bağlılıktan, çalışamamaktan ve kıtlıktan kaynaklanan muhtaç olma durumudur. Yeni yoksulluk: ekonomik yoksunlukların yanında toplumsal, kültürel ve çevresel risklerin dolaşımını içeren yoksulluktur.

Ekonomik ilkelerin, ekolojik ilkeleri temel kriter olarak benimsemesi “ekolojik modernleşme” kavramıyla ifade edilir. Toplumun ileri aşamalarında ortaya çıkmış olan ekolojik modernleşme düşüncesi, çevresel faktörler ile ekonomik ve toplumsal refah talebini bağdaştırma eğiliminde olup, ekonomik ilkelerin bir ölçüde ekolojik ilkelere göre belirlenmesi gerektiğini ortaya koyar. Ekolojik modernleşme düşüncesi, özellikle Hollanda, İskandinav ülkeleri, Almanya, Kanada, Avusturalya ve Yeni Zelanda gibi ülkelerde oldukça yoğun bir şekilde tartışılmakta ve kısmen uygulanma olanağı da bulabilmektedir. Doğru cevap E’dir. 

Ozon tabakasındaki incelme, bilim adamlarının dikkatini ilk kez 1970’li yıllarda çekmiş ve bu konuda uyarıda bulunmuşlardır. Ancak politikacılar bu uyarıyı çok fazla dikkate almamışlardır. Bu bağlamda, bilim adamları, klorofloro karbon üreticileri, çevreciler ve devlet yöneticileri arasında uzun ve yorucu tartışma ve müzakere süreci yaşanmıştır.

Küresel çevreci hareketin genel karakterine bakıldığında öncelikle çevreci örgütlenmenin, çok sıkı bir bürokratik, merkezi ve hiyerarşik bir örgütlenme yapısında olmayıp, daha çok “gevşek” denilebilecek bir örgütlenme yapısında olduğu görülür. Buna göre çevre hareketi içinde yer alanlar, gönüllülük ilkesine göre, hareket içinde yer alırlar; hatta çoğunlukla hareket bir çevre sorunu ortaya çıktığında, bu soruna dikkat çekmek için bir araya gelir ve sorun gündemden düştüğünde de dağılır. Çevreci hareketin üyeleri arasında çoğunlukla siyasi görüş açısından benzerlikler görülmekle birlikte, siyasi görüş birlikteliği çevreci hareket için bir zorunluluk değildir. Çevreci ilkeleri benimsemiş olmak, bir çevreci hareket içinde yer almak için yeterli olabilir. Bununla birlikte çevreci hareket genellikle, özgürlükler temeline dayalı olarak örgütlenir. Bu bağlamda, daha çok siyasi, toplumsal ve etnik olarak azınlıkta olanların siyasi ve toplumsal ve cinsel haklarını da savunabilir. Bu durum, yani çevreci hareketin örgütlenme yapısı ve ilkeleri, ona çok sıkı ve bürokratik olmayan hatta “gevşek” denilebilecek yapı karakterini verir.

Yoksulluk olgusu daha çok ekonomik kalkınma sürecinde ele alınmış ve ilk yaygın kurumsal hesaplamalar ABD’de yapılmıştır. 1960 yılında yoksulluk sınırı aile (dört kişilik) başına 1000 dolar olarak hesaplanmış ve bu sınırın altında yaşayanların oranı %14,5 olarak saptanmıştır. Yine 1964 yılından itibaren de her yıl Tarım Bakanlığı ekonomisti Mollie Orshansky tarafından temel ihtiyaçlar esas alınarak yapılmıştır.

21. yüzyılın ilk çeyreğinde küreselleşmenin yarattığı eşitsizlikler ve riskler yeni yoksulluk biçimlerini beraberinde getirmekte, sadece kimsesiz, yaşlı, engelli ve çocuklar gibi çalışamayan kişi ve grupları değil, aynı zamanda kadınları, göçmenleri, çalışan yoksulları ve diğer çok sayıda grup ve sınıfı da kapsamaktadır. Artık yoksulluk, çok boyutlu bir olgu olarak çevresel riskleri de içererek, insanlığın karşısında yeni yüzleriyle durmaktadır.

Belediyelerin, Kent Konseylerinin kuruluşu konusunda çok istekli olmadıkları görülmektedir. Kent Konseyi kurulan kentlerde ise belediyelerin çoğunluğu Kent Konseylerini kendileriyle rekabet halinde olan oluşumlar olarak görerek, çalışmalarını fiilen engellemektedirler.