Kent konseylerinin çevre çalışma grubu bağlamında yürüttüğü çalışmalar; çevresel sorunları görünür kılmak, çevresel duyarlığı artırmak ve nihai olarak çevresel sorunların çözümüne yönelik olarak eylem ve kampanyalar düzenlemektir. Sosyal yardımlaşma ve dayanışma çevre kapsamında bir çalışma değildir.

Birleşmiş Milletler Çevre ve Kalkınma Konferansında alınan sürdürülebilir çevre için alınan "gündem 21 "kararlarının  hayata geçirilmesini ve toplumun özellikle çevre konusundaki kararlara ve süreçlere daha etkin bir şekilde katılımını  sağlamak amacıyla Kent Konseyleri’nin kurulması öngörülmüştür. Kent konseyleri Belediye Kanunu’nun 76. maddesi, Kent Konseyleri’nin kuruluş ve temel ilkelerini
belirlemektedir. Bu kanuna dayalı olarak Kent Konseyi Yönetmeliği çıkarılmıştır. Bu yönetmelikte Kent Konseylerinin çalışma ilkeleri, kuruluşu, organları ve işleyişine ilişkin ayrıntılar belirlenmiştir.

Tarihsel olarak yoksulun kim olduğu sorusuna verilen ilk yanıt 17. yüzyılda 1601 yılında İngiltere’de çıkarılan ve 230 yıl yürürlükte kalan Elizabeth Yoksulluk Yasası ile olmuştur. Bu yasada yoksullar temelde üç grupta ele alınmıştır.

Sera etkisi sonucu oluşan küresel ısınma ve küresel iklim değişikliğinin çok önemli bir küresel çevresel sorun olarak kabul edilmeye başlamasıyla birlikte, bu sorunları tartışmak ve olası çözüm yolları bulmak yolundaki çabalar da hız kazanmıştır. Bu amaçla 1997 yılında Japonya’nın Kyoto Kentinde Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Zirvesi toplanmıştır. Bu zirve sonucunda, sera etkisi yaratan gazların üretimini sınırlandırmak amacına yönelik olarak Kyoto Protokolü kabul edilmiştir. Bu protokol sera etkisi yaratan gazların üretimini sınırlandırmak amacıyla oluşturulmuş olmasına rağmen çok başarılı olduğu söylenemez. Bunun temel nedeni endüstrileşmiş batılı ülkelerin sera gazı üretiminde bir azaltmaya gitmeye yanaşmamalarıdır. Bununla birlikte sera gazı üretiminin sınırlandırılmasına yönelik girişimler devam etmektedir.

19. yüzyılın son çeyreğinde yaşanan krizler, siyasal ve toplumsal dönüşümler, yoksulluğu daha da artırmıştır. Yeniden biçimlenen dünyada, klasik iktisadın serbest piyasanın zenginliği sağlayacağı ve yoksulluğun da ortadan kalkacağına inanılmıştır. Bir başka ifadeyle modern toplumda Durkheimci kolektif bilincin, çalışma etiğinin ve liberalizmin bırakınız yapsınlarcı piyasa anlayışına göre, çalışabilecek yoksulların yoksulluğunu kendiliğinden çözülebileceğine inanılmıştır. Çalışamayacak durumda olan kimsesiz yaşlı, çocuk ve düşkünlerin ise, yoksulluklarının giderilmesinde geleneksel dayanışma kurumlarının yanında yerel kamusal kurumlara kısmi yoksulluk yasalarıyla yardım yapılması öngörülmüştür.

1971 tarihinde çıkarılan Su Ürünleri Kanunu ile su ürünlerinin ve yüzeydeki su kaynaklarının kalitesinin korunması amaçlanmıştır.

2002 yılında Güney Afrika-Johannesburg BM Çevre ve Kalkınma Konferansında hem yoksulluk ve hem de çevre sağlığı ve sorunları adına önemli sayılabilecek adımlar atılmıştır.

Yerel özerklik, yerel yönetim anlayışını  tamamlayan, yerel halkın kendi sorunlarını
kendi eliyle çözebilmesi için geliştirilmiş bir ilkedir. Yerinden yönetim birimleri,
yerel özerklik çerçevesinde işlerler. Yerel özerklik, yerel ortak işleri, yasalarla
belirlenen sınırlar çerçevesinde, merkezden görece bağımsız olarak ve tü-
zel kişiliğe sahip yerel yönetim biriminin kendi organları eliyle ve sorumluluğu altında düzenlemesi ve yönetmesi (yönetsel açıdan özerklik), bunun için gerekli ve
yeterli mali kaynaklara (mali açıdan özerklik) sahip olması anlamını taşır. Ancak,
yerinden yönetim ve yerel özerklik ilkeleri, merkezden tamamen bağımsızlığı getirecek bir siyasal ya da federatif yapıyı ifade etmez.

Yeni Yoksulluk:

Risk yoksulluğudur.Tüketim toplumunda tüketemediği için normal toplumsal yaşamayı devam ettiremeyen insanların durumunu anlatan yoksulluktur. Tüketememekle ilgilidir. Tüketici olamayanlar veya çalışıp yoksul olan ‘defolu tüketici’lerle bağlantılıdır. Basitçe ekonomik değil, sosyal ve kültürel kimliğe işaret eder. Yoksulluk kültürel devamlılığın sağlayıcısı olarak görülür. Yoksulların yoksulluktan kurtuluş ümitleri kalmamış ve toplumsal ve çevresel riskler artmıştır.

Gündem 21, 1992 Rio Zirvesi’nin temel çıktısını oluşturan belgedir. Gündem
21’de sürdürülebilir bir kalkınmanın sağlanması ve açlık ve yoksulluğun
önlemesine yönelik olarak dünyanın geleceğinin planlanmasına yönelik
öneriler ele alınmıştır.

Kent Konseyi kent yaşamında; kent vizyonunun ve hemşerilik bilincinin geliştirilmesi, kentin hak ve hukukunun korunması, sürdürülebilir kalkınma, çevreye duyarlılık, sosyal yardımlaşma ve dayanışma, saydamlık, hesap sorma ve hesap verme, katılım ve yerinden yönetim ilkelerini hayata geçirmeye çalışır. Kadınların istihdamı amaçlardan biri değildir.

Yoksulluk tipleri: Mutlak yoksulluk,Eşitsizlik ya da Göreli Yoksulluk,Bir Algı Sorunu Olarak Öznel Yoksulluk, Tüketememe Durumu Olarak Yoksulluk olarak belirlenmiştir. E şıkkında verilen durum yukarıda verilen yoksulluk terimlerine uymamaktadır.

Greenpeace Hareketinin Temel İlkeleri şunlardır; Çevresel bozulmanın aktif fakat barışçıl ve şiddet içermeyen tanığı olmak, kamuoyu oluşturmak için şiddet içermeyen bir tartışma ortamı yaratmak, çevreye karşı tehditleri ortaya çıkarmak ve bunları karşı çözüm yolları bulmak için sürekli işbirlikçilere ve destekçilere sahip olmamak, politik ve ticari kaynaklardan maddi anlamda bağımsız olmak, oluşturulacak olan çözüm önerilerinin; toplumda, açık katılımlı tartışmalarda üretilmesidir.

Öznel yoksulluğu belirleyebilmek amacıyla yapılan anketlerde farklı yöntemler kullanılmakta ve deneklere yoksul olmamak, iyi bir gelire sahip olmak gibi gelir miktarı ile ilgili sorular sorulmaktadır. Öznel yoksullukta, anket sonuçlarından refah düzeyleri ile gelirler arasında bağlantı kurularak, kritik bir refah düzeyi seçilip ona karşılık gelen gelir düzeyi yoksulluk çizgisi olarak görülmektedir

Haziran 1992’de Brezilya’nın Rio de Janerio kentinde gerçekleştirilen ve kısaca “Rio Yeryüzü Zirvesi” olarak adlandırılan Birleşmiş Milletler Çevre ve Kalkınma Konferansı’nda alınan kararlar kısaca “Gündem 21” olarak adlandırılır. Gündem 21, XXI. yüzyıla ilişkin bir gelecek manifestosudur ve bu yüzyılda en önemli küresel sorunların başında gelecek olan çevre sorunları konusunda nasıl bir yönetsel ve toplumsal strateji izlenmesi gerektiğini belirten bir ilkeler bütünüdür.