Kırmızı ışık/yeşil ışık, sek sek kurallı, zıplamak ve koşmak ise Duyusal-motor/fonksiyonel oyuna örnektir. Oyun hamuru ile oynama yapı oyunlarına bir örnektir.

Froebel, Pestalozzi, McMillan ve Susan Isaacs da yukarıda bahsi geçen fikri desteklemiş ve yönettikleri okulda bu fikri uygulama imkânı bulmuşlardır. Ancak Rousseau bu fikrini uygulayamamıştır.

Kaba motor becerileri materyalleri kaba kasların gelişimini destekler. C¸ocuklar bu materyaller yardımıyla motor becerileri keşfetme ve pratik yapma fırsatı bulurlar. C¸eşitli büyüklüklerde toplar, tırmanmaya, çekmeye yarayan materyaller, bisiklet vb. türdeki materyaller kaba motor becerileri geliştirmeyi sağlayan materyallere örnek olarak verilebilir.

Hepsi sembolik oyunda sembolik davranış olarak görülür.

Dış mekânın diğer bir avantajı ise, sınıf ortamına kıyasla daha geniş bir alana sahip olmasından kaynaklanmaktadır. Bu geniş alan, çocuklara ciddi bir hareket özgürlüğü sağlamaktadır.

Piaget (1954) tanımladığı bu ilk dönemde nesne sürekliliği kavramını vurgulamıştır. Nesne

sürekliliği 8. ayda başlayan, 18. ayda tamamlanan bir özelliktir. Bu dönemin başlarında bir

nesne ya da kişiyi göremediğinde onun kaybolduğunu düşünen çocuk, dönemin ortalarında

artık göremediği nesne ya da kişinin yok olmadığının farkına varır.

Çizdiğini nasıl yorumluyor? Sorusu Öğretmene çocuğun yaptığı resmi değerlendirme sürecinde dikkat etmesi gereken detaylar konusunda yardımcı olacak sorulardan biri değildir?

Oyun estetik zevklere ulaşmak için bir araçtır görüşü Friedrich Schiller’e aittir.

Çocukların tüm merkezlerden yararlanması için çocukları merkezde oynamaya zorlamak uygun bir davranış değildir. Örneğin her 10 ya da 15 dakikada bir çocuklara merkez değiştirtmek, oyunun oyun olmaktan çıkmasına neden olmakta ve çocukların nitelikli oyun oynamalarını engellemekte, oyunun gönüllü olması ve içten güdülenme ile çelişkili bir durum oluşturmakta, oyuna devam etme süreleri kısaltılmakta ve olgunlaşmış oyunu engellemektedir.

Yukarıda belirtilen ifadelerin hepsi oyunun çocuk gelişimi değerlendirimesindeki öneminin nedenlerindendir.

Örüntüleri fark etme, bilgiyi organize etme ve uyumlu hale getirme ve eldeki bilgilere dayalı olarak genellemeler yapmayı sağlar ve cebirsel düşünmenin temellerini oluşturur.

Formal değerlendirme araçları genellikle standart testleri kapsamaktadır. Standart testler bir çocuğun testteki performansını benzer özellikler gösteren diğer çocukların performansı ile karşılaştırma imkanı verirler. Erken çocukluk eğitiminde, dört tür standart test kullanılmaktadır: hazırbulunuşluk testleri, başarı testleri, gelişimsel tarama testleri ve tanılama testleri.

Bir çocuğun oyuncaklarıyla tek başına ve bağımsız olarak oynaması onun yalnız oyun aşamasında olduğunu gösterir. Dolayısıyla Ayşe yalnız oyun aşamasındadır.

II ve IV ifadelerdeki faaliyetler 5-6 yaş arasında yapılan faaliyetlerdir.

Yaratıcı düşünmeye teşvik: Yer çekimi olmasaydı hayatımız nasıl olurdu? gibi sorular yoluyla sağlanabilir. Duygular üzerine düşünme: Bu deneyde en çok ne hoşunuza gitti? gibi sorularla sağlanabilir. Anlaşılıp anlaşılmadığını sorgulama: Suya koyduğumuz zeytinyağı neden yüzeyde bir katman oluşturdu?” şeklindeki sorularla sağlanabilir. İşlem sırasını hatırlatmak ve önceki durumu hatırlatmak kapalı uçlu sorulara yönelik amaçlardır.

Başarılı bir kaynaştırma için eve gitmek gerekli değildir.

Duvar kenarında olmayan tüm rafların yüksekliği, çocukların göz hizasının altında olmalıdır. Bu hem öğretmenin çocukların güvenliğini sağlaması hem de çocukların ve öğretmenin bütün sınıfı rahatlıkla görebilmesi açısından önemlidir. Çocukların kullanımına yönelik olan tüm raflar çocukların kolayca ulaşabileceği yükseklikte olmalıdır. Raflara o merkezde bulunması gereken araç gereçler küçük parçalardan oluşuyorsa saydam plastik kaplar içinde eğer büyük parçalar ise doğrudan rafların üzerine yerleştirilebilir. Öğrenme merkezleri öğretmen tarafında kolaylıkla ve her zaman görülebilir, belirgin bir şekilde sınırları çizilmiş ve alçak raflar veya merkezde kullanılan mobilyalarla ayrılmış alanlar olarak tasarlanmalıdır. Merkezler sınıf içerisinde birbirinden belirgin bir şekilde ayrılmalıdır.

E şıkkı Baroody’e göre matematik öğretiminde öğretmenlerce sergilenen dört farklı yaklaşımdan biri değildir. A, C ve D şıklarındaki yaklaşımlarda ise öğretmen tek otorite değildir.