Devlet iç borçlanmasında borcun sağlandığı en önemli kaynak bankalardır. Özellikle ekonominin durgun olduğu ve bankalarda kredi işlemlerinin az olduğu zamanlarda kamu borçlanması bankalar tarafından tercih edilmektedir. Devlet borçlanma senetlerine duyulan güven ve likiditeye çevrilme olanaklarının kolay olması nedeniyle bankalar devlete önemli ölçüde borç vermektedir. Devlet, borçlanma ihtiyacının önemli bir kısmını bankalardan karşıladığı gibi bazen kanunlarla bu paraların belirli bir kısmının devlete ödünç verilmesini zorunlu da koşabilmektedir.

Kamu borç stokunun belirlenmesinde kamu borcuna dâhil edilecek kurumsal birimlerin belirlenmesi kadar, borç olarak tanımlanan finansal yükümlülüklerin tanımının yapılması ve kapsamının çizilmesi de önemlidir. Kılavuzda borçlanma
araçları; gelecekte bir veya birden fazla tarihte borçludan kreditöre faiz ve/veya anapara ödemesi zorunluluğu yaratan mali hak iddiası olarak tanımlanmakta
ve aşağıdaki şekilde listelenmektedir:
• Özel çekim hakkı (SDR)
• Para ve mevduat
• Borçlanma senetleri
• Krediler
• Sigorta, emeklilik planları ve garantili planlar
• Diğer borçlar

Dış borçlar bir ülkenin, belli bir süre sonunda anapara ve faizini geri ödemek koşuluyla, yabancı ülkelerden sağladığı kaynaklardır. Dış borçların borç ve faiz ödemeleri de
döviz ile yapılmaktadır. Döviz birikiminin teşvik ettiği ithalat, ara ve yatırım malları ithalatı şeklinde ise dış borçlanma ekonomik büyüme sürecine de katkı sağlamış olacaktır. Ülkeler dış borçlanmaya birçok nedenle başvurabilmektedir. Bu nedenler; bütçe açıkları ve dış açıkların giderilmesi, savunma harcamalarındaki veya olağanüstü harcamalardaki (savaş, deprem vs.) artışlar, yatırımları karşılayacak yurtiçi tasarruf düzeyinin düşük olması, vadesi gelen ve ödenemeyen borçlar, devletin dövize ihtiyaç duyması, milli gelirin ve gelir dağılımın iyileştirilmesi olarak sıralanabilir. Doğru cevap D seçeneğidir.

Dış Borç Servisi / İhracat: Bu oran bir ülkenin mal ve hizmet ihracatı gelirlerinin ne kadarının borç servisi ödemelerine ayrıldığını ifade eder. Bu oran bir ülkenin borç ödeme kapasitesinin değerlendirilmesinde önemli bir göstergedir. Dünya Bankası ve IMF kriterlerine göre, bu oranın %30’u aşması hâlinde ülke dış borçlanmaya sınır getirmelidir.

İç borçlanma senetlerinin vadeye göre yapılan sınıflandırmasında vadesi vadesi 1 yıldan kısa olan senetlere hazine bonosu adı verilmektedir. Doğru cevap A şıkkıdır.

Ülkemizde finansal alanda bankaların geleneksel olarak baskın bir konumu bulunmaktadır.

Genişletilmiş Kredi İmkânı: Genişletilmiş fon imkânının düşük gelirli ülkeler için karşılığı olan kredi türüdür. Bu imkân da uzun süreli ödemeler dengesi yaşayan ülkeler için orta vadeli bir destek mekanizmasıdır.

Ülkemizde 01.01.2006 tarihinden itibaren ihraç edilen DİBS’ten elde edilen faiz gelirleri ve alım satım kazançları üzerinden yapılmakta olan yüzde 15’lik tevkifat oranı, 27.9.2010 tarih ve 2010/926 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı uyarınca 1.10.2010
tarihinden geçerli olmak üzere tam ve dar mükellef gerçek kişiler için yüzde 10 olarak belirlenmiştir.

Özel çekme hakları: IMF tarafından meydana getirilmiş uluslararası bir rezerv birimidir.

Ülkemizde de Merkez Bankasının temel görevi olan fiyat istikrarını sağlamak ve bu doğrultuda para politikalarını bağımsız olarak yürütebilmek amacıyla çelişen kısa vadeli avans uygulaması, 1994 yılından başlayarak kademeli olarak sınırlandırılmış, 25.04.2001 tarihli Merkez Bankası Kanunu ile yürürlükten tamamen kaldırılmıştır.

Finansman türlerine göre dış borçlar; kalkınma kredileri, teknik yardımlar, bağışlar, savunma kredileri şeklinde dörde ayrılabilmektedir. Kalkınma kredileri; proje-program kredileri, serbest kredilerbağlı krediler, satıcı kredileri, borç ertelemeleri ve röfinansman kredileri şeklinde sınıflandırılabilir.

Bir devletin başka bir devlete kredi vermesi şeklinde gerçekleşen dış borçlanma, iki yanlı kredi olarak tanımlamaktadır.

İç borçlanmada vadelerin kısa oluşmasının nedenleri olarak;
• ekonomideki güven bunalımları,
• uzun vadeli fon arz eden kurumların var olmaması ya da yetersiz oluşu,

• gelir seviyesinin düşüklüğü,
• etkin ikincil piyasaların olmayışı,
• enflasyon sayılabilir.

İtfa yöntemi  bir ihraç yöntemi değildir. Doğru cevap A şıkkıdır.

Devlet iç borçlanmasının kaynaklarını özel kişi ve kuruluşlar, bankalar, Merkez Bankası, sosyal güvenlik kuruluşları ve sigorta şirketleri oluşturmaktadır. IMF, dış borçlanma kaynakları arasındadır. Doğru cevap "E" şıkkıdır.

Maddi Olmayan Sermaye Patent hakkı, şerefiye ve imtiyazlık gibi elle tutulup gözle görülmeyen sermaye unsurlarıdır.

Devlet iç borçlanmasında borcun sağlandığı en önemli kaynak bankalardır. Bankalar genel olarak ellerinde bulunan fazla rezervleri devlet borçlanma kağıtlarına yatırmaktadır. Doğru cevap "A" şıkkıdır.

Kaydi Para:  Bankalar tarafından kredi işlemleri sonucunda yaratılan ve üzerine çek yazılabilen vadesiz mevduat şeklindeki paraya verilen addır.

1923 yılında kurulan Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı Devleti’nin dış borçlarından payına düşeni, taksitlerini aksatmadan ödeyerek ancak 1954 yılında tasfiye etmiştir.