Niccolo Machiavelli siyasi ve sosyal olayları etik veya hukuk içtihatlarına dayanmadan kendi kavramları içinde tartışmayı deneyen ilk düşünür olmuştur. Doğru cevap D'dir.

Guicciardini daha çok Floransa anayasası hakkındaki yazıları ve özellikle İtalya Tarihi adlı
eseriyle tanınır. Doğru cevap D'dir.

İlk daimi büyükelçilik Londra'da açılmıştır. Doğru yanıt E seçeneğidir. 

Demokratik bir ülkede diplomasinin ahlaki kurallardan bağımsız olarak yürütülmemesinin bedeli içte ve dışta güvenilirliğini kaybetmesiyle sonuçlanır.

Avrupa’daki ve Kuzey Amerika’daki sanayi devrimleri, modern bankacılık sistemlerinin gelişmesi, pazar elde etme, ana madde sağlama ve yatırım olanakları yaratma konularındaki rekabet, ekonomik konuları diplomasi gündeminin en üst sıralarına taşımıştı. Avrupa’nın büyük güçleri Afrika ve Asya’daki siyasi amaçlarını gerçekleştirmek ve çıkar bölgelerini sağlamlaştırmak için bu kıtalara öncelikle ticari ve mali araçlarla nüfuz etmişlerdi. Görüldüğü üzere verilen maddelerin tamamı nedenler arasında bulunmaktadır. Doğru cevap E’dir.

1849’da Tahran’da bir Osmanlı Büyükelçiliğinin kurulması Müslüman ülkeler arasında karşılıklı mukim diplomatik temsilcilik değişiminin ilk örneğiydi.

ABD Başkanı Wilson’ın ‘açık diplomasi’ fikri ve on dört ilkesi diplomasiye ahlak kavramını sokmuştur.

Venedik, İstanbul’un fethinin hemen ardından daimi elçi bulunduran ilk devlet olmuştur. Bunu 1475’te Polonya, 1497’de Rusya, 1525’te Fransa, 1528’de Avusturya, 1583’te 16. yüzyılın sonlarından itibaren Osmanlılara askerî ana maddeler sağ- lamaya başlayan İngiltere ve 1612’de Hollanda elçilikleri izlemiştir.

Tarihin bilinen ilk yazılı barış anlaşması Hititler zamanından kalmadır. Hititlerle Mısırlılar arasındaki Kadeş Savaşı sonunda İÖ. 12. yüzyılda akdedilen
anlaşmanın yazılı bulunduğu tabletler İstanbul Arkeoloji Müzesi’nde bulunmaktadır.

III. Selim dönemine kadar Osmanlı diplomasisi bugünkü anlamında bir uluslararası ilişki veya dış politika aracı olarak nitelendirilemez. Dar’ül Harb kavramı çerçevesinde, özellikle Hristiyan Avrupa ülkeleriyle ilişkiler esas itibarıyle savaş biçiminde iken Osmanlı’nın diplomasi aracına gereksinme duymadığı açıktır. İmparatorluğun yükselme döneminde savaşlar kazanıldıkça fethedilen ülkeler ya İmparatorluk topraklarına doğrudan katılır veya yenilen ülkenin hükümdarına, Padişaha biad etmek, tazminat ödemek gibi Osmanlı’ya özgü koşulları dikte edilirdi. Dolayısıyla bir müzakere, eşit şartlarda görüşme, hele hele bir uzlaşı söz konusu değildi. Doğru yanıt E seçeneğidir. 

Diplomasinin yetersiz kaldığı, savaş bulutlarının Avrupa’nın üstüne çöktüğü bu dönemde, 1914 yılında İngiliz hariciyesinden istifa eden parlak bir genç İngiliz diplomatı olan Charles Lister “diplomasi öldü” demişti. Lister Çanakkale Savaşı’nda aldığı yaralardan öldü.

Tam metinleri bugüne kadar gelen ilk devletlerarası anlaşmalar ise İÖ.
1280 civarında II. Ramses ile Hitit kralı Muvattali arasında akdedilmiştir.

''Şantaj'' Hitler'in dış politikadaki araçlarından biridir

Batılı ve Batılı olmayan hükûmetler arasındaki resmî ilişkilerin kurulmasında zora başvurma aslında istisnai bir durumdu. Şeriat kurallarının “kafirlere” karşı uyarılarına rağmen, Osmanlı İmparatorluğu ve İran yanında Fas ile Cezayir, Tunus ve Trablus Beylikleri Avrupa hükümdarları ile uzun süredir belli bir biçimde diplomatik ilişkiler içindeydi. İstanbul’da 16. yüzyıldan beri mukim büyükelçilikler bulunuyordu. 1790’larda III. Selim Londra, Paris, Viyana ve Berlin’de mukim büyükelçilikler açmıştı. 1849’da Tahran’da bir Osmanlı Büyükelçiliğinin kurulması Müslüman ülkeler arasında karşılıklı mukim diplomatik temsilcilik değişiminin ilk örneğiydi. Doğru cevap D’dir.

Elçilerin görevleri hakkında düzenlemiş oldukları raporlara ‘Sefaretname’ adı verilirdi. Bunlardan en bilineni, ayrıntılı ve ilginç içeriği nedeniyle 1720 yılında Paris’e gönderilen Yirmi Sekiz Çelebi Mehmet Efendi’ye ait olanıdır. Osmanlı döneminin en tanınmış elçilerinden olan Yirmi Sekiz Çelebi Mehmet Efendi’nin şöhreti aslında söz konusu sefaretnamesinin ayrıntılı ve ilginç içeriğinden, ayrıca bu belgenin 1757’de basılmış olan bir Fransızca tercümesinin yapılmış olmasından da ileri gelmektedir. Ayrıca, edebî değer de taşıdığı kuşkusuz olan söz konusu sefaretname Mehmet Efendi’nin misyonunun iki ülke ilişkileri açısından yarattığı olumlu etkiler açısından da özel bir önem taşımaktadır.

Tanzimat Fermanı ile yapılan reformlar ve özellikle müslümanlarla ve gayri müslimlerin kanun önünde eşit kabul edilmeleri Osmanlı Devleti'nin Avrupa sistemine alınmasını hızlandırmıştır.