“Çocuktan Hareket” akımı temsilcileri geleneksel okulları reddetmektedir. Çünkü eski okullar birer “esaret yuvası”, yeni okullar “özgürlük yuvasıdır”. Eski okullar “ceza kurumları”, yeni okullar “cezalandırmayan kurumlardır”. Eski okullar “bilgi okulu”, yeni okullar “eğitim okuludur”. Eski okullar öğretmenin okulu, yeni okullar çocuğun okuludur

1927 - 1928 öğretim yılında açılan,  ilkokul üzerine iki yıl öğretim süreli ve Türkiye’nin

ilk özgün pedagojik deneyimi olan ilkokula öğretmen yetiştiren kurum Köy Muallim Mektepleridir.

19.yüzyıl başından itibaren Almanya’da Von Humboldt ve Schleiermacher’in başlattığı bilimsel üniversite döneminde, üniversitelerin bilimsel araştırma yapıp bunları öğrencilere öğretmeleri yolu benimsenmiştir.

Bu süreçte Karadeniz - Kafkasya - Afganistan - Doğu Türkistan hattının kuzeyindeki topraklarda yaşayan tüm Müslüman/Türkler için hayatın her alanında Rus egemenliği öncesi ve sonrası olmak üzere iki devir ortaya çıkmıştı. Bu geniş coğrafyaya yayılmış bulunan Türkler, eğitim gelenekleri ve 19 ve 20. yüzyıllarda meydana gelen Ceditçilik [Yenileşmecilik] hareketi karşısındaki tutumları bakımından belirgin farklara sahiplerdi. Reform taraftarı aydınlar Ceditçi olarak adlandırılıyor; öncülüğünü yaptıkları harekete de Ceditçilik deniyordu. Ceditçilik akımının kurucusu bir Kırım Tatarı olan Gaspıralı İsmail Bey (1852-1914) idi. Gaspıralı, Rusya’nın gelişmesinde modern eğitimin oynadığı rolü yaşayarak görmüş; Osmanlı reformlarını, özellikle eğitimdeki usul-i cedide hareketini iyi izlemişti. Ona göre Türk dünyasının tümüyle özgür ve gelişmiş bir varlık olarak dünya milletleri arasında saygın bir yer edinebilmesi için her şeyden önce “dilde, fikirde ve işte birlik” içinde olması gerekiyordu. Doğru cevap C’dir.

Yoksun.

Yeni düzen anlamına gelmekte olup Sultan III. Selim tarafından Osmanlı Devleti’ni eski güç ve ihtişamına kavuşturmak amacıyla başlatılan reform hareketine verilen isimdir. Doğru seçenek A seçeneğidir.

Osmanlı Devleti’nde 1869 yılına kadar eğitimi biçimlendiren sosyal, kültürel ve ekonomik etmenler, bu tarihten sonra da pek az değişmiştir. Bununla beraber ülkenin siyasi yapısı, düşünce ve kültür hayatında önemli değişmeler meydana gelmiştir. Osmanlı Devleti'nde 1869 tarihinden sonra meydana gelen değişimlerle birlikte eğitim sistemini etkileyen faktörler; İktidar; Saray, Babıâli ve Ordu, İdeolojik Arayışlar, Basın-Yayın.

Tanzimat’tan sonra Osmanlı Devleti’nin çöküşünü durdurmak, onu yeniden güçlü ve gelişmiş bir devlet hâline getirmek için ortaya atılan fikir akımları Osmanlıcılık, İslamcılık ve Türkçülüktür.

Budist eğitimin en temel özelliği tapınılacak üstün bir varlığa yer vermemeyi öngören öğretilerin öğretilmesidir.

“İş okulu” akımı içinde gösterilebilecek çağdaş eğitimciler Kerschensteiner, Dewey, Gaudig, Decroly, Kilpatrick, Ferrière, Freinet ve İsmail Hakkı Baltacıoğlu’dur.

3

Bu bağlamda önce ordunun hekim ve cerrah ihtiyacını karşılamak için bir tıp okulu (Mekteb-i Tıbbiye,1827), ardından da subay yetiştirmek için bir harp okulu (Mekteb-i Harbiye, 1834) açılmıştı.

Milli Eğitim Bakanlığını; ‘merkez örgütü’, ‘taşra örgütü’, ‘yurt dışı örgütü’ ve ‘bağlı kuruluşlar’ olmak üzere dört bölümden oluşturan kanun 797 sayılı Milli Eğitim Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun’dur.

Bunların başında muhakkak ki J.-J.Rousseau gelir. Rousseau’ya göre o dönemde  çok değer verilen bilim ve sanatın gelişmesi insan ahlakını geliştirmiyor. Uzun bir süreçte oluşturulan kültürler, medeniyet içinde eriyip yok oluyor. Medeniyet pahasına özgürlükler feda ediliyor, dindar insan yerine “vatandaş” yetiştirilmeye çalışılıyor. Oysa “önce insan” ele alınıp değerlendirilmeli, sonra uygarlık ve meslek kazandırılmaya çalışılmalıdır. “Emile veya Eğitim Üzerine” adlı eserinde çocuğu doğada, çok yönlü ve özgür olarak yetiştirmeyi önermektedir.

Birinci Dünya Savaşı’nın ağır koşulları ve sonrasında yaşanan Mütareke / Millî Mücadele yılları, başlatılan medrese ıslahatının herhangi bir sonuç vermesine engel oldu. Bu arada mektepler ile medreseler arasındaki görüş ayrılığı derinleşti. Ülkenin en karanlık günlerinde iki okul geleneğinin taraftarları olan mebuslar TBMM’de bunlar hakkında acımasız itham ve iddialarda bulundular. Nihayet Cumhuriyet yönetimi, 3 Mart 1924 tarihinde yürürlüğe giren Tevhîd-i Tedrisat Kanunu ekseninde alınan kararlar uyarınca medreseleri kapatarak mektep - medrese ikiliğine fiilen son vermiştir. Bu kapsamda doğru seçenek C'dir.

Da^rü’l-kurra

farabi