Parazitler; besinini konak adı verilen başka bir canlıdan sağlayan, yaşamını konak üzerinde veya içinde geçiren canlılardır. Holozoikler; besinlerini katı parçacıklar halinde alarak enzim ve sindirim sistemleri yardımıyla sindiren canlılardır. Stenofag; belirli besinlerle beslenen canlılardır. Kanivorlar, etle beslenen canlılardır. Ölü bitki ve hayvan atıklarını besin olarak kullanan canlılar saprofitlerdir. Sindirim sistemi bulunmayan bu canlılar besinlerini hücre zarları aracılığı ile bünyelerine alırlar, hücre dışı sindirim yaparlar. Küfler, mayalar bu gruptadır.

Sıcaklık çayır ve meraların bölgelere göre farklılık göstermesinin nedenlerinden biri değildir.

Kısa süreli bol yağışlar: Bir saat içerisinde 10 mm, 3 saat içerisinde 15 mm’den fazla olan yağışlardır. Bu yağışlar daha çok sıcak günlerde ortaya çıkar. Toprağa kısa sürede fazla miktarda su düştüğü için toprak bu kadar fazla suyu bünyesine alamaz fazla olan su toprak erozyonuna ve sel baskınlarına neden alabilir. Büyük miktarı ise buharlaşır. Bitkiler için yararlı değildir.

Ekolojide yaşam ortamlarına göre sınıflandırma organizmaların yaşamsal faaliyetlerini sürdürdükleri alana göre isimlendirilir. Karasal ekoloji ve sucul ekoloji olarak iki gruba ayrılır. Ekosistem ve populasyon ekolojisi, amaca göre, bitki, mikrobiyal ekoloji organizmaya göre sınıflandırılmaktadır.

İklim değişikliğine; enerji üretimi, ulaşım, endüstriyel faaliyetler, tarımsal faaliyetler, orman yangınları ve atıklarından kaynaklanan CO₂ ve metan(CH₄) gazları neden olmaktadır. Kuraklık ise iklim değişikliği neticesinde ortaya çıkmaktadır.

Tarım alanlarında erozyonun önlenmesi için uygulanan bir yöntem de örtülü tarımdır. Bu uygulamada toprak kış mevsimi boyunca çıplak bırakılmamakta bunun yerine baklagiller (yonca, çayır gülü, taş yoncası, bezelye, acı bakla, vb.), buğdaygiller (çavdar, yulaf, arpa, darı, vb.) ve hardal, turp gibi örtü bitkileri yalın veya karışım halinde ekilmektedir. Bu uygulamaya yeşil gübreleme denilmektedir.

Düşük sıcaklığın bitkilerde farklı tepkilere neden olmasında;

• Düşük sıcaklığın miktarı ve süresi,
• Sıcaklık düşmesinin ani ya da zamana yayılmış bir biçimde oluşu,
• Bitki morfolojisi,
• Bitkinin büyüme hızı ve gelişme devresi,
• Bitki bünyesindeki besi elementi ve su miktarı,
• Bitkinin bölge koşullarına uyma özelliği

önemli rol oynamaktadır.

Çimlenme, büyüme ve üreme olaylarının gerçekleşmesine yerleşme denir.

Bir organizma ya da populasyonun kendi aralarında ve cansız çevre ile
sürekli etkileşim içinde bulunduğu ekosistem içerisindeki işlevi ekolojik niş kavramı ile ifade edilmektedir. Doğru cevap C'dir.

Doğal yollarla oluşmuş bitki örtüsünün yangın, tarla açma, otlatma, erozyon gibi nedenlerden dolayı tahrip edilmesi sonucu oluşan alanlarda zamanla yeniden bitki örtüsünün gelişmesine subser denilmektedir.

Tolerans yasası, 1911 yılnda Shelford tarafından ortaya atılmıştır. Bu yasaya göre, herhangi bir faktöre karşı tolerans sınırı, canlı türünden türüne farklılık gösterir. Bir canlının bir faktöre karşı tolerans sınırının alt ve üst değeri arasındaki fark fazla ise o faktör açısından geniş toleranslı canlı, az ise dar toleranslı canlı adını alır.

Bitkilerin sap, yaprak, çiçek gibi organlarının toprağa olan iz düşümüne yaprakla kaplama adı verilmektedir.

Heterotrof organizmaların yani besinini dışarıdan alan organizmaların ilki birincil tüketiciler yani otoburlar (herbivor) piramidin ikinci basamagını olustururlar.

Canlı varlıklar organik ya da inorganik maddelerinden meydana gelmiş belli bir alan içerisinde yaşantılarını devam ettirirler ve bu alanda birtakım etmenlerle sürekli iletişim içerisindedirler. Bu alana or- tam denir. Canlıların yaşamlarını sürdükleri, yaşamları boyunca etkisini bulunan süreçler, enerjiler ve maddesel varlıkların tümüne ise çevre denir.

Toprak tekstürü, toprağın inorganik içeriklerinin dağılımını gösterir ve toprak bünyesi anlamına gelmektedir.

Bitkiler uyum sağladıkları sıcaklık ve nem koşullarının dışındaki ortamlarda normal büyüme ve gelişme gösteremezler. Bitkilerin gelişmelerini sürdürebilmeleri için istedikleri sıcaklıklar birbirinden farklıdır. Bitkilerin sıcaklık istekleri yetişme dönemlerine göre değişiklik gösterir. Bitkilerin büyük kısmı 7-38 °C sıcaklıklar arasında optimum gelişmelerini sürdürmektedirler.

Suyun toprak yüzeyinden ve yüzey sularından buharlaşması olayı ile canlıların özellikle bitkilerin terleme veya solunumları sonucu atılan suyun toplamına evapotranspirasyon adı verilmektedir.

Leibig’in Minimum Yasası:  Canlıların yaşayabilmesi için alınması gereken besin maddelerinin en azından minimum miktarda alınması gerektiğini savunan kuram, ilk olarak 1840 yılında Leibig tarafından bitkiler için ortaya atılmış daha sonra tüm ekolojik etmenlere uygulanmıştır.