18.06.1999 tarih ve 4389 sayılı Bankalar Kanunu ile Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu’nun temsil ve idaresi Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulu'na devredilmiştir.

Bankaların hazine bonosunu tercih etme nedenleri faiz oranlarının göreli olarak yüksek olması, ikincil piyasalarının canlı olması, ihalelerde güvence olarak kullanılabilmesi, geri ödenmeme riskinin sıfıra yakın olması ve açık piyasa işlemlerine konu olmasıdır. Bu nedenle verilen maddelerin tamamı doğru ve geçerli bir neden olarak kabul edilmektedir.

Beklentiler teorisine göre uzun vadeli faiz oranının değeri; piyasada mevcut (cari) kısa vadeli faiz oranı ile uzun vadeli varlığın vade süresi içinde piyasa katılımcılarının gerçekleşmesini bekledikleri kısa vadeli faiz oranlarının ortalamasına eşittir.

Örneğimizde beklentiler hipotezine göre, 2 yıl vadeli tahvilin bugünkü faizi, 1 yıllık tahvilin şimdiki getirisi (%8) ile gelecek döneme ilişkin beklenen getirisinin (%12) basit ortalaması,

i= (0.08 +0.12) / 2 = 0.10  olur.

Oysa uygulamaya baktığımızda ekonomide farklı faiz oranları ile karşılaşmaktayız. Bilindiği gibi piyasada farklı finansal işlem ve finansal varlıklar bulunmakta ve bunlar farklı faiz oranları- na sahip olmaktadır.

Faiz oranlarının farklılığı faiz oranlarının yapısı olarak analiz edilmektedir. Faiz oranlarının yapısı; finansal varlıkların sahip oldukları risk, vade, vergi ayrıcalıkları ve likidite gibi özelliklerinin faiz oranına nasıl yansıdığının incelenmesidir. Finansal varlıkların taşıdıkları özellikler farklı olduğu için denge faiz oranları birbirinden farklıdır. Risk, vade, vergi ayrıcalıkları ve likidite özellikleri aynı olan finansal varlıkların faiz oranları aynıdır. Finansal varlıkların bu özellikleri farklılaştıkça, faiz oranları da farklı olmaktadır.

Ünitemizin başında açıkladığımız gibi; Tasarruf yapanlar yaptıkları tasarruflar karşılığında, tüketimden vazgeçmenin bedeli olarak faiz geliri elde ederler. Bu da onların servet birikimleri üzerinde olumlu etki yaratmaktadır. Bir diğer ifadeyle getiri faiz oranın kavramının içerisinde yer almaktadır. 

Borçlunun borçtan doğan yükümlülüklerini yerine getirememesi durumunda borçlunun borcu bir sorunlu varlık olarak adlandırılmaya başlar. Bu nedenle doğru yanıt B seçeneği olmalıdır.

Dolaylı finansmanda, fon talep eden ve arz edenler arasındaki fon transferi bir finansal aracı kurum vasıtasıyla gerçekleşmektedir.

Beklentiler teorisi; belirsizliğin ve riskin mevcut olmadığı bir yatırım ortamında ekonomik birimlerin vade tercihlerini, kâr maksimizasyonu varsayımı altında açıklamaya çalışmaktadır. Beklentiler teorisine göre uzun vadeli faiz oranının değeri; piyasada mevcut (cari) kısa vadeli faiz oranı ile uzun vadeli varlığın vade süresi içinde piyasa katılımcılarının gerçekleşmesini bekledikleri kısa vadeli faiz oranlarının ortalamasına eşittir. Bu durumda şu anki bir yıllık faiz oranı olan %14 ile önümüzdeki sene beklenen bir yıllık faiz oranı olan %16’yı toplar ve basit ortalamasını aşırsak doğru sonuca ulaşırız.

Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu, Sermaye Piyasası Kurulu, Maliye Bakanlığı ve Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası finansal sistemin denetlenmesi ve düzenlenmesinden sorumlu kurumlardır. Bireysel Emeklilik Şirketleri, Leasing Şirketleri, Factoring Şirketleri ve Varlık Yönetim Şirketleri ise banka dışı mali aracılar kapsamında sınıflandırılmaktadır.

Finansal piyasalarda fonların vadeleri açısından iki alt piyasa bulunmaktadır. Bunlardan kısa vadeli fon arz ve talebinin karşılaştığı piyasaya para piyasası denir.

Banka Bonoları; Kalkınma ve Yatırım Bankalarının borçlu sıfatıyla düzenleyip, ihraç ettiği emre veya hamiline yazılı sermaye piyasası aracıdır.

Bu sorunun çeldirici seçeneği “değişken faizli tahviller”dir. Doğru cevabı ise “indeksli tahviller”dir. İndeksli Tahviller: Enflasyonun hızlandığı döneme özgü tahvillerdir. Değişken faizli tahvillerde sadece faiz oranı enflasyona karşı korunurken, indeksli tahviller ile anaparayı korumak için dövize ya da altına indeksli tahviller daha güvenceli olmaktadır. Bu tahvillerde ihraç tarihi ile vade günü arasında altın fiyatlarında ya da belli bir dövizin kurundaki artış yüzdesine göre anapara artırılarak tahvil sahibine ödenir.