Diğerleri de hayvan beslemede önemli yer arz eden besin maddeleridir. Ama en önemli diye sorulduğu için cevap b şıkkıdır.

Amino asitler esansiyel (mutlak zorunlu, eksojen) ve esansiyel olmayan (mutlak zorunlu olmayan, endojen) olmak üzere ikiye ayrılırlar. Esansiyel amino asitler vücutta sentezlenemezler. Lisin, triptofan, fenilalanin, lösin, izolösin, treonin, metionin, valin, histidin, arjinin, glisin ve glutamik asit bu tür amino aistler olup, bunların mutlak olarak dışarıdan yiyeceklerle ya da bazı hayvanların sindirim organlarında yaşayan mikroorganizmaların ürettikleri proteinlerle sağlanması gerekir. İkinci grup amino asitler ise organizmada diğer amino asitlerden ya da o amino asitin keto-asidinden çeşitli reaksiyonlarla sentezlenebilirler. Bunlar esansiyel olmayan amino asitler olup, alanin, serin, sistin, sistein, trosin, aspartik asit, prolin ve asparajin bu tür amino asitlerdir.

Doğru cevap E seçeneğidir.

Buğdaygil Yeşil Yemleri
Buğdaygil yem bitkileri baklagillerle karşılaştırıldığında protein içeriği bakımından
daha düşük, buna karşın karbonhidratlarca daha zengindir. Protein içeriği hasat zamanı ve gelişme dönemine bağlı olarak kuru maddede %8-12 arasında değişir.
Mısır Hasılı: Mısır özellikle silaj yapmak ya da hasıl olarak yedirilmek amacıyla yetiştirilir. Diğer yeşil yemlere göre protein düzeyi düşük, şeker ve nişasta
düzeyi çok yüksektir. En uygun biçim zamanı geç süt olum dönemi ya da erken
hamur olum dönemidir. Karbonhidratlar nedeniyle çok lezzetli olduğundan hayvanlar iştahla tüketir. Özellikle et ve süt sığırlarının, uzun süre bıkmadan, iştahla yedikleri bir yemdir. Fazlası hayvanlarda ishale neden olduğu gibi, süt verimi
artsa bile yağ oranı düşer. Aynı zamanda tereyağını yumuşatarak niteliğini bozar.
Besi sığırında etin lezzeti üzerine olumlu etkisi vardır.
Darı Hasılı: Hızlı büyüyen, kurağa dayanıklı bir sıcak iklim tahılıdır. Bununla
birlikte sulu koşullarda verimleri arttığı gibi birden fazla biçim yapılabilir. Besin
maddeleri içeriği bakımından mısıra benzerler. Bol yapraklı olmaları ve fazla miktarda kolay çözünebilir karbonhidrat içermeleri nedeniyle (yaklaşık %12 sakkaroz
içerirler) lezzetli olmaları ve saplarının oldukça geç odunlaşması hayvanların severek yemelerini sağlar. Proteince yetersiz olduklarından baklagil yeşil yemleri ya
da protein ek yemleri ile birlikte yedirilmelidirler. Süt sığırları için besleme değeri
açısından mısır silajından sonra gelirler.
Tahıl Hasılları: Buğday, arpa, yulaf ve çavdar gibi tahıllar yeşil yem olarak
bazen tek başına ve bazen de fiğ, bezelye gibi tek yıllık baklagillerle karışık ekilerek yeşil yem, silaj ya da kuru ot üretiminde kullanılmaktadırlar. Kuru ot yapma
çağında protein düzeyleri düşük olduğu halde gelişme başlangıcında protein düzeyleri yüksektir. Buğday, çavdar ve yulaf başak veya salkımdan önceki dönemde
biçildiklerinde kuru maddede %12’den fazla ham protein içerirler. Buğday hasılında potasyum, kalsiyum ve fosforun çok fazla, sodyumun çok düşük olması ile
ham proteinin yüksekliği hayvanlarda zararlı etki yapabilir. Aşırı düzeyde buğday
hasılı tüketen hayvanlarda sinirlilik, kas krampları ve gebeliğin ileri dönemlerinde yavru atmalar görülebilir.
Sudan Otu: Kurağa dayanıklı sıcak iklim bitkisi olan sudan otu 1.5-2.0 m boylanabilen ve yılda 1-4 kez biçilebilen yüksek verimli bir bitkidir. Kuru maddede
%2-2.5 şeker içerdiğinden, sığırlar severek tüketirler. Kurağa dayanıklı olduğu için,
yaz döneminde kuraklık halinde süt inekleri için iyi bir yeşil yem kaynağıdır. Protein düzeyi düşük olduğundan yeşil yem ve silaj yapmak amacıyla Sudan otu genellikle baklagillerle karışık ekilir. Sapları geç kuruduğundan kuru ot eldesi zordur.

Mide, fizyolojik fonksiyonu yönünden fundus, korpus ve antrum bölgeleri olarak üç kısma ayrılır.

Nötral yağlar ile fosfogliseridler gliserol taşıyan lipidleri oluştururlar. Sfingolipidler, alifatik alkoller, mumlar, terpenler ve steroidler ise gliserol taşımayan lipidler arasında yer alır. 

Doğru cevap C seçeneğidir.

Hayvanlar vücut proteinlerinin yarısını ve vücut yağlarının hepsini kaybetmelerine rağmen yaşayabilirler. Ama suyun %10'unu kaybetmeleri halinde ölürler.Cevap A şıkkıdır.

Geviş getiren hayvanlarda midenin ilk bölümünü rumen oluşturmaktadır. Rumen ve retikulum doğumdan sonra yeterince gelişmemiştir. Ancak, ergin sığırlarda dört bölümden oluşan tüm mide hacminin %80’ini rumen ve retikulum oluşturur. Mide kapasitelerinin uygun olması ve rumende meydana gelen mikrobiyal sindirim yardımı ile sellülozca zengin kaba yemlerden etkin bir şekilde yararlanabilirler. Rumende mikrobiyal sindirim sonucu açığa çıkan uçucu yağ asitleri rumen duvarından emilerek kana geçmektedir. Rumende yemlerin sindirimi bakteri ve protozoa gibi mikroorganizmalar tarafından gerçekleştirilir. Rumendeki mikroorganizmalar karbonhidratları parçalayarak uçucu yağ asitlerine, proteinleri parçalayarak amonyağa dönüştürmekte ve daha sonra da mikrobiyal protein sentezinde kullanmaktadırlar. Rumende üretilen uçucu yağ asitleri sığırların başlıca enerji kaynağını oluşturmaktadır. Rumen pH’sının 5.5-6.5 ve sıcaklığının da 39 - 40 °C arasında olması rumen mikroorganizmaları için ideal bir ortam oluşturur.

Tüm memeli hayvanlar gibi süt sığırları da yeni doğan yavrularını beslemek için süt salgılarlar. Süt verme dönemine laktasyon denir ve süt sığırlarında bir laktasyon dönemi 305 gün kabül edilir.

Soya küspesi baklagil dane yemleri içerisinde yer almaktadır.

Diğerler yağlı tohum küspeleri içerisinde yer almaktadır.

Süt şekeri adı ile de bilinen laktoz, sütte ve bazı bitkilerin polen kanallarında bulunur. Sütte bulunan laktoz, meme bezinde sentezlenir. Laktoz, asitlerle
ya da laktaz enzimi ile hidroliz olur.

Doğru cevap D seçeneğidir.

Sulu Kaba Yemler 1. Otlatılan çayır-mera ve yayla bitkileri 2. Biçilerek veya doğranarak yedirilen bitkiler (yeşil yemler) 3. Silajlar 4. Konservecilik veya insan gıdası artığı olan yeşil yemler Kuru Kaba Yemler 1. Buğdaygil kuru otları 2. Baklagil kuru otları 3. Baklagil-buğdaygil karışımı kuru otlar 4. Baklagil-buğdaygil samanları Doğru cevap C'dir.

Ağız, sindirimin başladığı yerdir. Ağız boşluğu ve dil çok miktarda duyu reseptörleri içeren birkaç tabaka halinde epitel hücrelerle kaplıdır. Yemler ağıza alındığı zaman dişler, dil, yanak kasları vasıtasıyla çiğnenerek fiziksel (mekanik) olarak parçalanır ve boyutları küçültülür.