Bir millete ait hissetme ve millete bağlanma o millete mensup olmaya ilişkin olumlu duygular geliştirme, diğer milletlerin küçümsenmesini, onlara karşı düşmanca bir tavır sergilenmesini doğrudan gerektirmemektedir. Ancak günümüzde süregiden milli anlaşmazlıklar, çatışmalar ve hatta savaşlar düşünüldüğünde dış gruba yönelik düşmanlıklar da oldukça yaygın rastlanılan durumlardır. Özellikle karşılaştırma yapılan bağlamlarda diğer millete mensup kişilerin daha olumsuz kalıp yargılarla değerlendirilmesi (örneğin “yeteneksiz”, “tembel”), diğer millete mensup bireylere ayrımcı şekilde davranılması (örneğin iş ve eğitim olanakları bakımından fırsat eşitliğinin tanınmaması) günümüzün önemli sosyal sorunlarındandır. Özellikle nüfus hareketliliğinin arttığı, çok sayıda insanın savaş veya çeşitli sebeplerle ülkelerini terk edip başka ülkelere göç ettiği günümüz koşullarında göçmen topluluklarına yönelik düşmanca yaklaşımlar ve olumsuz davranışlar hem göçmen gruplar hem de ev sahipliği yapan gruplar açısından yıkıcı sonuçlara yol açabilmektedir. Sosyal Kimlik Kuramına göre, insanlar kendileri de dahil olmak üzere tüm insanları sosyal kategorilere ayırmaktadır. Bu sosyal kategoriler, kadın erkek olmak gibi cinsiyete dayalı kategoriler, belli bir inanışa veya mezhebe mensup olmak gibi dini temelli kategoriler, doktor olmak, mühendis olmak gibi mesleğe dayalı kategoriler olabileceği gibi, millet temelli kategoriler de olabilir.

Her gün yeniden üretilen ve millet olduğumuzu bilinç altına işleyen ve bizlerin de farkında olmadan sürdürdüğümüz ideolojik yapılanmaya banal milliyetçilik adı verilmektedir.

Sorunun  doğru yanıtı A şıkkıdır. Toplumsallaşma, yardıma gereksinimi olan bebeğin, yavaş yavaş içerisinde doğduğu kültür için geçerli olan becerileri edinerek kendi bilincinde olan, bilgili bir kişi haline gelmesi sürecidir. 

Sorunun doğru yanıtı A şıkkıdır. Toplumsal cinsiyet, cinsiyetler arasındaki hiyerarşik, eşitsizliğe dayalı toplumsal bir ilişki sisteminde, erkek egemen bir toplumda oluşmaktadır. Bu toplum, ataerkil (patriyarkal) toplum olarak adlandırılmaktadır. 

Toplumsal kurumlar bütün toplumlarda bulunan organize edilmiş toplumsal düzenlemelerdir.

Kalıpyargılar, belirli bir objeye ya da gruba ilişkin bilgi boşluklarını dolduran, böylece onlar hakkında karar vermeyi kolaylaştıran, önceden oluşturulmuş birtakım izlenimler, atıflar bütünü olarak zihnimizde oluşturduğumuz imgelerdir.

Toplumsal Yapı: Herhangi bir toplumun ya da toplumsal kümenin yerleşik iç örgütleniş biçimidir.

Toplumsal cinsiyet konusunda yapılan çalışmalar, dünya toplumlarında özellikle kadınların aleyhine işleyen, cinsiyet ayrımcılığı-eşitsizliği vb. olguların ortaya çıkmasında biyolojik nedenlerin değil sosyo-kültürel nedenlerin rol oynadığını ve dolayısıyla da değiştirilebilir olduğunu göstermiştir.

Toplumun dışına atma, bir insanı nitelerken, onu, önemli toplumsal normları ihlâl ettikleri düşünülen gruplar içine dâhil ederek tanımlamak anlamına gelir. Örneğin, “katiller”, “hırsızlar”, “caniler” ya da “deliler” gibi gruplar oluşturulur ve ayrımcılığa uğrayan insanlar bu gruplar içinde tanımlanır.

Milleti oluşturan unsurlar genellikle ortak dil, gelenek, görenek, ortak geçmiş, belirli bir toprak parçasını paylaşma vb. dir. Genel olarak millet, ortak dili, ortak geçmişi, ortak gelenek ve görenekleri, ortak toprak parçasını, ortak inanışları, ortak ekonomik ve siyasi yapıyı paylaşan bireylerden oluşan sosyal bir örgütlenme biçimi olarak tanımlanabilir. Ancak bir milletin millet olarak kabul edilmesi için bu unsurların hepsinin gerçekleşmesi beklenemez. Diğer bir deyişle, bu unsurların hiçbiri milleti oluşturan vazgeçilmez unsurlar değildir. Emerson’a göre millet kavramının en basit tanımı şudur: “Kendilerini millet olarak hisseden insan topluluğu”. Bu tanıma göre, bir milletin millet olabilmesi için kendilerini millet şeklinde hissetmeleri yeterlidir. Bu durumda milleti oluşturan asıl unsur tarih, dil, din, kültür birliği değil, bir grup insanın kendilerini millet olarak tanımlamalarıdır.

Liyakatine bakılmaksızın eşe dosta yakınlığa göre iş verilmesi eşitlik ilkesine aykırıdır.

Toplumsal cinsiyet, cinsiyetler arasındaki hiyerarşik, eşitsizliğe dayalı toplumsal bir ilişki sisteminde, erkek egemen bir toplumda oluşmaktadır. Bu toplum, ataerkil (patriyarkal) toplum olarak da adlandırılmaktadır. Ataerki, kapitalist modern toplumlar öncesinde de erkek egemenliğinin sistemli bir biçimde işlediği, günümüzde de farklı biçimler almasına karşın devam ettiği görüşüne dayanır. Ataerki; erkeğin kadın bedeni, cinselliği, doğurganlığı, emeği vb. alanlardaki her türlü denetimidir. Ciscinsiyet olarak tercüme edebileceğimiz “cisgender” terimi, toplumsal cinsiyeti doğumda belirlenmiş cinsiyetine “uyumlu” olan kişileri tarif etmede kullanılmaktadır. Terim “transcinsiyet (transgender)” teriminin zıttıdır. Simone de Beauvoir kadınların ataerkil (erkek egemenliğine dayalı) olan toplumsal sistemde, erkeklerin karşısındaki ikincil ve eşitsiz konumunu üreten iktidar ilişkileri üzerinde durmaktadır. İkili sistem kuramı, Marksist feministlerin sınıf analizi ile radikal feministlerin ataerkillik analizini anlamlı bir biçimde bir araya getirerek toplumsal cinsiyet ilişkilerini açıklamayı amaçlayan sosyalist feministler tarafından geliştirilmiştir.  

Her kadının “duygusal” olduğunu, bütün Türklerin “yardımsever” olduğunu, Arapların “temiz” olmadığını düşünmemize neden olan, bu gruplarla ilgili kalıpyargılardır.

Nitekim insan haklarının gelişiminde ilk önemli adımın 1688 Büyük Devrimi sonrasında İngiliz parlamentosunun kabul ettiği İnsan Hakları Bildirgesi olduğu söylenebilir.

İç grup yanlılığı denince pek çok kişinin aklına dış gruba karşı olumsuz tutumlar veya ayrımcı davranışlar gelebilir. Ancak iç grubu kayırma, ille de dış gruba olumsuz bir tutum beslenmesini gerektirmez. Brewer (1999) iç grup yanlılığının mensup olunan gruba beslenen sevgi, hoşgörü gibi duygularla ilişkili olabileceğini ve bunun dış gruba yönelik duygu ve davranışla ilgisi olmayabileceğini, bu ikisinin birbirinden bağımsız görülebileceğini belirtmektedir. İç grup yanlılığı, iç grup üyelerini daha olumlu görme ve davranışsal boyutta kayırma, üyesi olunan grubu daha olumlu kalıp yargılarla değerlendirme ile ilişkili görünmektedir.. Bu durumda, örneğin, mensup olduğumuz milli grubu, yani milletimizi tanımlarken daha olumlu sıfatlar kullanırız. Diyelim ki kendimizi Türk olarak tanımlıyorsak, Türkleri hoşgörülü, misafirperver, sıcakkanlı olarak değerlendirme eğilimindeyizdir. Milli kimliğimizi paylaştığımız diğer kişileri kayırıcı davranışlarda da bulunabiliriz. Örneğin, yurtdışında göçmen olarak yaşayan Türkler, açtıkları işyerlerinde diğer milletlerdense Türkleri çalıştırmayı tercih edebilirler.

Kadına yönelik şiddet; toplumsal cinsiyet rol ilişkilerinden kaynaklanır ifadesi doğrudur.

Günümüzde inşacı görüşle ilişkili bazı teoriler, toplumsal cinsiyet ve cinsiyet kavramlarının birbirinden ayrı biçimde kullanılmasına da eleştiri getirmektedir. Bunun nedeni cinsiyetin de sosyo-ültürel yapıdan ayrı olarak anlamlandırılamaması, dolayısıyla kültürel olarak inşa edilmesidir.

Irkçılık: Belirli bir gruba karşı önyargıyla başlayan dışlama, ilişkiden kaçınma, ayrımcılık yapma, şiddet veya saldırganlık
gibi basamakları ve tüm bu ayrımcı tutum ve davranışların meşrulaştırılması çabasını içeren bir kavrayıştır (Allport, 1954).

Bu tanım toplumsal cinsiyetin tanımı olarak karşımıza çıkmaktadır.

Sosyal psikolojiden hareketle kalıp yargı, birey ya da bireyler grubunu tanımlamak için kullanılan basitleştirilmiş, betimsel kategoriler olarak açıklanabilir. Gruplar arası ilişkiler, inançlar ve sosyal temsiller bağlamında kullanılan kalıp yargı kavramı; bir birey, grup ya da bir topluluk hakkında temellendirilmemiş kanaatlerden oluşur. “Kadınlar duygusaldır”, “Erkekler ağlamaz” vb. kalıp yargılar basitleştirilmiş, yaygın inançlara göre oluşturulan ve söz konusu topluluklardaki farklılıkları dikkate almayan yargılara bir örnektir. Bunun yanı sıra bir topluluğa özgü olan temelsiz bir özet bilgi haline gelmiş, grup açısından dünyayı kısa yoldan tanımlamaya, davranışları ve beklentileri de daha önceden düzenlemeye yarayan bu inançlar, ayrımcılığın ve şiddetin önünü açarlar. Ayrımcılık ve şiddet bu açıdan kalıp yargıların ve önyargıların davranışsal ifadeleri olarak ortaya çıkar. Kalıp yargılar, önyargıdan farklı olarak olumlu ya da olumsuz olabilir ve bir dış gruba ilişkin olmak zorunda da değildirler. Yani kalıp yargılar genelde çeşitli meslek, yaş, ırk, cinsiyet, azınlık topluluklarını hedef alsa da topluluk üyeleri kendi toplulukları hakkında da kalıp yargılara sahip olabilmektedir.