Olumlu ayrımcılık politikaları Avustraly, Belçika, Fransa, Hollanda, Kanada, Malezya ve Pakistan gibi ülkelerde uygulanmaktadır. En uzun ve belki de en karmaşık tarihi geçmişi ise ABD’dedir. Olumlu ayrımcılık ABD’de 1965’ten bu yana yasal statüsü olan bir uygulamadır. İlk dönemi, istihdam alanında “Klasik Olumlu Ayrımcılık” hareketiyle başlamıştır. Klasik olumlu ayrımcılık iki aşama içermektedir. İlki, iş yerlerinin farklı grup üyelerinden (Afrikalı Amerikan, Hispanik, Amerika Yerlileri, Asyalı Amerikalılar) belirli sayıda kişi çalıştırmasını denetleyen yasa ve tüzüklerin hazırlanması aşamasıdır. İkincisi ise iş yeri içerisinde var olan imkânlardan (tatil süreleri gibi) yararlanmak bakımından çalışanlar arasındaki adaletsizliklerin giderilmesi aşamasıdır. Benzer tarihlerde istihdam alanında olduğu gibi eğitim alanında da, olumlu ayrımcılık politikaları başlatılmış ve herkesin eğitim imkânlarından adil bir şekilde yararlanabilmeleri için düzenlemeler yapılmıştır.  

Göreli Yoksulluk, Toplumun ortalama refah düzeyinin belli bir oranın altında kalması durumudur.  Genellikle işsiz, çalışsa da marjinal işlerde çalışan, okulu terk etmiş insanları, evlilik dışı çocuğu olup da devlet yardımı alan genç kadınları ifade eder. Geniş toplumsal kesimlerin işsizlik, evsizlik, mülksüzlük gibi yoksunluklarına devletin kamu harcamalarından çekilmesinin de eklenmesiyle birlikte yeni bir yoksunluk türü ortaya çıkmıştır. Bu dönem aynı zamanda kimi hayati toplumsal dayanışma ağlarının da aşındığı bir dönem olarak belirmiştir. Yeni yoksulluk, yoksulluğun küreselleşmesi ile yakından ilişkilidir. Alt sınıflarda yer alanlar, toplumca arzulanan para, gelir, mülk gibi somut olarak ölçülebilen şeyler ile saygınlık, kariyer veya eğitim gibi soyut şeylerden yoksun olanlar, yoksul olarak toplumsal hiyerarşinin altında yer alırlar. Buna karşılık, zengin olan grup, tabaka veya sınıflar sadece toplumca arzulanan değerlere daha çok sahip olanlar değil aynı zamanda bu değerlerin (maddi-manevi) kontrolünü elinde tutanlardır. Oysa yoksulların patolojik bir artıktan fazla bir şey olduğunu kabul etmek, gücün ve sosyal kaynakların yeniden bölüşümünü gerektirir Yoksulluk, bugün insanları her zamankinden daha fazla etkilemekte ve umutsuzluğa sürüklemektedir. Bunun başlıca sebebi de yoksulluğun artık bölgesel ya da yöresel olmaktan ya da sadece işsizlerin yahut belli bir sınıfın (işçi sınıfı) sorunu olmaktan çıkıp küreselleşmesidir. İnsanın, insana yaraşır bir hayat sürmesi için sadece temel ihtiyaçlarının karşılanması yeterli değildir. İnsanların temel ihtiyaçlarının yanı sıra sosyal ve kültürel birtakım İmkânlara da sahip olması gerekir. Ortalama hayat süresi, kamusal ve özel kaynaklara erişim gibi ölçütlere göre belirlenen insani yoksulluk, bir yandan bir insan hakkı olan gelişme hakkı ile öte yandan yoksunluk ve dışlanma kavramları ile yakından ilişkilidir.

Sampson (1988) bu bireysellik biçimini toplumdan yalıtık, kendi yeterliliklerini edinmiş, güçlü ve bağımsız bir benliği olma anlamında kendinden-menkul birey (self-contained individual) olarak adlandırmıştır.

Söylem, düşüncenin ve yazının oluşturduğu ortak bir metin veya metodolojidir, diğer bir deyişle ortak kavramlar ve düşüncelerin bir setidir.

Kişilerin, toplumla bütünleşmelerini sağlayan sivil, politik, ekonomik ve sosyal haklara ulaşamaması ve kendilerini toplum dışı hissetmelerine neden olan süreci ifade eden kavram sosyal dışlanmadır.

Davis “Norm kavramının, nüfusun çoğunluğunun bir şekilde normun parçası olmak zorunda olduğunu ya da olması gerektiğine” ilişkin bir imayı barındırdığını ifade eder. Norm varsa normdan yani standarttan sapmalar da vardır. Dolayısıyla sağlam bedenliliğin norm olduğu bir toplumda, sakat bedenler standarttan sapanlar olarak görülecektir.

Veri toplama ve ön değerlendirme aşamasıdır. Ön değerlendirme, sorunları ve eylem planı belirlemek için hizmet alanlardan, ilgili diğer kişilerden, kayıtlardan vb. Kaynaklardan bilgi toplamayı ve bir tablo çizmeyi içerir. Bu aşama geçici bir sonuca ulaşmak için sosyal hizmet uzmanının elde ettiği bilgileri düşünme sürecini ifade etmektedir. 

Öznel çalışma bu müdahale düzeylerinden biri değildir

Güçlendirme: İnsanların tek tek, gruplar ve topluluklar içerisinde güçlerini ortaya çıkartarak hayatlarının kontrollerini ellerine almalarında, başkalarıyla paylaşılan ya da belirlenen hedeflere ulaşmalarında kendilerine yardımcı olma kapasitesidir (Burke ve Dalrymple, 2015:310). (Sayfa 157

Sınıf sisteminin en altında proleterya bulunmaktadır.

Öznel Yoksulluk: Toplumun kabul edeceği minimum yaşam standardından hareket edilerek yoksulluk çizgisinin belirlenmesidir. Bu belirleme genellikle anketlerle yapılmaktadır (Bircan, 2002: 119)

Liyakatine bakılmaksızın jürinin bir iş mülakatında tanıdıklarına fazla puan vermesi eşitlik ilkesine aykırıdır.

Bir bireyin sahip olduğu homofobik tutumlar ve önyargılar, sadece o kişiyi ilgilendiren bir tür hastalık veya düşünce bozukluğu olarak değerlendirildiğinde, bu kişinin eşcinsel bireylere yapacağı her türlü ayrımcılık sadece o kişinin sorumluluğuymuş gibi bir algı yaratabilir. Kaldı ki, bu ayrımcı davranışlar, bir tür hastalıktan kaynaklandığı için yani “o kişinin homofobik olmasından kaynaklandığı için” toplumun diğer üyeleri tarafından mazur görülebilir. Oysa bir kişinin sahip olabileceği homofobik tutumlar, sadece o kişinin sorunu veya görüşü olarak değerlendirilemez. Aksine bu tutumlar, kişiyi çevreleyen sosyal gerçekliğin içinde toplumun bir çok farklı kesimiyle (akademisyenler, eğitmenler, öğrenciler, memurlar, politikacılar, sivil toplum örgütü çalışanları veya aile üyeleri vb.) yakından ilişkilidir. Bireylerin homofobiyle ilgili görüş ve tutumları, içinde yaşadıkları toplumun eşcinsellere yönelik yaygın görüş ve tutumlarından soyutlanamaz veya bağımsız düşünülemez

Güçlendirme süreci, dinamik, sürekli değişen ve evrilen bir süreçtir; problemlerin her zaman birden fazla çözüm yolu vardır. C şıkkında verilen ifade yanlıştır.

Zenofobi (Yabancı Düşmanlığı): Yabancı korkusu-nefreti anlamında olup, kişinin yabancılardan ya da bir şekilde kendisinden farklı olan insanlardan korkmasına ve nefret etmesi durumuna verilen addır.

Tanışma, veri toplama,planlama, müdahale, değerlendirme, sonlandırma ve son değerlendirme olmak üzere yedi aşaması vardır.

Yoksulluk kültürünün özellikleri arasında sayılan bağımlılık, şiddet, cinsel iradesizlik, sorumluluktan kaçma gibi davranış örüntülerinin yoksullar arasında daha yaygın olduğu kabul edilir.

Cinsel yönelim, sadece cinsel davranışa indirgenerek değerlendirilmemelidir. Örneğin bir erkeğin, erkeklerle ilgili cinsel fantezilerinin olması ya da bir erkeği cinsel olarak çekici bulması, o kişinin eşcinsel olduğunu göstermez.

1.Tanışma/Bağlantı Kurma/Kabul
2.Veri Toplama ve Ön Değerlendirme:
3.Planlama
4.Müdahale
5.Değerlendirme/Gözden Geçirme:
6.Sonlandırma/ Bağlantıyı Kesme
7.Son Değerlendirme