İş ahlakı anlayışının gerilemesine ve dolayısıyla kendisine duyulan ihtiyacın artmasına neden olan bazı faktörler, iki temel başlık altında sıralanabilir. Bunlardan biri işletme dışı faktörlerdir. Hayat tarzlarının değişimi ve buna bağlı olarak tüketimdeki aşırı artış işletme dışı faktörlerden biridir.

Kültür, bir grup ya da toplumun üyesi olan insanların temel yaşam sorunlarının çözüm biçimini gösteren bir olgu ya da araç olarak tanımlanmaktadır. Örgüt kültürü ise, örgütsel yaşamda ortaya çıkan bazı durum ve olayların açıklanmasında ve örgütsel sorunların çözümlenmesinde örgüt üyeleri için temel algı dayanağı ve referans çerçevesini oluşturmaktadır. Bir başka tanımlamayla örgüt kültürü, örgütü karakterize eden gelenekselleşmiş, düşünme, hissetme ve tepki verme yollarının bir kurgusu olarak ifade edilmektedir. Bu bağlamda örgüt kültürü, üyeleri bir arada tutan bir sosyal yapıştırıcıdır. Örgüt kültürü, örgüt içerisindeki bireyler tarafından paylaşılan bir takım değerler, semboller, inanışlar ve normlar olarak tanımlanmaktadır.

Etik ahlak üzerine düşünme, ahlak üzerine felsefe yapmadır. Dolayısıyla etik, ahlaki değerlerin oluşumu, insan davranışlarının ahlaki açıdan değerlendirilmesi ya da ahlak normlarının geliştirilmesiyle uğraşmaz.

Betimleyici ve araçsal yaklaşımların aksine, ahlaki ödevlere vurgu yapan normatif yaklaşım işletmeyi ahlak ve paydaşlar açısından incelemekte ve sadece hissedarlara öncelik tanımayı ahlaki bulmamaktadır. Kant’ın görüşlerinden izler taşıyan bu yaklaşım, herkesin hak arayışını meşru ve eşdeğer olarak görmekte ve Kantçı felsefeye göre insanın bir vasıta olmayıp, gaye olduğunu belirtmektedir.

Psikolojik egoizm, insan doğasına ya da insan motivasyonuna ilişkin bir teoridir. "Ödev", "iyi", "kötü", "doğru", "yanlış" gibi terimlerin anlamları, ahlaksal yükümlülüğün doğası, insanların kanaatlerinden bağımsız bir ahlaksal gerçeklik ve doğrular alanının olup olmadığı, ahlaksal bakımdan doğru veya yanlış olanla ilgili inançların akılcı bir biçimde nasıl savunulabileceği gibi sorunları metaetik teorilerinde ele alınır.

Kültür, bir grup ya da toplumun üyesi olan insanların temel yaşam sorunlarının çözüm biçimini gösteren bir olgu ya da araç olarak tanımlanmaktadır. Örgüt kültürü ise, örgütsel yaşamda ortaya çıkan bazı durum ve olayların açıklanmasında ve örgütsel sorunların çözümlenmesinde örgüt üyeleri için temel algı dayanağı ve referans çerçevesini oluşturmaktadır. Bir başka tanımlamayla örgüt kültürü, örgütü karakterize eden gelenekselleşmiş, düşünme, hissetme ve tepki verme yollarının bir kurgusu olarak ifade edilmektedir. Bu bağlamda örgüt kültürü, üyeleri bir arada tutan bir sosyal yapıştırıcıdır. Örgüt kültürü, örgüt içerisindeki bireyler tarafından paylaşılan bir takım değerler, semboller, inanışlar ve normlar olarak tanımlanmaktadır.

İşletmelerde etik karar almayı etkileyen ve etik örgüt kültürü oluşumunu belirleyen faktörlerden biri işletme yönetimi tarafından yazılı olarak beyan edilmeyen, hatta işletmenin etik kodlarında yer almayan ancak çalışanlar tarafından benimsenen davranış kalıplarıdır. Başkalarından öğrenme yaklaşımı bireylerin etik ya da etik olmayan davranışları işletmenin yazılı etik kodları yerine aynı düzeyde çalıştığı iş arkadaşlarından ya da işletme içindeki diğer iş gruplarından öğrenmesidir. Örnekte de bu duruma değinilmiştir.

Bir uğraşının meslek olarak kabul görmesi için gerekli unsurlar şu şekilde sıralanır; Bir meslek dalı, toplumun kaçınılamaz olan bir gereksinimini karşılar. Meslek, kişinin salt kendi doyumu için değil, aynı zamanda başkalarının yararı için de yaptığı bir uğraştır. Meslek sistemli bir eğitimle kazanılmış özel bilgi ve becerilere dayalıdır. Meslek dalları araştırma ve deneylerle geliştirilerek zamanla kendine özgü tekniklere sahip olurlar. Meslekler kazanç elde etmek için yapılan uğraşlardır.

Etik eğitiminde kişisel ve örgütsel etiğin birbirlerinden farklılaştırılması önemlidir.

Weber’e göre bir işletme üç temel yolla etiği kurumsallaştırabilir ve işletme içinde etik kararların alınmasını sağlayabilir. Buna göre yukarıda verilen bilgilerin hepsi doğrudur.

Örgütsel yapı, rasyonel davranış ve kararların oluşumu için gerekli bilgiyi sağlamak üzere örgüt birimleri arasındaki kontrol ve koordinasyonu sağlayan özellikler, geliştirilen düzenlemeler ve ilişkiler ağı olarak tanımlanmaktadır. Başka bir ifade ile örgüt yapısının amacı, işletmenin başarısını artırmak, belirlenen amaçlara ulaşmak için en etkin ve verimli örgütü kurabilmektir.

İşletme raporlarında tahrifat yapılması işletmelerdeki etik dışı davranışlar arasında yer alır. Diğer seçenekler ise etik davranışların göstergesidir.