İyileştirme örgütler rutin faaliyetlerini yeniden başlatmak amacıyla tasarlanan test edilmiş kısa ve uzun dönemli programlar geliştirmekte ve uygulamaktadır.

İşletme içindeki kararlarda merkezileşme eğilimi. İşletme personeli üzerinde korku ve huzursuzluk eğilimi. Zihni süreçlerin zayıflaması ve kararların niteliğinin bozulması

Krize ilişkin ilk olarak  kurtarma planının yapılmasından ziyade aşağıdaki aşamalar takip edilmelidir.

Kriz hassasiyeti yüksek olan örgütlerin temel özelliklerinden bazıları şunlardır: • Stratejik karar alma faaliyetlerinin örgütle uyum sağlamaması. • Pasif yaklaşımlı, düşük öz saygılı, yüksek endişeli karar vericiler. • Esneklik, uyum ve istikrar eksikliği. • Eski görüşleri bırakmayan üst yöneticiler. • Değişikliklere ve merkezleşmemeye önem vermeyen yönetim yapısı. Düşük endişeli karar vericiler bu özellikler arasında yer almaz.

Örgütteki duygusal tepkilerin değerlendirilmesinde, yardımcı olacak ilk özellik “söylentiler”dir.

Aktif yöntemin uygulama basamakları aşağıdaki gibidir (Ren, 2000:12-17): Acil olarak krizin tespiti ve tanımlanması, Eğer mevcutsa önleyici faaliyetlerden faydalanılması, Krizin etkisinin sınırlandırılması,  Olanağı varsa krizin etkisiz hale getirilmesi, Kriz etkisiz hale getirildiğinde ya da kendiliğinden sona erdiğinde, derhal uygun olan kurtarma planının başlatılması.

Kriz süreci beş aşamadan oluşmaktadır. Herhangi bir krizle karşı karşıya kalabilecek işletmeler, kriz sürecinin bütün aşamalarını yaşamak durumunda değildirler. İşletmeleri etkileyen krizlerin saptanması ve uygun çözümler bulunması, sürecin son aşaması dışında her aşamada mümkün olabilmektedir. Dolayısıyla krizlerin saptanması ve uygun çözümler bulunmasının her aşamada mümkün olduğunu söyleyen şık yanlıştır.

Krize yanıt verilirken aşağıdaki öncelikler sırası önemlidir:

Canlıların korunması ve zarar/ölüm ihtimallerinin azaltılması

Doğanın korunması

Mal varlıklarının korunması

Ciddi iş süreçleri ve sistemlerdeki zararların telafi edilmesi

Ticari faaliyetlerdeki kesilme süresinin kısaltılması

Şirket itibarındaki zararın minimize edilmesi

Müşteri ilişkilerinin sürdürülmesi

Krize duyarlı işletmelerin; doğal ve insanlardan kaynaklanan bütün krizler için bir programları vardır. Fakat diğer kriz türleriyle ilgili bir plan veya hazırlıkları yoktur. Tipik olarak ne dışsal ekonomik saldırılara ne de bilgi saldırılarına karşı planları bulunmaktadır.

En şiddetli krizler; örgütün dış çevresini kontrol etme derecesinin düşük hassasiyetinin yüksek, değişen durumunun negatif olarak algılandığı durumlarda ortaya çıkmaktadır.

İşletmeleri etkileyen kriz durumları özellikle, küreselleşmenin hız kazandığı 1980’li yıllardan sonra önemli bir konu haline gelmiş ve işletmeler üzerindeki etkilerini artırmışlardır. Bu yıllarda özellikle gelişmekte olan ülkelerde ortaya çıkan finansal serbestleşme, dışa açılma çabaları, gelişmiş ülkelerden gelişmekte olan ülkelere doğru bir sermaye akımının başlamasına neden olmuştur.

Krize yanıt ve stratejik yönetim süreçleri üç temel hareket alanına ayrılarak incelenebilir. Bunlar; stratejik düzenleme, stratejik uygulama ve stratejik değerlendirmedir.

Kriz yönetim süreci genel olarak beş aşamadan oluşmaktadır. Bu aşamalar şunlardır:

• Krizle ilgili sinyallerin saptanması.
• Krize hazırlık ve önleme.
• Krizin yarattığı zararın sınırlandırılması.
• İyileşme (normal duruma dönüş).
• Öğrenme ve değerlendirme.

Enteraktif kriz sürecinin en önemli farklılığı, krizi çözüm aşamasında öğrenmeye ve iyileştirmeye dayalı bir sürece sahip olmasıdır. Krizden ders almaya ve öğrenmeye dayanan model Enteraktif Model’dir.

Değişiklik ihtiyacını görmesine rağmen, herhangi bir tedbir almaz (hareketsizlik ya da, krizi yalanlama aşaması).