Burada temel sorun, kültürlerarası iletişim eğitimi almamış, kültürlerarası iletişim yeterliğine sahip olmayan bireylerin gündelik yaşamlarında kültürlerarası
durumlarla nasıl baş edebileceklerini bilememeleridir. Çünkü insanlar, ister kendi toplumu içinden, ister farklı toplumlardan olsun, bağlantı kurduğu bireylerle iletişiminde, iletileri kodlamak ve algıladığı iletileri açmak için kendi kültürel kodlarından yararlanır. Oysa her iletinin gönderenin kültür kodlarına göre düzenlendiğini ve uygun olmayan bir kodaçımının niyetlenenden başka anlamların yaratılmasına, dolayısıyla da yanlış anlamalara neden olacağını biliyoruz.

Maddi kültür ürünleri kültürün maddi olmayan, soyut ürünlerinden ayrı düşünülemez. Bunlar, birbirinin hem nedeni hem de sonucudur. Giyimden yiyeceklere, barınaklardan üretim araçlarına kadar her şey kültürün ürünüdür ve kültürden kültüre farklılık gösterir. Maddi kültür alanındaki bu farklılıklar maddi olmayanlardan daha kolay görünür. Söz gelişi, giysiler, mimari tarzı, yemekler, eşyalar her kültürde farklı olduğu gibi, dünyanın her yerinde satılan belirli markalardaki ev eşyaları da farklı kültürlerde farklı şekillerde yerleştirilip kullanılarak kültür farklılıklarından payını alır. Maddi kültür ürünleri soyut olanlardan farklıdır.

Bu iletişimde bir nesne kullanılmamıştır. Eğer bir şapka çıkartma söz konusu olsaydı nesne de kullanılmış olurdu.

Kültür

Kültürün insanları cinsiyetlerine göre ayırmasına neden olan ve biyolojik temeli bulunmayan bütün kural ve normları kapsayan uygulamaları toplumsal cinsiyet kavramı altında incelenir. Toplumun cinsiyete atfettiği bu uygulamalar, çoğu durumda belirli bir cinsiyetin, özellikle kadınların, toplumsal yaşamda erkeklerden daha dezavantajlı durumda kalmalarına yol açmaktadır. Günümüzde cinsel tercihleri nedeniyle biyolojik temelli cinsiyet tanımlamaları dışında kalan insanlar da toplumsal cinsiyet kavramı çerçevesinde, dezavantajlı gruplar arasında sayılmaktadır. Her kültürde toplumsal cinsiyet algılaması diğerlerinden farklıdır ve bu farklılık iletişim davranışlarında açık bir şekilde gözlenir.

Kodlamanın insan iletişimi açısından tanımı “iletişim kurabilmek için çeşitli görsel ve sessel sinyallerin belli kurallara veya kodlara göre düzenlenmesi” şeklindedir. Etkileşim sürecine katılan taraşar kodlama yolu ile aktarmak istedikleri anlamları sözlü ya da sözsüz sembollerden oluşan iletiye dönüştürürler. İleti içsel bir süreç olan kodlamanın bir ürünüdür ve aktarılmak istenen anlamın taşıyıcısıdır. İletiler gönderenle alıcı arasında bağlantıyı sağlayan bir kanaldan gönderilir. İletişim kanalları duyu organlarımızla algılayabileceğimiz uyaranların alınabildiği kanallardır. İşitme, görme, tat alma, koklama ve dokuma gibi duyularımızla algılayabileceğimiz uyarı ve iletiler yapılarına göre uygun kanallarla aktarılır. Her kültürde belirli kanallar diğerlerine bakarak daha çok kullanılır. Bu nedenle iletişim kanallarının kullanım yoğunluk ve niteliklerine bakarak kültürler arasındaki farkları ayırt etmek mümkündür.

Toplum, bireylerin kurumsal bağlantılarını ve birbirleriyle ilişkilerini üzerinde uzlaşılmış belirli kurallar çerçevesinde yürüttükleri bir birliktir.

Uyarana verilen tepki karşıdaki tarafından algılandığı durumlarda etkileşim gerçekleşmiş demektir. Hall’ün birinci etkinlik sistemi olarak kabul ettiği etkileşim, diğer etkinliklerin gerçekleşmesi için ön koşuldur. Etkileşim olmadan hiçbir etkinliğin gerçekleşmesi mümkün değildir. Toplumsal yaşamdan mekânı kullanmaya, geçimini sağlamadan savunmaya kadar bürün etkinlik türleri etkileşim olmadan gerçekleştirilemez. Etkileşim kültürün oluşumunun da ön koşuludur.

İletişimin iletişim süreci belirli bir bağlam da gerçekleşir. Bağlam, iletişim süreci gerçekleşirken içinde bulunulan fiziki ortamı, zamanı ve sosyal ilişkiler ağını ifade eder. Yani iletişim süreci kendi başına, bir boşlukta gerçekleşmez. Bu nedenle herhangi bir iletişim sürecini incelerken mutlaka hangi bağlamda gerçekleştiğini anlamak gerekir. Çünkü bağlam etkileşim içindeki insanların iletişim davranışlarının biçim ve biçemini belirler. İletişim süreci sabit bir seyir izlemez, dönüşür. Sürece katılanlarda gerçekleşen bilişsel değişmeye dayanır. Eğer bir bütünü oluşturan bileşenler değişiyorsa, onların arasındaki bağlantıların niteliği değişiyorsa bütün de değişiyor demektir. İletişim dinamik bir süreçtir. iletişim sürecine katılanlar iletileri algılar, anlamlandırır, yanıt verir, tepki gösterir. Bu yanıt ve tepkiler diğer tarafça algılanıp anlamlandırılır ve karşılığı verilir. Bu döngü sırasında artık hiçbir taraf eskisi gibi değildir. Bundan sonra iletişim başka bir düzeyde gerçekleşir. Bireyin içinde bulunduğu ve başkasının giremediği sınırların genişliği kültürden kültüre değiştiği gibi duygu ve düşünceleri aktarmak için yararlandıkları semboller de kültürden kültüre değişir. Konuşulan dil seslerden ibaret olan sembollerden oluşur. Her insan topluluğu kendi içinde sembollerin taşıdığı anlamlar üzerinde uzlaşma sağlar. Böylece üzerinde uzlaşma sağlanan sessel sembollerin bütünü konuşulan dili oluşturur.

Kültürlerarası karşılaştırmanın yapılabildiği kuram kültürel boyutlar kuramıdır.

Sözel kanal bir taraftan bireylerin kendilerini göstermeleri ve grup içinde yer edinmelerini sağlarken diğer taraftan da grup içi ilişkilerin sağlamlaşması ve “biz” kavramının yerleşmesine katkıda bulunur. Böylece ortaklaşça davranışçı kültürler kendi sürekliliklerini sağlamış olurlar. Bu kültürlerin sözlü edebiyatı daha çok gelişir ve zenginleşir. Söz söyleme sanatına dayalı olarak deyimler, atasözleri ve özlü sözlerin sayısı ve kullanım oranı artar.