Korelasyon değerinin önündeki + ya da – işareti korelasyonun tarzını (bir değişken artarken diğer değişken de arıyor mu yoksa azalıyor mu) gösterir. Eğer işaret + ise değişkenlerden birisi artarken diğeri de artıyor demektir.

Kendi Kendini Değerlendirme / Öz-Değerlendirme
Öğrencilerin kendi çalışmalarının uygunluğuna ilişkin ölçütleri belirledikleri ve bu ölçütlerin ne kadarını karşıladıklarına ilişkin kararları kendilerinin verdikleri değerlendirme tekniğidir Bu teknikte öğrenciler değerlendirme sürecinde aktif olarak görev alırlar. Kendi performanslarını, değerlendirme konusuna ilişkin güçlü ve zayıf yönlerini daha gerçekçi biçimde değerlendirebilirler.
Öz değerlendirmede, diğer değerlendirme türlerinde olduğu gibi ölçütlerin net olarak belirlenmesi gerekir. Bu durum, ölçütlerin öğretici ve öğrenci açısından farklı yorumlanmaması açısından önem taşır.

Otantik ölçme, öğretmen ya da çocuk gelişimi uzmanı tarafından, çocukların doğal performanslarını sergilediği ev, sınıf ya da oyun alanı gibi doğal ortamlarda gözlem ve ürün incelenmesine dayalı ölçme türüdür.

Bir ölçme aracının, ölçmek istediği değişkeni ne derecede ölçebilir göründüğüdür. Bir testin kapağında ne yazıyor ise onu ölçüyor görünmelidir. Ölçme aracının neyi ölçtüğünü değil de neyi ölçer göründüğünü belirtmektedir.

RAM’larda kullanılan tanılama testlerinden bazıları şunlardır:
- Genel zekâ düzeyinin tespiti amacıyla: WISC-R (6-16 Yaş), Stanford Binet ZekâTesti (2-14 Yaş)
- İşitme, dil ve konuşma güçlüğü olan bireylere: Leither Porformans Testi (2-18 Yaş)
- Görme yetersizliği bulunan bireylere: Görmeyenler için Stanford Binet Zekâ testi(2-14 Yaş)
- Görsel algı düzeyinin belirlemeye yönelik: Bender Geştalt Görsel Algı Testi (5-11 Yaş)
- Dil gelişiminin belirlenmesi amacıyla: PEABODY Resim Kelime Testi (2-12 yaş).

Düzey belirlemeye yönelik değerlendirme
Erken çocuklukta değerlendirme, çok fazla değişkenden etkilenen ve farklı amaçlara hiz-met eden bir süreçtir. Alandaki uzmanlar değerlendirmenin işlevlerini farklı boyutlarda tartışabilse de genel olarak erken çocuklukta değerlendirme yapmanın amaçları aşağıdaki dört genel başlıkta sıralanabilir.
Erken çocuklukta değerlendirmenin amaçları:
Tarama Değerlendirmesi
Öğretimi Değerlendirme
Tanılayıcı Değerlendirme
Program Değerlendirme

Duyarlılık bir testin çocukların belirli bir yetersizliğini doğru olarak belirleme yeteneğidir. Örneğin bir test %100 duyarlılık oranına sahipse o test gelişimsel yetersizliği olan bütün çocukları doğru olarak belirleyebilmektedir.

Çoktan seçmeli testler, doğru yanıta göre; kesin ve tek bir doğru yanıtı olan maddeler, en doğru yanıtı olan maddeler, bileşik yanıt vermeyi gerektiren maddeler ve doğru yanıtı gizlenen maddeler olmak üzere dört grupta incelenir. Madde köküne göre; kökü soru tipinde olan maddeler, kökü eksik cümle tipinde olan maddeler, olumsuz köklü maddeler olmak üzere üç grupta incelenir. Maddelerin gruplanışına göre ise ortak köklü maddeler ve ortak seçenekli maddeler olmak üzere iki grupta incelenirler.

Doğru-yanlış testlerinin bazı sınırlılıkları da vardır. Bun¬ları şöyle sıralamak mümkündür:
Test maddeleri iki seçenekten oluştuğu için şans başarısı yüksektir. Maddeyi hiç okumadan bile yanıtlayanların doğru yanıtı bulma olasılığı %50’dir. Bu doğru yan¬lış testlerinin en büyük sınırlılığıdır.
Üst düzey zihinsel becerilerin ölçülmesi mümkün değildir.
Öğrenme eksiklerinin belirlenmesi ve öğretimin değerlendirilmesi amacıyla yapı¬lan izleme testleri için uygun değildir.
Yanlış ifadelerin eğitsel açıdan önemi olmadığı için uygun ölçme aracı olarak kabul edilmez.

Klasik yazılı sınavlar: Uzun yanıtlı üst düzey yeterlikleri ölçmek ve geliştirmek amaçlı hazırlanan sabit sayıda sorulardan oluşan herkes tarafından bilinen sınav şeklidir.

Portfolyo içinde ödevlerin de dahil olduğu öğrenme sürecine ait pek çok belgeyi (sunum vs.) ve sınavı barındırabilen bir çalışmalar kolleksiyo-nudur. Doğru yanıt 'C' seçeneğinde verilmiştir. 

Norm, çocuğun gelişiminin normal (ortalama-genel geçer-çoğunluk) olup olmadığı norm değerlere yakın olup olmamasıyla belirlenir; örneğin boy, kilo, bedensel ve zihinsel beceriler bakımından bir çocuğun ne kadar gelişip gelişmediği çocuğun bulunduğu grubun ortalamasına bakılarak kararlaştırılır.

Geçerlilik, bir ölçeğin ölçülmek istenen özelliği ölçüp, başka özellikleri ölçmemesidir. Geliştirilen her ölçme aracı, belirli bir özelliğin, üzerinde ölçme yapılan kişide ya da grupta ne miktarda olduğunu belirlemek için geliştirilir. Bir ölçme aracı, ölçmeyi amaçladığı özelliği ölçüyorsa ortada geçerlilikle ilgili bir sorun yoktur. Fakat aynı ölçme aracı, ölçmek istediği özellikten başka aslında ölçmesi planlanmamış başka değişkenleri de ölçüyorsa bu ölçeğin geçerliliği ile ilgili bir sorun var demektir.

Sınıfta bulunan öğrencilerin etkileşimlerinden doğan ve onların değerleri, normları ve inançlarından oluşan sınıf kültürü; sınıfın havasını, psikolojik yönünü, demokratik olup olmamasını ortaya koyan sınıf iklimi; öğrenci-öğrenci, öğretmen-öğrenci arasındaki paylaşımı gösteren iletişim ve öğrencilerin bireysel gereksinimlerini karşılamak üzere oluşturdukları gruplar ve bu gruplarda gerçekleşen etkileşimler öğretim ortamının psikososyal değişkenlerini oluşturmaktadır.

Testi yarılama yöntemi, testi birbirine mümkün olduğunca benzer olduğu düşünülen iki parçaya ayırarak iki ayrı parçadan elde edilen puanların korelasyonunu incelemeye dayanır. İki ayrı yarının korelasyonu yüksek çıkarsa testin kendi içinde tutarlı, hatasız olduğu kararı verilir. Adımları yazarsak testi yarılama işlemi şöyle uygulanır:
- Güvenirliği belirlenecek test geliştirilir.
- Bu test bir öğrenci grubuna uygulanır. (Test henüz ikiye ayrılmamıştır.).
Uygulamadan sonra test maddeleri iki yarıya (gruba) ayrılır.
- Test öğrencilere uygulandıktan sonra her öğrencinin testin iki yarısından da aldığı puanlar ayrı ayrı hesaplanır.
- Grubun ilk yarıdan elde ettiği puanlar ile ikinci yarıdan elde ettiği puanlar arasındakorelasyon katsayısı hesaplanır.
- Elde edilen korelasyon değeri ise iç tutarlılık katsayısı olarak kabul edilir.
- Eğer korelasyon değeri 0,70’ten yüksek çıkarsa testin iç tutarlılık anlamında güvenilir olduğu, düşü k çıkarsa ise güvenilir olmadığı ifade edilir.

Çocukların gelişimini izlemek için ölçme ve değerlendirme yaparken göz önünde bulundurulması gereken temel ilkeler de şu şekilde sıralanabilir:
Ölçme çalışmalarını etik ilkeler yönlendirir;
ölçme araçları sadece belirtilen amaçlar için kullanılır;
ölçme etkinlikleri çocukların yaşına ve diğer gelişimsel özelliklerine uygundur;
ölçme araçları mesleki kalite ölçütleriyle uyumludur;
ölçülen alanlar/yeterlikler gelişimsel ve eğitsel olarak anlamlıdır; ölçmeyle elde edilen bilgiler ve kanıtlar öğrenmeyi iyileştirmek için kullanılır;
ölçme verileri çocukların gerçek performanslarını sergilediği gerçekçi ortam ve durumlardan toplanır;
ölçme çalışmalarında uzun zaman dilimlerinde toplanmış kanıtlar kullanılır;
tarama çalışmaları mutlaka sürecin devamında takip edilir;
bireysel olarak uygulanan bağıl değerlendirmeye dayalı testlerin kullanımı sınırlandırılmıştır;
erken çocukluk eğitimi kurumlarının çalışanları ve aileler ölçme konusunda bilgilidir.

Amaçların alanlara göre aşamalı sınıflaması ile ilgili olarak Bloom ve arkadaşları tarafından gerçekleştirilen Bloom Taksonomisi en bilinen sınıflamadır. Bu sınıflamada amaç alanları bilişsel, duyuşsal ve psikomotor olarak gösterilmiştir. Her üç alanda da davranışlar kolaydan zora sıralanmıştır. Aşağıdaki resimde amaç alanlarının aşamalı sınıflamasına yer verilmiştir: 

Paralel (Eş Değer, Alternatif) Formlar Yöntemi: Bu yöntemde ölçme uzmanları ya da öğretmenler kendi geliştirdiği testin ne kadar güvenilir olduğunu bulmak için, geliştirdiği testin sorularından farklı sorularla ama kap-sam olarak aynısından bir tane daha test geliştirir. Bir bakıma yöntem test tekrar teste benzemektedir. Fakat test tekrar test yönteminde aynı test iki kere kullanılırken burada konu kapsamı, zorluğu aynı olan, soruları farklı olan iki test kullanılır.
İki test arasındaki korelasyon yüksek çıkarsa testlerin ikisinin de güvenilir olduğu ka¬rarı verilir. Paralel formlar yöntemi ile elde edilen güvenirlik katsayısı “eşdeğerlik katsayı¬sı” olarak bilinir.

Türk Eğitim Sistemi’nde okulöncesi eğitimin amaç ve görevleri 1739 Sayılı Millî Eğitim Temel Kanunu’nun 20. maddesinde sıralanmaktadır.